Ο Α. Χατζηαντώνης αναφέρει ότι επείγει η άρση του αδιεξόδου στο κυπριακό πρόβλημα.
Το τέλμα στο οποίο περιήλθε το Κυπριακό τους τελευταίους μήνες, έχω την εντύπωση πως είναι απότοκο της γενικής στάσης που τήρησε και τηρεί ο κ. Αναστασιάδης.
Έφυγε από το Κραν Μοντανά για να ενημερώσει τον Άντρο Κυπριανού… Και τα πράγματα εισήλθαν σε στασιμότητα. Κατέβαλε κάποια προσπάθεια επανέναρξης από τότε; Δεν νομίζω…
Αλλά, και εκεί, στη διάσκεψη της Ελβετίας, εννοώ, μιλούσε αόριστα για ένα «κοινοβουλευτικό μοντέλο», για «αποκεντρωμένη ομοσπονδία» και άλλα περίεργα που ξεφεύγουν από τη γραμμή της ΔΔΟ. Δεν ανταποκρίθηκε στην πρόταση Ακιντζί, να καθήσουν μαζί σε ένα τραπέζι και να προσπαθήσουν να μετατρέψουν το λεγόμενο Πλαίσιο Γκουτέρες, σε μια, ας την πούμε, στρατηγική συμφωνία εφ’ όλης της ύλης. Απλώς, ροκάνιζε τον χρόνο.
Έχει την ψευδαίσθηση ότι οι συνεργασίες με χώρες της περιοχής, όπως το Ισραήλ, η Αίγυπτος και η Ελλάδα, αποτελούν συγχρόνως μια ισχυρή, συμπαγή συμμαχία. Τεράστιο λάθος. Καμιά από αυτές τις χώρες, δεν θα τα βάλει με τον νεο-σουλτάνο, αυτή την περίοδο που η νήσος μας περικυκλώθηκε και διενεργούνται παράνομες γεωτρήσεις από τουρκικά ερευνητικά σκάφη γύρω από το νησί. Φέρει μεγάλη ευθύνη για την έναρξη των έκνομων αυτών τουρκικών ενεργειών, εντός της Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης (ΑΟΖ) της πατρίδας μας. Και δεν φαίνεται να το έχει αντιληφθεί.
Συναντάται στις 4 Ιουνίου, σε… μυστικό δείπνο, με τον ένθερμο θιασώτη της Χαλαρής Συνομοσπονδίας, πιστό ακόλουθο του Σουλτάνου και της άκαμπτης, σκληρής γραμμής στα του Κυπριακού «ΥΠΕΞ» Κουντρέτ Οζερσάι. Παραγκωνίζοντας (σκοπίμως;) τον Τ/κ ηγέτη, Ακιντζί.
Αυτή η επικίνδυνη, αλλοπρόσαλλη τακτική μάς οδηγεί στη διχοτόμηση, κ. Πρόεδρε. Αφήστε αυτά τα ατελέσφορα, επικίνδυνα παιγνίδια. Εδώ, διακυβεύεται το μέλλον της Κύπρου.
Στο μοντέλο ΔΔΟ, που λέμε ότι επιδιώκουμε εφόσον εναλλακτική λύση δεν υπάρχει, η αποτελεσματική συμμετοχή των Τουρκοκυπρίων θεωρείται απαραίτητη. Ως εκ των ων ουκ άνευ. Μπορούν, βεβαίως, να συζητηθούν τα θέματα αυτά και να γίνουν βελτιώσεις.
Εμείς επιθυμούμε, και επιθυμούσαμε πάντοτε, μια ενιαία Κύπρο, ακέραιη, όχι κατακερματισμένη-διχοτομημένη. Αλλά, δυστυχώς, ως αποτέλεσμα της προδοσίας του ‘74, έχουμε περιέλθει στη θέση του ηττημένου. Ο πόλεμος χάθηκε. Για λόγους γνωστούς. Και εφόσον οι μέχρι τώρα Ε/κ ηγέτες –του Αρχ. Μακαρίου μη εξαιρουμένου– αποδέχθηκαν την ιδέα της ομοσπονδιακής διευθέτησης, οφείλουμε να τη συζητήσουμε. Όμως τόσα χρόνια απεδείχθησαν άγονα, άκαρπα και δεν είχαμε οποιαδήποτε εξέλιξη υπέρ μας. Δίνουμε, δίνουμε, χωρίς εκείνοι να κάνουν ένα βήμα πίσω.
Ναι, στη λήψη αποφάσεων, σε εκτελεστικά, δικαστικά και νομοθετικά όργανα, χρειάζεται και η συμμετοχή των Τουρκοκυπρίων. Ωστόσο, η ύπαρξη έστω και μιας θετικής ψήφου σε κάθε ομοσπονδιακό όργανο, θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί από κύκλους –όπως η Άγκυρα π.χ.– ως μέσον προς δημιουργία αδιεξόδων στην ομαλή λειτουργία του κράτους.
Υπάρχει, όμως, και ο διάλογος. Μπορείτε να το θέσετε, κ. Πρόεδρε, στον κ. Ακιντζί, κατά την καθοριστική συνάντηση της 9ης Αυγούστου.
