Άλλος ένας συνάνθρωπός μας έχασε τη ζωή του από τροχαίο. Το δυστύχημα συνέβη περί τις 9:00, βράδυ της 1ης Οκτωβρίου, επί της οδού 1ης Απριλίου, λίγο βορειότερα από τον κυκλικό κόμβο Αγ. Φυλάξεως.
Από εκεί, σχεδόν κάθε βράδυ και περίπου την ώρα που συνέβη το δυστύχημα, εννέα με εννιάμισι το βράδυ, τυχαίνει να περνώ κι εγώ.
Θα μπορούσα να ήμουν εγώ ο οδηγός που παρέσυρε τον μακαριστό εκπαιδευτικό Πέτρο… Όσα φέρνει η ώρα, ο χρόνος εν τα φέρνει, ελάλεν η μακαριστή η στετέ μου, η Άννα. Είναι γεγονός ότι στο συγκεκριμένο σημείο, δεν υπάρχει επαρκής φωτισμός από τις λάμπες των δρόμων. Και, βέβαια, όταν περνούσα, έτυχε να είναι καμένη μια από τις λάμπες εκεί. Είναι πολυσύχναστο σημείο. Εκεί ευρίσκεται υποκατάστημα της πρώην Συνεργατικής, από όπου ήθελε να αποσύρει λεφτά ο ατυχής 62χρονος επιθεωρητής Φιλολογικών. Απέναντι, φαρδαίνει λίγο ο δρόμος, λόγω ενός μικρού parking, που εξυπηρετεί τους πελάτες ενός copy center. Πιο πάνω, και λοξά απέναντι, είναι ένα βουλκανιζατέρ (λαστιχάρης, στην κυπριακή).
Δυστυχώς, εδώ στον τόπο μας, πρέπει να χαθεί μια ανθρώπινη ζωή ή να συμβεί κάποιο άλλο κακό για να ληφθούν μέτρα! Γνωρίζετε πόσες φορές, εκεί, αλλά και νοτιότερα, στη Μέσα Γειτονιά, παρά την εκκλησία Απ. Ανδρέου, παρά λίγο να χτυπήσω πεζό; Δύο – τρεις φορές. Τη μία φορά, πολύ πρόσφατα, διέσχιζε το δρόμο ένας σκουρόχρωμος, δεν ξέρω ποιας εθνικότητος ήταν, Ινδός, Πακιστανός, και φορούσε και μαύρα ρούχα ο ευλογημένος… Ούτε εκεί υπάρχει ικανοποιητικός φωτισμός. Εκεί -το έγραψα πριν 3-4 μήνες- πάτησα με το αυτοκίνητό μου έναν μαύρο γάτο, που κυριολεκτικά έπεσε στους τροχούς, στις ρόδες, του οχήματος… Αρρώστησα από αισθήματα τύψεων…
Ευτυχώς που διαθέτω γρήγορα αντανακλαστικά και τους απέφυγα. Τον γάτο, δυστυχώς, ήταν αδύνατον να τον αποφύγω. Πραγματικά, έχουν δίκιο στην Ελλάδα όταν λένε ότι οι γάτες… αυτοκτονούν.
Κλείνοντας. Ψες, πάλι πέρασα απ’ εκεί. Περί τις 22.15 περίπου. Λίγο πιο πάνω από το σημείο του δυστυχήματος, εντός του χωριού Αγία Φύλαξη, βλέπω ένα συνεργείο της ΑΗΚ, που με ανυψωτικό μηχάνημα είχε ανεβάσει κάποιους εργάτες, οι οποίοι άλλαζαν τις καμένες λάμπες.
Κατόπιν εορτής… Ο ατυχής συμπολίτης μας δεν πρόκειται να γυρίσει πίσω.
