Ο Λοΐζος Πουργουρίδης περιγράφει την εμπειρία του όταν επισκέφθηκε το κατεχόμενο χωριό Ταύρος, στην περιοχή Καρπασίας και το σχολείο που κάποτε δίδασκε.

Όταν άνοιξαν τα οδοφράγματα, πριν πολλά χρόνια, πήγα να επισκεφθώ, το κατεχόμενο χωριό Ταύρος, στην περιοχή Καρπασίας, εκεί το 1961 ήμουν διορισμένος δάσκαλος.
Οι έποικοι είχαν αλλοιώσει και ερημώσει τα πάντα, μόνο το σχολείο ήταν εκεί το ίδιο. Βρίσκεται σ’ ένα ύψωμα λίγο έξω από το χωριό, δίπλα στην εκκλησία του Αγ. Σεργίου και Βάκχου που την έκαμαν τζαμί.
Η πρόσοψη του σχολείου, μοιάζει με αρχαίο ναό δωρικού ρυθμού. Με κολόνες και τριγωνική μετόπη. Το έκτισε η ελληνική κυβέρνηση και τελείωσε το 1962  όταν υπηρετούσα εκεί. Ήλθε ο πρεσβευτής της Ελλάδας  Μ. Δελιβάνης και ο υπουργός Παιδείας Κ. Σπυριδάκις και έκαναν τα εγκαίνια. Το σχολείο ήταν δωρεά της ελληνικής κυβέρνησης, γιατί το παλιό το ανατίναξαν οι Άγγλοι, στον αγώνα, επειδή οι μαθητές, έβαζαν πάνω στο σχολείο ελληνικές σημαίες και μια φορά αγωνιστές παγίδευσαν τη σημαία με βόμβα και είχε θύματα.
Κατέβηκα από το αυτοκίνητο και πλησίασα το σχολείο, μπήκα στην αυλή του σχολείου, ήλθαν στον νου μου οι αναμνήσεις, όσα ζήσαμε εκεί τα τέσσερα δύσκολα χρόνια μένοντας στο χωριό χωρίς νερό (το νερό μόνο στα πηγάδια) και ρεύμα, κοίταξα από το παράθυρο, μέσα στην τάξη που κάποτε έκανα μάθημα.
Ένας άγνωστος δάσκαλος έκανε μάθημα σε άγνωστα παιδιά, τα θρανία τα ίδια, ο πίνακας ο ίδιος, μόνο που έγραφε τούρκικες προτάσεις, ο χάρτης στον τοίχο αλλοιωμένος, η ψυχή μου γέμισε με πικρία και αγανάκτηση, να επισκέπτομαι το σχολείο που κάποτε δίδασκα κάτω από τέτοιες συνθήκες.
Εκείνη την ώρα με πλησίασε κάποιος που φαινόταν πως ήταν δάσκαλος και μου είπε: 
– Ποιος είσαι και τι θέλεις εδώ; (στα αγγλικά). Φαίνεται πως με πήρε για τουρίστα.
Του εξήγησα ότι είμαι δάσκαλος και δίδασκα πριν πολλά χρόνια σ’ εκείνη την τάξη. 
– Να φύγεις, μου λέει θυμωμένα, μας ενοχλείς, αλλιώς θα καλέσω «την αστυνομία». Τον κοίταξα για μερικά δευτερόλεπτα, η κακία και ο θυμός ήταν ζωγραφισμένα στο πρόσωπό του. Έφυγα λυπημένος και πικραμένος για τη συμπεριφορά του, λέγοντας στον εαυτό μου, αυτοί δεν σεβάστηκαν τις εκκλησίες και τα νεκροταφεία και θα σεβασθούν έναν απλό δάσκαλο που ήλθε να δει το σχολείο που κάποτε δίδασκε…