Για την συνάντηση Τσαβούσογλου – Ν. Χριστοδουλίδης γράφει ο Α.Χατζηαντώνης.
“Η Ε/κ πλευρά, επιδιώκει μια ανισότιμη και άδικη πολιτική επιβολής, και αρνείται να μοιραστεί την πολιτική εξουσία και την ευημερία, με τους τουρκοκύπριους…!”.
Ποιός τα λέγει αυτά; Ο νεο-σουλτάνος Ταγίπ Ερτογάν, μιλώντας στο βήμα της Γεν.Συνέλευσης των Ην.Εθνών. Για να προσθέσει: “Παρά τις επί 50 χρόνια διαπραγματεύσεις, το κυπριακό παραμένει άλυτο,λόγω της αδιαλλαξίας της ελληνοκυπριακής πλευράς. Αυτοί που θέλουν να λύσουν το πρόβλημα, υπό την προϋπόθεση μηδενικών εγγυήσεων, έχουν κακές προθέσεις. Η Τουρκία, θα συνεχίσει να εγγυάται την ασφάλεια και την διατήρηση των δικαιωμάτων των Tουρκοκυπρίων, με τους οποίους διατηρούμε βαθείς ιστορικούς και πολιτιστικούς δεσμούς…!”.
Εδώ ταιριάζει απόλυτα, η κυπριακή ρήση: “Απ’ον αντρέπεται, ο κόσμος εν δικός του…!”.
Μα, για ποιούς ιστορικούς δεσμούς μιλάτε, κ. Ερτογάν; Και για πόσο ηλίθιους μας περνάτε; Έλεος!
Στην ακαδημαϊκή του πραγματεία, με τον τίτλο: “Στρατηγικό βάθος. Η διεθνής θέση της Τουρκίας”, ο καθηγητής Αχμέτ Νταβούτογλου, το 2001, σε ένα βιβλίο 600 σελίδων, αναφέρει: “Η έννοια του Στρατηγικού Βάθους, αποτελεί τον ακρογωνιαίο λίθο της τουρκικής εξωτερικής πολιτικής. Δηλαδή, η αξία μιας χώρας στην παγκόσμια πολιτική σκηνή, καθορίζεται ή προδιαγράφεται, από την γεωστρατηγική της θέση και το ιστορικό της βάθος…!”. Ο Τούρκος καθηγητής συνεχίζει, λέγοντας ότι, κακώς δόθηκε τόση έμφαση στις σχέσεις με τις ΗΠΑ και γενικά στον προσανατολισμό προς την Δύση. Προτείνει λοιπόν, την στροφή της χώρας, προς τον ισλαμικο-αραβικό κόσμο, αλλά και στην Ρωσία…!
Αλλά, ασφαλώς, αυτό που είναι το πιο σημαντικό σημείο, στην όλη σκεπτική του Δόγματος Νταβούτογλου, είναι το γνωστό: “Και αν δεν υπήρχε ούτε ένας Tουρκοκύπριος στο νησί, θα έπρεπε να τον ανακαλύψουμε…!”.
Διερωτώμαι, αν τα είχε αυτά όλα, υπ’όψιν του ο Eλληνοκύπριος ΥΠΕΞ, κύριος Ν. Χριστοδουλίδης, όταν προχθές, παρ’ ολίγον να αρχίσει να εκλιπαρεί, τον Τσαβούσογλου πασά, για να δώσουν τα χέρια μπροστά στις κάμερες, και να δεσμευτούν για επιδίωξη λύσης ΔΔΟ…!
Και είδατε τον υψαυχενικό Τσαβούς-πασά, πώς βιαζόταν να απαλλαγεί από τον “φορτικό” τρόπο με τον οποίο τον προσέγγισε ο Ε/κ υπουργός; Ήταν λοιπόν, μια σύντομη, θλιβερή φάση, που μόνο με ένα πικρό χαμόγελο, θα μπορούσαμε να την παρακολουθήσουμε… Αυτή δεν είναι η μοίρα του αδύνατου; Ε, δυστυχώς ναι.
Εκείνο που αναμένουμε τώρα να δούμε, είναι το εξής: Θα μας παρουσιάσει κανείς, τα πρακτικά, όπου φαίνονται τα όσα ελέχθησαν, ή εσυμφωνήθησαν, στο Κραν Μοντανά;
Διότι, αν έλεγε την αλήθεια ο Τούρκος Υπ. Εξωτερικών, ότι ο δικός μας πρόεδρος, μίλησε για δύο κράτη, ε, τι να πούμε; Πραγματικά, είμαστε για κλάματα…!
