Αναφέρομαι στη 12η τροποποίηση του Συντάγματος με βάση την οποία έγινε προσπάθεια να ρυθμιστεί το θέμα της 56ης έδρας, όπως αποκαλείται το θέμα, για να τονίσω ότι κατά την άποψή μου και για τον λόγο που αναφέρεται πιο κάτω, με την τροποποίηση ρυθμίζεται το θέμα μεν αλλά για μελλοντικές περιπτώσεις δε.
Το πιο πάνω προκύπτει από το άρθρο 2(2) όπου ρητά προβλέπει ότι ο Νόμος θα ρυθμίζει το θέμα αναφορικά με αποποιηθείσα ή μη καταληφθείσα ή κενωθείσα βουλευτική έδρα κατά ή μετά την ημερομηνία έναρξης της 12ης τροποποίησης του Συντάγματος. Η πρόνοια αυτή μπορεί να ερμηνευθεί ότι τα πιο πάνω θα πρέπει να συμβούν κατά ή μετά την ψήφιση της τροποποίησης και συνεπώς ότι δεν θα μπορεί να ισχύει για παρόμοιες περιπτώσεις που συνέβησαν πριν την 12ην τροποποίηση του Συντάγματος.
Εάν η πιο πάνω ερμηνεία είναι σωστή, προσπάθεια ρύθμισης του θέματος της 56ης έδρας με τον Νόμο που θα ψηφιστεί, δημιουργεί και πάλι τον κίνδυνο να κηρυχθεί η νομοθεσία και η εφαρμογή για την 56η έδρα αντισυνταγματική γιατί ο Νόμος θα έπρεπε με βάση την πρόνοια της 12ης τροποποίησης του Συντάγματος να ισχύει και/ή εφαρμόζεται για περιπτώσεις που θα συμβούν μετά την ψήφιση της τροποποίησης του Συντάγματος.
Με την ευκαιρία αυτή θα ήθελα και πάλι να τονίσω ότι η μη ρύθμιση του θέματος της 56nς έδρας δημιουργεί τον κίνδυνο να κηρυχθούν όλοι οι Νόμοι που ψήφισε η σημερινή Βουλή άκυροι, λόγω κακής σύνθεσης του Σώματος, γιατί η Βουλή της Κύπρου αποτελείται από 56 και όχι 55 βουλευτές. Ένα τέτοιο ενδεχόμενο αν συμβεί δεν χρειάζεται κάποιος να είναι Αϊνστάιν για να αντιληφθεί τις συνέπειες. Φυσικά υπάρχει το τεκμήριο της νομιμότητας αλλά αυτό ισχύει μέχρι να ακυρωθεί Νόμος.
Το πιο πάνω στο πλαίσιο προβληματισμού για να ληφθεί υπόψη εάν κριθεί ότι αξίζει τον κόπο από εκείνους που πρέπει.