Προσβλέπουμε στην ειλικρινή σας προσπάθεια για άρση του αδιεξόδου. Άλλως, η Κύπρος θα ομοιάζει με καράβι που βολοδέρνει στο πέλαγος, οδηγούμενη με μαθηματική ακρίβεια προς τα βράχια.
Έφυγε από το Κραν Μοντανά για να ενημερώσει τον Άντρο Κυπριανού… Και τα πράγματα εισήλθαν σε στασιμότητα. Κατέβαλε κάποια προσπάθεια επανέναρξης από τότε; Δεν νομίζω…
Αλλά, και εκεί, στη διάσκεψη της Ελβετίας, εννοώ, μιλούσε αόριστα για ένα «κοινοβουλευτικό μοντέλο», για «αποκεντρωμένη ομοσπονδία» και άλλα περίεργα που ξεφεύγουν από τη γραμμή της ΔΔΟ. Δεν ανταποκρίθηκε στην πρόταση Ακιντζί, να καθήσουν μαζί σε ένα τραπέζι και να προσπαθήσουν να μετατρέψουν το λεγόμενο Πλαίσιο Γκουτέρες, σε μια, ας την πούμε, στρατηγική συμφωνία εφ’ όλης της ύλης. Απλώς, ροκάνιζε τον χρόνο.
Έχει την ψευδαίσθηση ότι οι συνεργασίες με χώρες της περιοχής, όπως το Ισραήλ, η Αίγυπτος και η Ελλάδα, αποτελούν συγχρόνως μια ισχυρή, συμπαγή συμμαχία. Τεράστιο λάθος. Καμιά από αυτές τις χώρες, δεν θα τα βάλει με τον νεο-σουλτάνο, αυτή την περίοδο που η νήσος μας περικυκλώθηκε και διενεργούνται παράνομες γεωτρήσεις από τουρκικά ερευνητικά σκάφη γύρω από το νησί. Φέρει μεγάλη ευθύνη για την έναρξη των έκνομων αυτών τουρκικών ενεργειών, εντός της Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης (ΑΟΖ) της πατρίδας μας. Και δεν φαίνεται να το έχει αντιληφθεί.
Συναντάται στις 4 Ιουνίου, σε… μυστικό δείπνο, με τον ένθερμο θιασώτη της Χαλαρής Συνομοσπονδίας, πιστό ακόλουθο του Σουλτάνου και της άκαμπτης, σκληρής γραμμής στα του Κυπριακού «ΥΠΕΞ» Κουντρέτ Οζερσάι. Παραγκωνίζοντας (σκοπίμως;) τον Τ/κ ηγέτη, Ακιντζί.
Αυτή η επικίνδυνη, αλλοπρόσαλλη τακτική μάς οδηγεί στη διχοτόμηση, κ. Πρόεδρε. Αφήστε αυτά τα ατελέσφορα, επικίνδυνα παιγνίδια. Εδώ, διακυβεύεται το μέλλον της Κύπρου.
Στο μοντέλο ΔΔΟ, που λέμε ότι επιδιώκουμε εφόσον εναλλακτική λύση δεν υπάρχει, η αποτελεσματική συμμετοχή των Τουρκοκυπρίων θεωρείται απαραίτητη. Ως εκ των ων ουκ άνευ. Μπορούν, βεβαίως, να συζητηθούν τα θέματα αυτά και να γίνουν βελτιώσεις.
Εμείς επιθυμούμε, και επιθυμούσαμε πάντοτε, μια ενιαία Κύπρο, ακέραιη, όχι κατακερματισμένη-διχοτομημένη. Αλλά, δυστυχώς, ως αποτέλεσμα της προδοσίας του ‘74, έχουμε περιέλθει στη θέση του ηττημένου. Ο πόλεμος χάθηκε. Για λόγους γνωστούς. Και εφόσον οι μέχρι τώρα Ε/κ ηγέτες –του Αρχ. Μακαρίου μη εξαιρουμένου– αποδέχθηκαν την ιδέα της ομοσπονδιακής διευθέτησης, οφείλουμε να τη συζητήσουμε. Όμως τόσα χρόνια απεδείχθησαν άγονα, άκαρπα και δεν είχαμε οποιαδήποτε εξέλιξη υπέρ μας. Δίνουμε, δίνουμε, χωρίς εκείνοι να κάνουν ένα βήμα πίσω.
Ναι, στη λήψη αποφάσεων, σε εκτελεστικά, δικαστικά και νομοθετικά όργανα, χρειάζεται και η συμμετοχή των Τουρκοκυπρίων. Ωστόσο, η ύπαρξη έστω και μιας θετικής ψήφου σε κάθε ομοσπονδιακό όργανο, θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί από κύκλους –όπως η Άγκυρα π.χ.– ως μέσον προς δημιουργία αδιεξόδων στην ομαλή λειτουργία του κράτους.
Υπάρχει, όμως, και ο διάλογος. Μπορείτε να το θέσετε, κ. Πρόεδρε, στον κ. Ακιντζί, κατά την καθοριστική συνάντηση της 9ης Αυγούστου.
Προσβλέπουμε στην ειλικρινή σας προσπάθεια για άρση του αδιεξόδου. Άλλως, η Κύπρος θα ομοιάζει με καράβι που βολοδέρνει στο πέλαγος, οδηγούμενη με μαθηματική ακρίβεια προς τα βράχια.
