Ερχόμενος κάθε άνθρωπος στη ζωή συνοδεύεται και με διάφορα χαρίσματα. Ένα από αυτά και πολύ-πολύ σπουδαίο χάρισμα είναι η ευγένεια. Πραγματικά πάρα πολύ μεγάλο δώρο. Οι ευγενείς άνθρωποι έχουν μία ξεχωριστή θέση σε αυτό τον κόσμο. Ξέρουν να χρησιμοποιούν πάντοτε το «ευχαριστώ», ξέρουν να προσφωνούν τους μεγαλύτερούς τους με το «εσείς» και όχι «εσύ», ξέρουν να χρησιμοποιούν τη συγγνώμη, πάντοτε ρωτάνε τους άλλους «μπορώ να σας απασχολήσω για λίγο ή μήπως είναι ακατάλληλη ώρα;». Αυτά και άλλα κάνουν αυτούς τους ανθρώπους αγαπητούς – αξιοπρόσεκτους και τόσο προσιτούς στον υπόλοιπο κόσμο.
Δεν νομίζω πως έναν αγενή άνθρωπο μπορεί να τον αλλάξει πολύ η ζωή και να γίνει ευγενικός. Αντίθετα, προσπαθεί να επιβληθεί στους συνανθρώπους του πιστεύοντας πως είναι πιο δυνατός στη ζωή, πιο άξιος και πιο αποδοτικός από άλλους. Η ευγένεια δεν έρχεται στην ολότητά της στην πορεία της ζωής, αντίθετα έρχεται σαν δώρο από τον Θεό. Εμείς ας προσπαθούμε πάντοτε προς το καλύτερο. Επειδή γενικά η ζωή είναι μία ζούγκλα, δεν πιστεύω πως αυτοί οι ευγενικοί άνθρωποι ζουν πάντοτε με ευκολία. Βεβαίως είναι και η υπομονή τους και η καλή θέλησή τους που τους βοηθά, μα και πάλι κάπου θα ζορίζονται. Μα όπως και να ’χει η ζωή, πιστεύω πως αυτοί οι άνθρωποι ξεχωρίζουν, συζητιόνται με θετικότητα και εκτιμώνται ιδιαίτερα. Εμείς εδώ δεν ξέρω πόσο προσπαθούμε, μα έχουμε δρόμο μπροστά μας. Ο Θεός μας δίδει μερικά χαρίσματα, μα πρέπει και μεις να τα καλλιεργούμε όσο μπορούμε. Η ευγένεια, η προσωπικότητα, το ήθος, οι καλές συνήθειες και τελικά η ψυχή μας, δεν πρέπει να χάνονται σε μονοπάτια νεόφερτα και συνήθειες ξένες. Ας αντιγράφουμε πράγματα καλά όταν τα εντοπίζουμε και ας μην ξεχνούμε τυχόν δικά μας καλά. Δεν έχουμε άλλο τίποτα να πούμε παρά να συγχαρούμε τους ανθρώπους που διακρίνονται για την ευγένειά τους.
