Με την πτώση του συριακού πυραύλου S-200 στην πλαγιά του σκλαβωμένου μας Πενταδάκτυλου πήραμε μια γεύση τού τι σημαίνει να ευρίσκεσαι σε μια επικίνδυνη «γειτονιά» ή ζώνη, όπου τσακώνονται κάποιοι ελέφαντες π.χ., και την πληρώνεις εσύ, ως το γρασίδι του γειτονικού κήπου…
Παρά τις διάφορες αναλύσεις, που παρακολουθήσαμε στα δελτία ειδήσεων, η αιτία του γεγονότος παραμένει συγκεχυμένη. Ακούσαμε τον Αντ/γο εν αποστρατεία, τον κ. Πενταρά, ο οποίος έτρεχε από κανάλι σε κανάλι ο άνθρωπος, για να μας δώσει εξηγήσεις, ως ειδικός σε στρατιωτικά θέματα. Μεταξύ άλλων, συγκρατήσαμε τα εξής: Ο ρωσικός, πεπαλαιωμένος S-200, σοβιετικής κατασκευής της δεκαετίας του ‘60, έφυγε από τη συριακή πόλη Homs, κάπου στη βόρειο Συρία, για να αποκρούσει τα ισραηλινά πολεμικά αεροσκάφη που χτυπούσαν ανελέητα την περιοχή, προσπαθώντας να πλήξουν στόχους της τρομοκρατικής οργάνωσης Hamas, που διατηρεί θέσεις στο βόρειο μέρος της αραβικής αυτής χώρας. Με βεληνεκές 200 – 300 χιλιόμετρα, χρειάστηκε μόλις ενάμισι λεπτό για να φτάσει πάνω από το νησί μας και να δημιουργήσει αυτή την απίστευτη αναστάτωση, όταν εξερράγη λίγα μέτρα από το κατεχόμενο χωριό Βουνό της επαρχίας Κερύνειας. Διαθέτει σύστημα, έναν πυροσωλήνα, αν καλώς το αντελήφθην, που τον αναγκάζει να αυτο-εκραγεί περί τα 50 μέτρα από το έδαφος, σε περίπτωση που δεν καταστεί δυνατόν να πλήξει τον στόχο του. Με λίγα λόγια, αυτά περίπου μας ανέλυσε ο καλός αξιωματικός.
Αυτό, όμως, που εμένα με ανησύχησε, ήταν κάτι που, νομίζω, μόνο στο ΡΙΚ έτυχε να το αναφέρει. Και ποιο είναι αυτό; Κάτι, που είναι και το πιο ανησυχητικό, δεν ξέρω αν το συγκρατήσατε. Τα μαχητικά αεροσκάφη του Ισραήλ, όντας υπερσύγχρονης αμερικανικής τεχνολογίας, διαθέτουν και ένα σύστημα… αποπροσανατολισμού (ας μου επιτραπεί ο όρος, διότι εγώ δεν είμαι στρατιωτικός), του εκτοξευθέντος πυραύλου, το οποίο μπορεί να του αλλάξει πορεία, μέσα σε εκείνο το ελάχιστο ενάμισι λεπτό, στο χρονικό διάστημα δηλαδή που αυτός κατευθύνεται προς συγκεκριμένο στόχο…
Ε, να υποθέσουμε λοιπόν ότι «τύφλωσαν» τον S-200 οι Ισραηλινοί και τον έστειλαν προς ουδέτερο έδαφος, δηλ. στο νησί μας; Αν, όντως, έτσι έγινε, πρέπει οι Ε/κ κάτοικοι της ακριτικής περιοχής Καϊμακλί – Βόρειος Πόλος να ανάψουν ένα κεράκι στην Παναγία, που έπεσε 8 χιλιόμετρα βόρεια της Λευκωσίας και της συγκεκριμένης περιοχής, διότι σε αντίθετη περίπτωση θα θρηνούσαμε θύματα και υλικές καταστροφές…
Συνάγοντας, ποιος μπορεί να κοιμάται ήσυχος, μετά από αυτό το συμβάν; Μακάρι να μπορούσαμε να… μεταφέρουμε την Κύπρο 500-700 χιλιόμετρα δυτικότερα, κάπου ανατολικά της Κρήτης, νοτίως της Καρπάθου, ή κάπου εκεί. Φυσικά, αυτό είναι αδύνατον!
Μπορούμε, όμως, να έχουμε σε λειτουργία τα αντιπυραυλικά, αντιαεροπορικά συστήματα έγκαιρης προειδοποίησης, ενεργοποιημένα επί 24ώρου βάσεως; Νομίζω, ο κ. Πενταράς μάς είπε ότι αυτό δεν είναι εφικτό, διότι τώρα είμαστε σε καιρό ειρήνης… Δεν είμαστε σε πόλεμο με κάποια χώρα. Όμως, να που παραλίγο να υπάρξουν παράπλευρες απώλειες, από τη διαμάχη της Συρίας και του Ισραήλ. Και να την πληρώσουν αθώοι πολίτες τρίτης χώρας, της δικής μας εννοώ, που είχε την ατυχία, εκτός από του να βρίσκεται τόσο κοντά στην επεκτατική Τουρκία, να είναι και σε ένα σημείο της Ανατ. Μεσογείου, που εξελίσσεται σε… πεδίο βολής γειτονικών χωρών, οι οποίες βρίσκονται σε σύρραξη!
