Κάθομαι και σκέφτομαι ο κόσμος έχει τρελαθεί, κοιτάμε τα όπλα ποια χώρα έχει υπεροχή και ποια θα είναι η έκβαση ενός πολέμου. Δεν κοιτάμε αν υπάρχει άλλη διέξοδος η οποία να ενώνει τους δυο λαούς που έχουν τόσα κοινά και μπορεί να γίνουν περισσότερα, πιο ειρηνικά, μόνιμα, παντοτινά και οριστικά που είμαι σίγουρος ότι θα το ήθελαν και οι δυο λαοί. Ο ελληνικός σίγουρα, ο τουρκικός δεν ξέρω, γιατί δεν τον αφήνουν να συλλογιστεί ελεύθερα. Ο πόλεμος δεν λύνει τα αδιέξοδα, μάλλον τα πολλαπλασιάζει και γίνεται εστία μόνιμων προστριβών όχι μόνο των σημερινών αλλά και των επερχόμενων γενεών.
Ένα πρόβλημα, σοβαρό, είναι αυτό του Αιγαίου το οποίο διαβλέπει η Τουρκία και θέλει το μισό. Δεν θα μπω σε λεπτομέρειες τι στοιχίζει και στις δύο χώρες, δεν είμαι κι ο ειδικός, τι σημαίνει αυτή η αντιπαλότητα, αλλά για ένα οπλικό σύστημα, τους S400, που είναι επίκαιρο, η Τουρκία για να το αποκτήσει θα καταβάλει 600 τόσα εκατ. ευρώ, για να έχει 8 σωλήνες να βλέπουν τον ουρανό για τον επερχόμενο κίνδυνο από πλευράς της Ελλάδος, αφού καλά το ξέρει ότι δεν υπάρχει τέτοιος κίνδυνος. Φανταστείτε τώρα πόσες εξαγωγές γεωργικών προϊόντων και πόσα καφάσια σύκα, σταφύλια, ντομάτες κ.λπ., πρέπει να εξαγάγει στη Ρωσία για να το εξοφλήσει.
Το πρόβλημα είναι, βασικά, το Αιγαίο που τις διαχωρίζει. Το Αιγαίο τι έχει; Ψάρια δεν έχει γιατί τα εξαφάνισε η υπεραλιεία. Έμειναν τα πετρέλαια, που δεν ξέρουμε και πόσα υπάρχουν… Για τη ναυσιπλοΐα της δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα, εκτός για τους Τούρκους γαλονάδες, που εποφθαλμιούν το Αιγαίο για σκοπούς επεκτατικούς. Τα πετρέλαια είναι στον βυθό και δεν ξέρουμε πότε θα βγουν, αν θα βγουν ποτέ, εκτός κι αν κάποιοι έξυπνοι και από τις δύο πλευρές του Αιγαίου, βρουν τρόπους ειρηνικούς. Βέβαια και πάντα θα τα τρώνε οι ξένες εταιρείες που καραδοκούν και πάντα θα πουλούν όπλα στους βλάκες για να διατηρούν τις διενέξεις.
Κάθομαι λοιπόν και σκέφτομαι, το Αιγαίο δεν διαχωρίζεται ούτε και μπορεί, για ένα σωρό λόγους. Σκέφτομαι επίσης ότι το Αιγαίο έχει πετρέλαιο κάτω στον βυθό και η Τουρκία γειτνιάζει με τα ελληνικά νησιά και έχει μπόλικο νερό, έφερε και στην Κύπρο και από εδώ πήραν την ιδέα. Μήπως, μήπως λέω, αν τα νησιά έχουν ανάγκη από νερό, δεν το ξέρω, θα μπορούσε να γίνει μία συνεργασία, χωρίς να διαταραχθεί η υφιστάμενη ισορροπία η γεωπολιτική. Δηλ. η Τουρκία να προμηθεύει νερό στα νησιά, να γίνουν αγωγοί, διυλιστήρια και να γίνουν μικτές εταιρείες στις οποίες θα μπορούσε η Ελλάδα να συμμετέχει σ’ ένα ποσοστό ας πούμε 20 – 30% και θα πληρώνεται το νερό με τον τόνο από τους Έλληνες καταναλωτές.
Ίσως τότε τα ελληνικά νησιά θα γνώριζαν μια νέα περίοδο ανάπτυξης, τουριστικής ή ακόμη και γεωργικής. Παράλληλα, θα ήταν ίσως δυνατό να γίνουν μικτές εταιρείες τουριστικές τόσο στα νησιά όσο και στις γειτνιάζουσες ακτές τις Τουρκίας. Αμοιβαιότητα! Το όφελος, πολλαπλούν, που χρειάζονται σελίδες ανάλυσης από πολλούς ειδικούς.
Αυτή είναι η μία όψη. Υπάρχει και η άλλη όψη του πετρελαίου. Αν υπάρχει πετρέλαιο, να βγει στην επιφάνεια και η Τουρκία, να εξευρεθεί φόρμουλα προμήθειάς της σε φιλικές τιμές. Κατ’ αναλογία θα χρειαστούν αγωγοί μεταφοράς, διυλιστήρια, ίσως δημιουργία εργοστασίων πλαστικών, φαρμάκων, πετροχημικών προϊόντων κ.λπ. και αντίστοιχα να συμμετέχει η Τουρκία με ένα αντίστοιχο ποσοστό μετοχών. Όλα αυτά βέβαια, για τροφή σκέψης ή για ανάλογους και παράλληλους ειρηνικούς συνειρμούς!
Φανταστείτε προς στιγμή, ότι δεν υπάρχει κίνδυνος σύρραξης Ελλάδας – Τουρκίας, τα ωφελήματα από τη μείωση των στρατιωτικών δαπανών, εκατέρωθεν, πέρα από τις σχέσεις που μπορεί να αναπτυχθούν μεταξύ των δύο λαών, εκατέρωθεν του Αιγαίου.
