Επιβάλλεται, κατ’ εμέ, οι πάντες, πρόσφυγες και μη, να συνειδητοποιήσουμε ότι στα χέρια μας κρατάμε τη μοίρα μας και ότι είμαστε οι αληθινοί φορείς, όχι μόνο των πολιτικών μας εξελίξεων, αλλά και των πιο μακροπρόθεσμων ιστορικών μας προοπτικών. Αξίζει, επομένως, να διαμορφώσουμε την πρακτική μας στάση απέναντι στις εξελίξεις, με βάση το εθνικό συμφέρον και μόνο. Ιδιαίτερα σήμερα που ο Τούρκος για να δελεάσει τους Βαρωσιώτες προαναγγέλλει το άνοιγμα των Βαρωσίων υπό τουρκική διοίκηση και την κατοίκηση σ’ αυτό των… νόμιμων κατοίκων! Φίλοι μου, χρειάζεται επομένως επαγρύπνηση και δημιουργική δραστηριότητα, που προϋποθέτει κυρίως ενδιαφέρον και συνεργασία με το Κράτος.
Τώρα είναι η ώρα της ομοψυχίας, ένας λαός, μια φωνή, μια γροθιά. Η Τουρκία εισβάλλει στην κυπριακή ΑΟΖ, απειλεί με εποικισμό την Αμμόχωστό μας, υπό το πρόσχημα του ανοίγματός της για τους νόμιμους κατοίκους υπό τουρκική διοίκηση, προελαύνει στα Στροβίλια, στη Δένια και ποιος ξέρει τα μελλοντικά σχέδιά της. Η συμπεριφορά της Τουρκίας που αντιστρατεύεται κάθε διεθνή νόμο, κάθε αρχή δικαίου να μη μας απογοητεύσει, να αποτελέσει σάλπισμα ενότητας. Δεν βλέπουμε στον ορίζοντα μηναλλάγια που να προδιαγράφουν το τέλος των δεινών του λαού μας, ο σουλτάνος της Άγκυρας δεν εννοεί να συμμορφωθεί με το Διεθνές Δίκαιο. Ιδιαίτερα εμείς οι Ελληνοκύπριοι να συνέλθουμε ως λαός και να συνειδητοποιήσουμε ότι μερικοί από την Ευρώπη επί της οποίας στηρίζουμε κατά μέγα μέρος το δίκαιό μας, είναι απρόθυμοι ή δεν θέλουν να επιβάλουν μέτρα κατά της Τουρκίας. Από λόγια, από διακηρύξεις μας φλόμωσαν. Ως Κύπριοι οφείλουμε ο νους μας να κρατήσει την ισορροπία του και να μη χάσει τη δροσιά του. Προσωπικά, διακρίνω σημάδια κούρασης του λαού μας. Αποδείξεις τούτου οι εκάστοτε αντικατοχικές εκδηλώσεις υποτονικές, χωρίς παλμό, και οι συμμετέχοντες ελάχιστοι. Άκουσον, άκουσον, οι Βαρωσιώτες με επικεφαλής τον δήμαρχό τους πήγαν στο Προεδρικό για να επιδώσουν ψήφισμα στον Πρόεδρο του κράτους και να ζητήσουν πιο ενεργό αγώνα για δικαίωση των Βαρωσιωτών! Η κατοχή της Αμμοχώστου δεν έγινε πρόσφατα, πέρασαν δεκαετίες. Τι αγώνες έγιναν για επιστροφή της πλην του Ισαάκ και Σολωμού; Κατ’ έτος, τον μήνα Αύγουστο γίνεται μια συγκέντρωση στο οδόφραγμα της Δερύνειας και αυτή από χρόνο σε χρόνο μαραίνεται και μικραίνει. Η διεκδίκηση του δικαίου, φίλοι μου, θέλει αγώνες. Με τα παρακάλια, με τις κλάψες δεν αποκτιέται ό,τι χάθηκε. Όλοι οι Βαρωσιώτες γενικά, μικροί και μεγάλοι, στην καθιερωμένη συγκέντρωση του Αυγούστου, στη Δερύνεια να δώσουν το «παρών» τους. Να μη λείψει κανείς, στεντόρεια να ακουστεί η φωνή μας ότι ζητούμε την επιστροφή της πόλης μας στους νόμιμους κατοίκους της. Να σεισθεί η Κύπρος από τον παλμό των Κυπρίων. Ο αγώνας μας για πραγματοποίηση του χρέους μας δεν είναι μια μάταιη επιδίωξη. Μέσα από την επιδίωξη αυτή θα υπερισχύσει το δίκαιο. Είναι της μοίρας μας γραφτό η ζωή μας να είναι σπαρμένη με αγώνες και αγωνίες για την εθνική μας επιβίωση. Ολάκερη η δικαίωσή μας στέκεται στην ενότητά μας. Σήμερα στεκόμαστε στην υψηλότερη κορφή της Ιστορίας μας. Μπορούμε σήμερα να δεχθούμε τον Αισχύλο κοντά μας δίχως να μας ταπεινώσει ο μεγάλος και ιερός ίσκιος του… Τούτη την ώρα που κανείς δεν ξέρει, σε μια στιγμή που μόνο ο Θεός ορίζει, μέσα στον ναό της Ιστορίας να σημάνει ξαφνικά η βαθιά καμπάνα της Μοίρας. Όλοι τότε, υποταγμένοι σε μια δύναμη ακατανίκητη, αποζητώντας τον πυρήνα της ομογένειας. Μια φυλή, ένα έθνος, ένας λαός να κάνουμε τη σωτήρια προσαρμογή από το άτομο στην ομαδική ολότητα. Είμεθα ένας ειρηνικός λαός. Θέλουμε δίκαιη και βιώσιμη λύση. Ποτέ, μα ποτέ, δεν θα γίνουμε αυτόχειρες υποτάσσοντας την Κύπρο μας στους Τούρκους. Τα όποια τεχνάσματά τους για «άνοιγμα της Αμμοχώστου» υπό τουρκική κατοχή να πέσουν στο κενό. Ουδείς Βαρωσιώτης να το αποδεχθεί. Τώρα είναι η ώρα της Ιστορίας. Στώμεν καλώς. Η Κύπρος μας θέλει δικαίωση. Γρηγορείτε και ενωθείτε.
