Αρχίζω με τη δήλωση του κυβερνητικού εκπροσώπου στο Σίγμα: Γιατί μας απειλούν καθημερινά; Δεν έχουν άλλη δουλειά να κάνουν;
Θεωρώ ότι οι απειλές είναι ένδειξη ανασφάλειας. Ήδη η Τουρκία τρύπησε τέσσερις φορές τη θάλασσα αλλά έκανε απλά τέσσερις τρύπες στο νερό. Βλέπουν και οι ίδιοι ότι δεν είναι τυχεροί. Άλλωστε το πού θα τρυπήσεις δεν είναι μόνο θέμα τύχης. Και αυτοί είναι ατζαμήδες. Δεν πρόκειται να βρουν φυσικό αέριο.
Ο Αλλάχ δεν βοηθά. Τους έδωσε μεν την αρπακτικότητα αλλά όχι την τεχνογνωσία. Βιάστηκαν μάλιστα να εξαγγείλουν τρίτο γεωτρύπανο στην ΑΟΖ της Κύπρου και τώρα διώχνουν το ένα εκ των δύο μακριά από τη Μεσόγειο. Αδημονούν και δυσφορούν. Φοβούνται νέα αποτυχία και αυτό είναι αποτρεπτικό για εισβολή είτε στο οικόπεδο 7 είτε στο 3. Μπορεί και η παρουσία της ΤΟΤΑΛ να είναι αποτρεπτική, αλλά περισσότερο αποτρεπτική είναι η οργή του τουρκικού λαού, που βλέπει σπατάλη λεφτών χωρίς αντίκρισμα. Αυτή η κατάσταση νευριάζει και τον Τούρκο Πρόεδρο και τους υπουργούς του.
Η μεγάλη Τουρκία δεν τα καταφέρνει, η μικρή Κύπρος τα καταφέρνει. Υπεισέρχεται εδώ και η ζήλια με επακόλουθο το μίσος. Για αυτό και δεν αποκλείω να μας επιτεθούν. Η επίθεση δεν μπορεί στην αρχή να είναι γενική. Θα χτυπήσουν επιλεγμένους στόχους από αέρος.
Εμείς τι κάνουμε; Άμυνα και επίθεση. Αν μας βομβαρδίσουν, χτυπούμε και εμείς με το Πυροβολικό μας. Στόχους έχουμε πολλούς σήμερα. Δεν είχαμε το 1974. Κάθε σύρραξη θα έχει αρνητικές συνέπειες για τον τουρισμό μας. Θα έχει όμως και για τους εποίκους. Τους είπαν ότι θα έρθουν σε ειρηνικές συνθήκες. Χωρίς ειρήνη φεύγουν. Αν ακολουθήσει γενική επίθεση, νικητής θα είναι όποιος προλάβει να καταλάβει τις πρώτες 2 – 3 μέρες εδάφη του άλλου. Αν λοιπόν επιτεθούν, μπαίνουμε και εμείς με τανκς στη Μόρφου, Ζώδια, Γερόλακκο και Αμμόχωστο. Οι Τούρκοι θα το βάλουν στα πόδια. Πάντα δειλοί ήταν στον πόλεμο. Άμυνα λοιπόν και επίθεση. Και εσύ υπουργέ Άμυνας κάνε τα σχέδιά σου, χρειάζονται.
Ίτε, παίδες Ελλήνων ελευθερούτε πατρίδα…
