Τούτες τις μέρες που βρίσκεται στην επικαιρότητα το θέμα «δώρα», και τι δώρα, θυμήθηκα όταν προ… πεντακοσίων ετών(!) διορίστηκα για πρώτη φορά στο Γυμνάσιο, μου δόθηκε σε μια πρώτη τάξη ένα τμήμα πολύ αδύνατο (με τα σημερινά δεδομένα δε θα ήταν και τόσο) και αγωνία η Άννα να βελτιώσει την κατάσταση. Οι μήνες περνούσαν, τα τρίμηνα έρχονταν και παρέρχονταν, δύσκολα τα πράγματα…
Την τελευταία μέρα πριν κλείσουμε για τις εξετάσεις Ιουνίου, έκανα μια ανακεφαλαίωση, έδωκα τις συμβουλές μου, ήρθε η ώρα και κτύπησε το κουδούνι… Οπότε εκεί στην έδρα άρχισαν να καταφθάνουν οι μικρές μαθήτριές μου με σακούλια από τραχανά, πουργούρι, φασόλια, σουτζούκο και λοιπά καλούδια του τόπου μας…
Ω, Θεέ μου, τι ήταν αυτό! Απελπισία.
«-Ευχαριστώ, μάνα μου, δεν μπορώ να τα πάρω.
-Γιατί, κυρία.
-Γιατί δεν Πρέπει.
-Πέστε στις μαμάδες σας ευχαριστώ, και αυτό είναι αρκετό».
Ήταν και ένα κοριτσάκι που σίγουρα ήξερε πως θα είχε θέμα στις εξετάσεις και μου έφερε καραμέλες. Την ευχαρίστησα και κείνην και της τις έδωσα να κεράσει όλη την τάξη… Κλάμα η Ελένη –καλή της ώρα– κλάμα και ξανά κλάμα. Στο τέλος συμβιβάστηκε και μοίρασε τις καραμέλες.
Έτσι λοιπόν, η διευθύντρια με αφορμή αυτό και άλλα παρόμοια που συνέβαιναν στους άλλους συναδέλφους, μίλησε στα παιδιά και τους εξήγησε πως δυο λουλούδια απ’ την αυλή τους είναι αρκετά…
Τα χρόνια πέρασαν, εμείς αφυπηρετήσαμε, προ χρόνων πολλών κι οι τωρινοί συνάδελφοί μας λένε πως, όχι ένα λουλούδι, ούτε ένα ευχαριστώ δε λένε στο τέλος της χρονιάς.
Ηθικό δίδαγμα; Με τίποτε δε δεχόμαστε δώρα όταν βρισκόμαστε στη θέση εκείνη και που οι καλύτερες προθέσεις μπορούν να παρεξηγηθούν.
Γι’ αυτό, Πρόεδρέ μου, πες το ευλοημένο mea culpa κι ας μην αμολιούνται οι διάφοροι θεσίτες να δικαιολογήσουν τα αδικαιολόγητα. Ας πείτε πως είσαστε έστω για ένα δευτερόλεπτο Αντιπολίτευση. Dura lex, sed lex.
Φυσικά μπορείτε να μου πείτε, «summum ius, summa iniuria» μα στην περίπτωσή σας μόνο το πρώτο μπορεί να έχει ισχύ. Ιδίως μάλιστα όταν μιλούμε για ηθικό νόμο.
Δε θα επανέλθω φυσικά.
ΥΓ. Dura lex, sed lex στα λατινικά σημαίνει, σκληρός νόμος, μα είναι νόμος (ιδίως όταν αυτός είναι ηθικός). Summum ius, summa iniuria, σημαίνει απόλυτη εφαρμογή του νόμου, απόλυτη αδικία.
