O Πέτρος Παπαστυλιανού αναφέρεται σε κακούς χειρισμούς όσον τα αφορά τα περιοριστικά μέτρα – κυρώσεις κατά της Τουρκίας.

Η, ενδεδειγμένη σαν ιδέα, προσπάθεια της Κυβέρνησης Αναστασιάδη να προτάξει «μέτρα» της Ευρωπαϊκής Ένωσης κατά των πειρατικών ενεργειών της Τουρκίας στην κυπριακή ΑΟΖ δεν πάει καλά λόγω κακών χειρισμών και μη κατανόησης του νομικού πλαισίου που διέπει τα περιοριστικά μέτρα (τις κυρώσεις δηλαδή) που μπορεί να επιβάλει η ΕΕ.
Η χρήση του όρου «στοχευμένα μέτρα» στα Συμπεράσματα του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου Ιουνίου 2019 ήταν ατυχής. Το ζητούμενο ήταν να επιβληθούν στην Τουρκία «περιοριστικά μέτρα» (η ορολογία που χρησιμοποιεί η ΕΕ για τις «κυρώσεις»). Τα «στοχευμένα μέτρα» αποτελούν όρο που προέκυψε από τις κυρώσεις της ΕΕ κατά του Ιράν και της Συρίας, που αφορά την επιβολή συγκεκριμένων περιοριστικών μέτρων με στόχευση και ακρίβεια έτσι ώστε να πλήττονται μόνο τα συγκεκριμένα άτομα και εταιρείες, χωρίς επιπτώσεις στον ευρύτερο πληθυσμό της χώρας. Δηλαδή, τα «περιοριστικά μέτρα» της ΕΕ μπορούν να περιλαμβάνουν «στοχευμένα μέτρα» όταν δεν θέλουμε να υπάρχουν επιπτώσεις στις τοπικές κοινωνίες, ενώ η χρήση μόνο του όρου «στοχευμένα μέτρα», εκτός πλαισίου «περιοριστικών μέτρων», δεν σημαίνει πως αυτά τα μέτρα θα είναι μέτρα κυρώσεων. Δηλαδή, νομικά και πολιτικά, η Κυβέρνηση Αναστασιάδη ΔΕΝ ζήτησε «κυρώσεις» κατά της Τουρκίας.
Κατ’ επέκταση, τα μέτρα που έχουν δει το φως της δημοσιότητας στα ΜΜΕ πως θα επιβληθούν στην Τουρκία δεν είναι κυρώσεις αλλά περισσότερο πολιτικά μέτρα, όπως π.χ. ο τερματισμός των διαπραγματεύσεων της Αεροπορικής Συμφωνίας ΕΕ-Τουρκίας (που δεν υφίσταται εδώ και καιρό) και τη μη πραγματοποίηση Συνόδων ΕΕ-Τουρκίας (που ήδη δεν πραγματοποιούνται λόγω του δημοκρατικού ελλείμματος της χώρας). Επίσης, η αναφορά στα επικείμενα Συμπεράσματα του Συμβουλίου Εξωτερικών Υποθέσεων (ΣΕΥ) σε τερματισμό των χρηματοδοτήσεων της European Investment Bank σε τουρκικές επιχειρήσεις είναι ανούσια αφού η EIB έχει δικές τις διαδικασίες λήψης αποφάσεων στη βάση των Συνθηκών της ΕΕ. Τα Συμπεράσματα του ΣΕΥ, δηλαδή, όχι μόνο δεν θα στείλουν σαφή μηνύματα στην Τουρκία, όπως δήλωσε ο υπουργός Εξωτερικών κ. Χριστοδουλίδης, αλλά τουναντίον, θα δείξουν μια αντίδραση άνευρη και ανεπαίσθητη, λόγω των δικών μας χειρισμών.
Θεωρώ ότι το πρώτο βήμα της Κυβέρνησης θα ήταν να ζητήσει «περιοριστικά μέτρα» κατά της τουρκικής κρατικής εταιρείας πετρελαίου, της TPAO, η οποία παρανομεί εντός της κυπριακής ΑΟΖ. Οι κυρώσεις αυτές θα μπορούσαν να περιλάμβαναν πάγωμα των τραπεζικών λογαριασμών της ΤΡΑΟ και των διευθυντών της σε τράπεζες που βρίσκονται στο έδαφος της ΕΕ και απαγόρευση εισόδου των διευθυντών στο έδαφος της ΕΕ. Σε μεταγενέστερο στάδιο, θα μπορούσε να ζητηθεί η επιβολή αυτών των μέτρων και κατά του Τούρκου υπουργού Ενέργειας, Αλμπαϋράκ, γαμπρού του Τούρκου προέδρου Ερντογάν. Αυτού του είδους περιοριστικά μέτρα τα είδαμε να υλοποιούνται κατά οντοτήτων του Ιράν, της Συρίας, της Ρωσίας (λόγω Κριμαίας) κ.ο.κ.