Γνωρίζω μια κυρία, πρώην συνάδελφο, που ποτέ της δεν αγόρασε κινητό τηλέφωνο. Επιμένει να μη θέλει να γίνει «σκλάβα» αυτής της συνήθειας. Προτιμούσε τη face to face επικοινωνία ή τα σταθερά τηλέφωνα.
Εγώ, δεν έχω τόσο ακραίες αντιλήψεις. Είχα ένα παλιάς τεχνολογίας κινητό, για να επικοινωνώ. Και επέμενα να μην αγοράζω smartphone, πιστεύοντας ότι δεν μου είναι ιδιαίτερα αναγκαίο. Για το Διαδίκτυο έχω το laptop μου, για τηλέφωνο το παλιό που λέγαμε και για φωτογραφίες μια μικρή φωτογραφική της Canon.
Φυσικά, όλοι μου έλεγαν ότι παρέμεινα στον προηγούμενο αιώνα, ότι έχω παρωχημένες αντιλήψεις και λοιπά. Με συμβούλευαν να πάρω «έξυπνο»4 τηλέφωνο, που περιλαμβάνει και τα τρία. Επικοινωνία, Internet, φωτογραφίες.
Και, πράγματι, εδώ και 5-6 χρόνια, ίσως και περισσότερα, πολύ εκνευρισμένος, έβλεπα όλους γύρω μου με ένα μοντέρνας τεχνολογίας κινητό ανά χείρας. Να το… «χαϊδεύουν» στέλνοντας μηνύματα ή να μιλάνε.
Ένιωθα περήφανος που εγώ μπορούσα και αντιστεκόμουν. Ήρθε και η στιγμή που το παλιό μου κινητό τα ‘παιξε, που λέμε. Ήρθε η ώρα να αποκτήσω και εγώ ένα εξάρτημα… του Διαβόλου!
Ε, βέβαια. Έτσι το αποκαλούσα, μιλώντας με φίλους. Γιατί; Έβλεπα οικογένειες, π.χ., να κάθονται στην καφετέρια. Μια πραγματικά θλιβερή εικόνα. Άπαντες αμίλητοι. Όλοι σοβαροί, συγκεντρωμένοι, λες και προσπαθούσαν να λύσουν μια μαθηματική, δύσκολη άσκηση…! Ο μπαμπάς στο κινητό του. Η μαμά στο δικό της. Τα παιδιά, αν ήταν άνω των 5-6, κι αυτά στον επίπλαστο, φτιαχτό, ψεύτικο κόσμο τους. Απομονωμένοι. Αυτό που με εκνεύριζε και με στενοχωρούσε συνάμα ήταν οι περιπτώσεις που στην οικογένεια υπήρχε και βρέφος στο καροτσάκι.
Πριν αποκτήσω λοιπόν smartphone, έμπαινα στο facebook κ.λπ. συγκεκριμένες ώρες. Με το λάπτοπ μου, σε συγκεκριμένη καφετέρια. Ούτε wi-fi δεν έβαλα στο σπίτι. Για να έχω κάποιο κίνητρο να βγαίνω έξω.
Μου πήρε λίγες μέρες να εξοικειωθώ με το καινούργιο μου… παιγνιδάκι.
Εκείνο που με εξέπληξε ιδιαίτερα ήταν και το εξής: Ήθελα προχθές να γράψω ένα σχόλιο σε μια πολιτική συζήτηση στο facebook και βλέπω: «Ομιλείτε τώρα»…! Στην αρχή, δεν κατάλαβα, αλλά μετά διαπίστωσα ότι υπαγόρευες και όσα έλεγες καταγράφονταν αμέσως! «Μα, πού έφτασε η Τεχνολογία…!», λέγω από μέσα μου. Απέκτησα και προσωπική γραμματέα τώρα…!
Έγινε, λοιπόν, ο καλύτερός μου φίλος η έξυπνη αυτή, μικρή και λεπτή, μαύρη συσκευή. Αλλά μου κλέβει χρόνο και από άλλες συνήθεις ασχολίες μου.
Είντα τζιαιρούς εφτάσαμεν, που ελάλεν τζιαι η στετέ μου, Θεός μακαρίσει την…!
