Η ανθρωπιά του Δημήτρη Χριστόφια

Πονάω για τον Δημήτρη Χριστόφια και ξεχειλίζει η ψυχή μου από συγκίνηση και ευγνωμοσύνη όταν φέρνω στη μνήμη μου ένα περιστατικό. Ήταν, στα 1988 – 1989, ο Δημήτρης ήταν ακόμα Γενικός Γραμματέας του ΑΚΕΛ. Η αδελφή μου είχε κάποιον συνάδελφο του οποίου η κόρη είχε παντρευτεί και αποκτήσει παιδί με αλλοδαπό. Ένα πρωί ο αλλοδαπός μαζί με το παιδί έφυγαν για τα κατεχόμενα. Επειδή ο άντρας της αδελφής μου συνδέεται στενά με τον Δημήτρη ζήτησε τη βοήθειά του για να ξαναγυρίσει το παιδί στην απαρηγόρητη μάνα και τον απελπισμένο παππού. Και μόνο όσοι έχουν εγγόνια ξέρουν τι σημαίνει να σου πάρουν εγγόνι μέσα από τα χέρια σου. 
Ο Δημήτρης, μετά από διευθετήσεις που έκανε, μαζί με τον γαμπρό μου και τον παππού πήγαν στα κατεχόμενα και έφεραν πίσω το παιδί. Ο παππούς συγκλονισμένος τόλμησε να πει στον Χριστόφια: «Εγώ δεν είμαι δικός σου, αλλά θα σε ψηφίσω στις επόμενες εκλογές». Κι εκείνος του απάντησε: «Όχι, να ψηφίσεις το κόμμα που σε εκφράζει. Εγώ δεν το έκανα για ψήφους, το έκανα για να φέρω πίσω το παιδί».
Είμαι σίγουρος πως δεν είναι το μόνο περιστατικό που δείχνει την ανθρωπιά του Δημήτρη Χριστόφια. Πέρα απ’ όσα του καταμαρτυρούν ως λάθη, ο Δημήτρης έγραψε ιστορία με την ανθρωπιά του που όσοι την ζήσαμε δεν θα μπορούσαμε να την αμφισβητήσουμε ποτέ.