Ο Α. Χατζηαντώνης αναφέρει ότι πρόκειται για μια εξαιρετικά ενδιαφέρουσα πολιτική εκπομπή.
Να μου επιτραπεί να συγχαρώ το κρατικό κανάλι, αλλά και να το επιπλήξω, συγχρόνως. Αναφέρομαι στην εξαιρετικά ενδιαφέρουσα, πολιτική εκπομπή της Ελίτας Μιχαηλίδου, «Φάκελοι Κύπρου». Διαφωνώ, με την ώρα που προβάλλεται. Πρέπει να είσαι περίπου… βρυκόλακας και να κάθεσαι μέχρι τις 2 μετά τα μεσάνυχτα, για να την παρακολουθήσεις. Τέλος πάντων.
Στις 17/8/2019, είχε αφιέρωμα στα γεγονότα που προηγήθηκαν της τουρκικής εισβολής, στις σχέσεις Μακαρίου-Γρίβα κ.λπ. Με φιλοξενούμενους, την πρώην ΥΠΕΞ, Ερατώ Κοζάκου Μαρκουλή και τον Χρήστο Πουργουρίδη. Δεν την πρόλαβα από την αρχή, ούτε κράτησα σημειώσεις. Απλά θα αναφερθώ σε όσα μπόρεσα να συγκρατήσω.
1. Ήδη, από την 1η Ιουνίου 1971, στο πλαίσιο της Συνόδου του ΝΑΤΟ, στη Λισαβόνα, ο υπ. Εξωτερικών της Τουρκίας, Οσμάν Ολτσάι, είχε συνάντηση με τον Έλληνα υφ. Εξωτερικών, Ξανθόπουλο Παλαμά. Στη συνάντηση αυτή, συμφωνήθηκε ο εδαφικός διαμελισμός της Κύπρου, και σύμφωνα με τον Αμερικανό δημοσιογράφο Laurence Stern, η Ελλάδα απεδέχθη τη δημιουργία τουρκικής στρατιωτικής βάσης στο νησί, για να… αισθάνονται ασφαλείς οι Τουρκοκύπριοι. Φυσικά, ο Μακάριος, το απέρριψε αυτό, με αποτέλεσμα ο δικτάτορας, Γεώργιος Παπαδόπουλος, να τον απειλήσει έμμεσα, ότι θα αναγκασθεί να λάβει «πικρά μέτρα»…
2. Αρχές του 1972, μεσούσης της κρίσης που ξέσπασε στις σχέσεις Μακαρίου – Γρίβα, διευθετήθηκε συνάντηση των δύο ανδρών, η οποία διεξήχθη σε πολύ φιλικό κλίμα, σύμφωνα και με τα λεγόμενα του μ. Ανδρέα Αζίνα. (Προβλήθηκε απόσπασμα, από την παλαιότερη εκπομπή, «Χωρίς Πλαίσιο», την οποία παρουσίαζε ο Τάκης Χατζηγεωργίου, στο ΡΙΚ). Εξ όσων αντιλήφθηκα, πιθανόν να πλησίασαν σε κάποια συμφωνία, έτσι ώστε να σταματήσει η δράση του Γ. Γρίβα και της ΕΟΚΑ Β’, να υπάρξει μια ειρηνική συμπόρευση -ή συνεργασία- μεταξύ τους, και να τεθεί ένα τέλος στον αδελφοκτόνο σπαραγμό μεταξύ Γριβικών – Μακαριακών. Το γεγονός ότι, περίπου τα βρήκαν οι δύο ηγέτες του κυπριακού ελληνισμού, επιβεβαιώνεται και από το εξής. Λίγο καιρό, μετά την συνάντηση, ο Αρχιεπίσκοπος, αποστέλλει ευχετήριον επιστολή προς τον Διγενή, επ’ ευκαιρία της ονομαστικής του εορτής, στις 23 Απριλίου. Στην επιστολή δε αυτή, o Μακάριος εύχεται: «Ευόδωσιν των εθνικών πόθων των Ελλήνων της Κύπρου…». Εδώ, ο Χρ. Πουργουρίδης, σχολίασε: «Ο Μακάριος, απέθανεν Ενωτικός!».
3. Ένα άλλο σημείο που μου έκανε εντύπωση –και ομολογώ πως δεν το εγνώριζα– ήταν κάτι που υποστήριξε ο κ. Πουργουρίδης, για τον τρόπο με τον οποίο κυβερνούσε ο Αρχιεπίσκοπος. Κατά τις προεδρικές εκλογές του 1968 (εγώ, τις έζησα, δεν είμαι και… τωρασινός, που λένε, ήμουνα παιδάκι 9 ετών τότε), ξέρετε πότε έμαθε ο κυπριακός λαός, ότι υπήρχε και ανθυποψήφιος του Μακαρίου; (Ήταν ο γνωστός ψυχίατρος, Τάκης Ευδόκας). Την ημέρα ανακοίνωσης των αποτελεσμάτων. Δεν γνωρίζω, αν αληθεύει.
Και βέβαια, σύμφωνα πάντα με τον κ. Πουργουρίδη, ο κ. Ευδόκας, δεν διέθετε κανένα εκφραστικό όργανο, για να προβάλει την υποψηφιότητά του! Ούτε έντυπο μέσο, ούτε και κάποια τηλεοπτική εκπομπή, αφού όλα ελέγχονταν από τον Μακάριο…
Συγχαίρω, ξανά την Ελίτα Μιχαηλίδου, που με την εκπομπή της, ρίχνει, επιτέλους, άπλετο φως στα τραγικά γεγονότα που οδήγησαν την Κύπρο μας, σε αυτή τη δεινή θέση που ευρίσκεται σήμερα. Και, βέβαια, απομυθοποιεί κάποιους ηγέτες, που ένα συντριπτικό ποσοστό των Κυπρίων, που δεν γνωρίζουν επαρκώς την ιστορική περίοδο, ’64-’74, είναι έτοιμο να ανεγείρει μαυσωλεία, ή ακόμη και να τους ανακηρύξει… σε αγίους. Κυρία Ελίτα, σε ευχαριστούμε. Συνέχισε!
