Αμμόχωστος γλυκιά, ανοχύρωτη πολιτεία

                                                        
Αμμόχωστος Βασιλεύουσα: Σελίμ ο Β’ Μέγας, αυτοκράτορας των Τούρκων. Κύριος των Κυρίων, Κύριος του επίγειου παραδείσου, Σκιά του Θεού επί της γης άλωσε την πόλη της Αμμοχώστου στις 5 Αυγούστου 1571 μετά από 11 μήνες πολιορκίας που σήμανε την κατάληψη όλης της Κύπρου.
Αμμόχωστος γλυκιά, ανοχύρωτη πολιτεία: Άλωση 16 Αυγούστου 1974. Πρώτοι φυγάδες οι Αρχές, πολιτικές, στρατιωτικές και αστυνομικές που γνώριζαν ότι η πόλη εκτός των τειχών δεν επρόκειτο να καταληφθεί κι όμως στην πόλη την ίδια μέρα μπήκαν οι οχτροί.
Και τα χρόνια περνούν, οι κάτοικοι της Αμμοχώστου, πρόσφυγες στην ίδια τους πατρίδα, θυμούνται την αγαπημένη τους πόλη «φάντασμα» μια φορά τον χρόνο από το οδόφραγμα της Δερύνειας. Οι δήμαρχοί μας αντί για δυναμική αγωνιστική πολιτική και επιθετικότητα στο πολιτικό πεδίο διεθνώς εγκλωβίστηκαν μεταξύ αριστερών και δεξιών συμβούλων, (θιασώτες της ΔΔΟ, εξημέρωση του τουρκικού θηρίου), ο δε κ. Αλέξης Γαλανός συγκατάνευσε στο άνοιγμα του οδοφράγματος της Δερύνειας («κάποια πράγματα» προσφιλής φράση του δημάρχου πρέπει να λέγονται).
Το 1996 στη γενική συνέλευση του σωματείου «Ανόρθωση» παρόντος και του κ. Γαλανού, με προεδρεύοντες βουλευτές του ΔΗΣΥ ανέδειξαν πρόεδρο του σωματείου τον πραξικοπηματία Κίκη Κωσταντίνου χωρίς αυτός να βάλει υποψηφιότητα.
Οι σπασμωδικές κινήσεις ορισμένων Νεοκύπριων (αγέννητοι πριν το 1974) Αμμοχωστιανών, όπως να εκκλησιάζονται παρουσία και του Βρετανού πρέσβη στην Αμμόχωστο, να προπαγανδίζουν για χαμένες ευκαιρίες για λύση του Κυπριακού, οι επισκέψεις τους στα κατεχόμενα δείχνοντας την ταυτότητά τους, δεν αντιλαμβάνονται ότι χάνοντας την αξιοπρέπειά τους γίνονται και ραγιάδες χρηματοδοτώντας την τουρκική κατοχή.
Την Παρασκευή ημέρα προσφυγιάς άκουσα σε κανάλι (πρωινό πρόγραμμα) τον κ. Παύλο Ιακώβου (κληρονόμος του ξενοδοχείου «FLORIDA» Αμμοχώστου που απώλεσε στην Αγία Νάπα) να μιλά για πολλές χαμένες ευκαιρίες ανάκτησης της Αμμοχώστου. 
Παραθέτω γεγονότα προς διάψευσή του:
Τον Απρίλίο του 1978 οι Τουρκοκύπριοι υπέβαλαν προτάσεις ότι η Αμμόχωστος θα παρέμενε κάτω από τον έλεγχο των Τούρκων αλλά θα επιτρεπόταν σε έναν αριθμό Ελληνοκυπρίων να εγκατασταθεί στην πόλη για επαναλειτουργία των τουριστικών επιχειρήσεων.
Στις 18 – 19 Μαΐου 1979 είχαμε τις Συμφωνίες Κορυφής. Προτεραιότητα στη συζήτηση του θέματος των Βαρωσίων υπό τον ΟΗΕ, δεν υπήρξε συνέχεια («το Βαρώσι ανήκει στο ΕΒΚΑΦ», δήλωση Ντενκτάς).
Στις 5 Αυγούστου 1981 η τουρκοκυπριακή πλευρά υπέβαλε πρόταση για τα Βαρώσια που κάλυπτε μόνο το 15% της έκτασης του ελληνικού τομέα. 
Όλες οι προτάσεις των Γ. Γραμματέων του ΟΗΕ (σχέδια) μιλούν για απελευθέρωση μικρού τμήματος της Αμμοχώστου (περίκλειστη πόλη). Να με χωρίζει ένας δρόμος από το σπίτι του αδελφού μου που είναι εκτός.
Κύριε Γαλανέ, 
1ον. Μήπως θα ήταν πιο ωφέλιμο να αποκόψεις για λίγες ώρες το οδόφραγμα της Δερύνειας αντί να διοργανώνεις διαμαρτυρίες έξω από το Προεδρικό Μέγαρο;
2ον. Μήπως να μετέφερνες την έδρα του Δημαρχείου της Αμμοχώστου στο Πολιτιστικό Κέντρο της Δερύνειας για να βλέπεις καθημερινά τις εκατοντάδες κόσμου και τουριστών που περνούν το οδόφραγμα της Δερύνειας και χρηματοδοτούν τον Αττίλα, αφήνοντας τους Δερυνειώτες και τον αριστερό δήμαρχό τους να μαραζώνουν για το κατάντημά τους;
Κύριε Γαλανέ, είναι καιρός να δώσεις τη θέση σου σ’ ένα νεότερο πρόσωπο, νομίζω πως σου «έλειψε πλέον η βενζίνη».
Κυπρόσφυγα Αμμοχωστιανέ, Κερυνειώτη, Μορφίτη, σκέψου καλά και αναλογίσου λίγο πού ήσουν πριν το 1974 και πού είσαι σήμερα, σκέψου τους αργυρώνητους δικηγόρους που προσπαθούν να σε ξεσπιτώσουν για δεύτερη φορά. Σκέψου τα χτυπήματα που δέχεσαι καθημερινά για να επιβιώσεις, την πλύση εγκεφάλου που σου ασκείται πότε δεξιόθεν, πότε αριστερόθεν, πότε από τον λεγόμενο «κεντρώο χώρο» για να δεχθείς τον δήθεν οδυνηρό συμβιβασμό της ΔΔΟ, να ξεχάσεις την πατρική σου γη και να συμβιβαστείς με την κατοχή.
Κυπρόσφυγα, μη βολευτείς με λιγότερο ουρανό. Πάρε την τύχη στα χέρια σου και διεκδίκησε όλα τα ανθρώπινα δικαιώματά σου, όπως όλοι οι Ευρωπαίοι πολίτες, που απορρέουν από το ευρωπαϊκό κεκτημένο. Μπορούμε, αν το θελήσουμε, ενωμένοι να διεκδικήσουμε και την προεδρία της Κυπριακής Δημοκρατίας και να είσαι σίγουρος θα έχουμε ελευθερία, ισότητα, δικαιοσύνη. Ο Πενταδάκτυλος σιγά – σιγά θα αρχίσει να μας χαμογελά. Η μόνη θεραπεία είναι να καταφύγουμε στις ρίζες μας, ποιοι είμαστε και πού θέλουμε να πάμε.