Διάβασα την ανάλυση του αρχιτέκτονα Άλκη Δίκαιου που δημοσιεύτηκε πρόσφατα στον «Φιλελεύθερο», με θέμα τα έργα που υλοποιήθηκαν στην Πάφο και τα έργα που υλοποιούνται στη Λευκωσία και ως Λευκωσιάτης που τα τελευταία χρόνια ζω και εργάζομαι στην Πάφο, θα ήθελα να σχολιάσω κάποιες παραμέτρους.
Πρώτα απ’ όλα θεωρώ ότι η σύγκριση που επιχειρείται μεταξύ των έργων των δύο πόλεων αδικεί τη Λευκωσία. Παρατίθενται δέκα έργα της Πάφου, τα περισσότερα από τα οποία ξεκίνησαν το 2015 και το 2016 και έχουν ολοκληρωθεί, με οκτώ σαφώς μεγαλύτερα έργα της Λευκωσίας τα οποία ξεκίνησαν το 2018 και το 2019 (εκτός από την Πλατείας Ελευθερίας η οποία παρουσιάζει τα γνωστά προβλήματα και το Δημοτικό Θέατρο το οποίο ξεκίνησε μεν το 2017 αλλά έχει ολοκληρωθεί). Η μεγάλη διαφορά του μεγέθους των έργων των δύο πόλεων, φαίνεται στον προϋπολογισμό τους τον οποίο δημοσίευσε ο κ. Δίκαιος. Τα 10 έργα της Πάφου είχαν συνολικά προϋπολογισμό 28 εκατομμύρια ευρώ, όσος δηλαδή είναι ο προϋπολογισμός ενός μόνο έργου της Λευκωσίας (εμπορικό τρίγωνο Μακαρίου – Ευαγόρου – Στασικράτους).
Η κυριότερή μου ένσταση, όμως, αφορά την εντύπωση που δημιουργείται ότι όλα τα έργα της Πάφου ολοκληρώθηκαν στην ώρα τους και χωρίς προβλήματα. Αναφέρω ενδεικτικά, ότι η ανάπλαση του εμπορικού κέντρου στη λεωφόρο Κέννετυ καθυστέρησε πέντε μήνες, η αναβάθμιση της συνοικίας Μούτταλου ενάμιση χρόνο, το Χάνι του Ιμπραήμ έξι μήνες και το Μαρκίδειο Θέατρο επίσης έξι μήνες. Έχω την εντύπωση ότι πάνω – κάτω τις ίδιες καθυστερήσεις (ίσως και μικρότερες) παρουσιάζουν σημαντικά έργα της Λευκωσίας τα οποία βρίσκονται στο τελικό στάδιο, όπως η Λεωφόρος Καλλιπόλεως (έχει δοθεί στην κυκλοφορία), το εμπορικό τρίγωνο και ο χώρος στάθμευσης της Λεωφόρου Ομήρου.
Υπάρχει βεβαίως και το Αρχαιολογικό Μουσείο Πάφου (δεν είναι έργο του δήμου), το οποίο έκλεισε τον Οκτώβριο του 2016 για να ανακαινιστεί ενόψει της ανάληψης από την Πάφο της πολιτιστικής πρωτεύουσας το 2017 και ακόμη δεν έχει λειτουργήσει.
