Άβυσσος είναι η ψυχή του ανθρώπου και πολλά είναι τα συναισθήματα που την κυριεύουν, αγάπη, χαρά, ευτυχία, λύπη, φόβος, θυμός, μίσος, αγανάκτηση, ζήλεια, πόνος, πάθος, αμφιβολίες, φθόνος και άλλα πολλά. Απ’ όλα αυτά τα συναισθήματα, ένα είναι που διαφέρει απ’ όλα τα άλλα. Η αγάπη. Αυτή εκφράζεται με διάφορους τρόπους.
Πολλοί προσπάθησαν να εξηγήσουν τι είναι η αγάπη. Πολλοί ποιητές την ύμνησαν, τραγουδιστές την τραγούδησαν, συγγραφείς έγραψαν βιβλία για αυτήν, ο καθένας με τον δικό του ξεχωριστό τρόπο. Την αγάπη δεν πρέπει να τη θυμόμαστε μόνο μια φορά τον χρόνο, με λουλούδια, γλυκά και δώρα, αλλά όλο τον χρόνο.
Τι είναι τελικά η αγάπη; Λέει και η Αλκυόνη Παπαδάκη σ’ ένα βιβλίο της. Είναι κάτι που το βρίσκουμε καθημερινά στη ζωή μας, σε διάφορες μορφές, σε μικρά κι ασήμαντα πράγματα. Ένα άγγιγμα, ένα βλέμμα, μια χειρονομία, μια σκέψη, ένα χάδι, μια αγκαλιά, ένα δάκρυ, ένα γέλιο, μια έγνοια, μια στήριξη, ένα δώρο, μια καλημέρα.
Αγάπη είναι να ξενυχτάς στο προσκέφαλο του άρρωστου παιδιού σου. Να στηρίζει η γυναίκα τον σύζυγό της, κι αυτός αυτήν, στις δύσκολες ώρες. Να φροντίζεις τον άρρωστο πατέρα ή μητέρα. Να σκέφτεσαι τον άρρωστο, τον νηστικό, τον γείτονα, τον ξένο, τον περαστικό κι όποιον έχει ανάγκη.
Αγάπη είναι να κουβαλάς κι άλλους σταυρούς εκτός από τον δικό σου. Να λες ένα λόγο παρηγοριάς σ’ έναν πονεμένο. Να κρατάς λίγη συντροφιά σ’ ένα μοναχικό άτομο. Να συγχωράς κάποιον που σου έκαμε κακό. Να κοιτάζεις στα μάτια ένα αγαπημένο πρόσωπο και να του λέγεις πολλά χωρίς να του μιλάς. Να νοιάζεσαι και να σκέφτεσαι ένα πρόσωπο αγαπημένο, είτε κοντά σου είναι είτε μακριά. Να κρατάς τον σύντροφό σου από το χέρι ως τα γηρατειά, να τον στηρίζεις και να σε στηρίζει στον ανήφορο και τις δυσκολίες της ζωής. Να νοιάζεσαι για την οικογένειά σου σαν πατέρας ή μητέρα.
Αγάπη είναι να έχεις μια αγκαλιά ανοιχτή για όλο τον κόσμο νύχτα μέρα. Να κάνεις τον άλλο να δακρύζει από χαρά. Η αγάπη βρίσκεται στα καθημερινά και τα ανθρώπινα. Είναι ένα συναίσθημα που όταν δίνεται αυθόρμητα, χωρίς υστεροβουλίες και συμφέροντα, με ειλικρίνεια, σε γεμίζει με χαρά, νιώθεις την ικανοποίηση της προσφοράς, γίνεσαι άλλος άνθρωπος, ξαλαφρωμένος, απαλλαγμένος από μίση και πάθη, ξαναγεννημένος. Και δεν είναι τυχαίο που ο Χριστός είπε «Αγαπάτε αλλήλους».
Η αγάπη ομορφαίνει τη ζωή μας, μέσα στις τόσες δυσκολίες και τα προβλήματα που μας βασανίζουν.
Δεν μας κοστίζει τίποτα… όμως γι’ αυτόν που τη δέχεται είναι θησαυρός, βάλσαμο καρδιάς και άγγιγμα ψυχής. Αξέχαστο έχει μείνει το τραγούδι της Σοφίας Λόρεν με τον Τόνι Μαρούδα στην ταινία «Το παιδί και το δελφίνι» το 1957. «Τι είν’ αυτό που το λένε αγάπη… τι ειν’ αυτό… γέλιο… δάκρυ λιακάδα… βροχή… της ζωής μας τέλος κι αρχή… ποτέ ποτέ κανένα στόμα… δεν τόβρε και δεν τόπε ακόμα…»
