Η χρηματοοικονομική αστάθεια οδηγεί στη μεγάλη συσσώρευση χρέους από τις ιδιωτικές μη χρηματοπιστωτικές εταιρείες και από πολλές κυβερνήσεις ένεκα φθηνού δανεισμού. Η πτώση της απόδοσης των κρατικών ομολόγων και εταιρικών οδήγησαν τους επενδυτές να πληρώνουν το Δημόσιο για να το δανείσουν ή να επενδύουν σε εταιρικά ομόλογα υψηλού κινδύνου ή σε ομόλογα υψηλού κινδύνου ή σε ομόλογα αναδυομένων οικονομιών.
Σε έκθεσή του το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο τον Απρίλη του 2019 επισημαίνει πως η Παγκόσμια Χρηματοοικονομική Σταθερότητα και το ύψος του χρέους των εταιρειών χαμηλής πιστοληπτικής διαβάθμισης (ΒΒΒ) έχει τετραπλασιαστεί σε ΗΠΑ και Ευρώπη που σημαίνει πως οι εταιρείες αδυνατούν να εξυπηρετήσουν το χρέος τους.
Αυτή η αδυναμία ωθεί τις κεντρικές τράπεζες να επανέλθουν σε καθεστώς κανονικής νομισματικής πολιτικής γιατί η χρηματοοικονομική αστάθεια είναι ο υπ’ αριθμόν έναν κίνδυνος για την παγκόσμια οικονομία, ενώ δεύτερη παρενέργεια της ποσοτικής χαλάρωσης είναι η μεγάλη αύξηση της ανισότητας της κατανομής πλούτου και εισοδήματος στις αναπτυγμένες χώρες. Αυτή η αύξηση οφείλεται στη ραγδαία αύξηση των τιμών των μετοχών και ομολόγων. Άλλη αιτία είναι η ραγδαία τεχνολογική εξέλιξη που κατέκτησε μεγάλες ομάδες πληθυσμού, η παγκοσμιοποίηση και η φυγή μεγάλων πολυεθνικών εταιρειών σε χώρες με χαμηλό εργατικό κόστος. Αυτή η άνιση κατανομή εισοδήματος και πλούτου επιφέρει πολιτικές και κοινωνικές αναταράξεις και συνέβαλε στην εκλογή του Προέδρου Τραμπ και την εμφάνιση του Brexit, τη διάκριση μεταξύ Δεξιάς και Αριστεράς και τη διάκριση μεταξύ παγκοσμιοποίησης και εθνικοποίησης.
Εκτός των αναφερομένων παραγόντων συμπεριλαμβάνεται και η διαμάχη για τον εμπορικό πόλεμο μεταξύ Αμερικής και Κίνας που σχετίζεται με το εμπορικό ισοζύγιο της Αμερικής έναντι της Κίνας, τις αμερικάνικες εισαγωγές, τη τεχνητή νοημοσύνη, τον μεγάλο όγκο, των κβαντικών υπολογιστών κ.λπ.
Το μεγάλο στοίχημα για την Κίνα είναι να αποφύγει την παγίδα του μέσου εισοδήματος, τη διακυβέρνηση της χώρας με δυτικά πρότυπα, τις οικονομικές ανισότητες της αχαλίνωτης ανάπτυξης, τη μείωση του εταιρικού χρέους που αγγίζει το 160% του ΑΕΠ και τις προβληματικές τράπεζες.
Κλείνοντας, παρατηρούμε πως η μεγάλη πρόκληση για την παγκόσμια οικονομία είναι το χρέος με τις διάφορες μορφές του. Η παγκόσμια οικονομία θα πετύχει ρυθμούς ονομαστικής ανάπτυξης που θα οδηγηθεί ομαλά εκτός της ζώνης της υπερχρέωσης ή η επιβράδυνσή της θα καταστήσει ορισμένους θύλακες χρέους της παγκόσμιας οικονομίας μη βιώσιμους.