“Η Ε/κ πλευρά, επιδιώκει μια ανισότιμη και άδικη πολιτική επιβολής, και αρνείται να μοιραστεί την πολιτική εξουσία και την ευημερία, με τους τουρκοκύπριους…!”.
Ποιός τα λέγει αυτά; Ο νεο-σουλτάνος Ταγίπ Ερτογάν, μιλώντας στο βήμα της Γεν.Συνέλευσης των Ην.Εθνών. Για να προσθέσει: “Παρά τις επί 50 χρόνια διαπραγματεύσεις, το κυπριακό παραμένει άλυτο,λόγω της αδιαλλαξίας της ελληνοκυπριακής πλευράς. Αυτοί που θέλουν να λύσουν το πρόβλημα, υπό την προϋπόθεση μηδενικών εγγυήσεων, έχουν κακές προθέσεις. Η Τουρκία, θα συνεχίσει να εγγυάται την ασφάλεια και την διατήρηση των δικαιωμάτων των Tουρκοκυπρίων, με τους οποίους διατηρούμε βαθείς ιστορικούς και πολιτιστικούς δεσμούς…!”.
Εδώ ταιριάζει απόλυτα, η κυπριακή ρήση: “Απ’ον αντρέπεται, ο κόσμος εν δικός του…!”.
Μα, για ποιούς ιστορικούς δεσμούς μιλάτε, κ. Ερτογάν; Και για πόσο ηλίθιους μας περνάτε; Έλεος!
Στην ακαδημαϊκή του πραγματεία, με τον τίτλο: “Στρατηγικό βάθος. Η διεθνής θέση της Τουρκίας”, ο καθηγητής Αχμέτ Νταβούτογλου, το 2001, σε ένα βιβλίο 600 σελίδων, αναφέρει: “Η έννοια του Στρατηγικού Βάθους, αποτελεί τον ακρογωνιαίο λίθο της τουρκικής εξωτερικής πολιτικής. Δηλαδή, η αξία μιας χώρας στην παγκόσμια πολιτική σκηνή, καθορίζεται ή προδιαγράφεται, από την γεωστρατηγική της θέση και το ιστορικό της βάθος…!”. Ο Τούρκος καθηγητής συνεχίζει, λέγοντας ότι, κακώς δόθηκε τόση έμφαση στις σχέσεις με τις ΗΠΑ και γενικά στον προσανατολισμό προς την Δύση. Προτείνει λοιπόν, την στροφή της χώρας, προς τον ισλαμικο-αραβικό κόσμο, αλλά και στην Ρωσία…!
Αλλά, ασφαλώς, αυτό που είναι το πιο σημαντικό σημείο, στην όλη σκεπτική του Δόγματος Νταβούτογλου, είναι το γνωστό: “Και αν δεν υπήρχε ούτε ένας Tουρκοκύπριος στο νησί, θα έπρεπε να τον ανακαλύψουμε…!”.
Διερωτώμαι, αν τα είχε αυτά όλα, υπ’όψιν του ο Eλληνοκύπριος ΥΠΕΞ, κύριος Ν. Χριστοδουλίδης, όταν προχθές, παρ’ ολίγον να αρχίσει να εκλιπαρεί, τον Τσαβούσογλου πασά, για να δώσουν τα χέρια μπροστά στις κάμερες, και να δεσμευτούν για επιδίωξη λύσης ΔΔΟ…!
Και είδατε τον υψαυχενικό Τσαβούς-πασά, πώς βιαζόταν να απαλλαγεί από τον “φορτικό” τρόπο με τον οποίο τον προσέγγισε ο Ε/κ υπουργός; Ήταν λοιπόν, μια σύντομη, θλιβερή φάση, που μόνο με ένα πικρό χαμόγελο, θα μπορούσαμε να την παρακολουθήσουμε… Αυτή δεν είναι η μοίρα του αδύνατου; Ε, δυστυχώς ναι.
Εκείνο που αναμένουμε τώρα να δούμε, είναι το εξής: Θα μας παρουσιάσει κανείς, τα πρακτικά, όπου φαίνονται τα όσα ελέχθησαν, ή εσυμφωνήθησαν, στο Κραν Μοντανά;
Διότι, αν έλεγε την αλήθεια ο Τούρκος Υπ. Εξωτερικών, ότι ο δικός μας πρόεδρος, μίλησε για δύο κράτη, ε, τι να πούμε; Πραγματικά, είμαστε για κλάματα…!
