Ο Ηρακλής Σπύρου θέτει μια εισήγηση για τα αραβόφωνα παιδιά.
Αναφέρεται ότι η δημόσια εκπαίδευση θα δημιουργήσει τάξεις υποδοχής για τα παιδιά που φθάνουν στη χώρα μας σαν μετανάστες. Αυτό είναι πολύ καλό. Η απορία είναι όμως η εξής. Αφού μπουν σε μια τάξη σαν αυτές, τι υποδοχή θα γίνεται;                              Ίσως θα ήταν σωστό οι εκπαιδευτικοί που θα έχουν να κάνουν με τα παιδιά αυτά να γνωρίζουν τη γλώσσα τους. Βρισκόμαστε στο κέντρο ενός αραβόφωνου τόξου από το οποίο δεχόμαστε την πλειονότητα των προσφύγων. Αν το κράτος θέλει πραγματικά να βοηθήσει θα πρέπει να προετοιμάσει δικούς μας εκπαιδευτικούς παροτρύνοντας,  ενθαρρύνοντας και εκπαιδεύοντάς τους, ούτως ώστε να μπορούν πράγματι να συνδράμουν. Δεν νομίζω να είναι πολύ δύσκολο να γίνει αυτό. Χρειάζεται όραμα θέληση και προγραμματισμός. Σαν συνταξιούχος εκπαιδευτικός γνωρίζω από πρώτο χέρι το εξής. Στις εποχές που δεχόμασταν ανθρώπους από το πρώην ανατολικό μπλοκ όταν κατά τύχη βρισκόταν στο σχολείο κάποιος εκπαιδευτικός που γνώριζε τη γλώσσα κάποιων παιδιών τότε αυτά κατάφευγαν κοντά του για να ζητήσουν τη βοήθειά του. Αυτό ήταν πολύ αποδοτικό. Την εποχή της κρίσης στον Λίβανο η Αστυνομική Δύναμη απάλλαξε από τα καθήκοντά τους, έναν αριθμό μελών της και με τη βοήθεια Άραβα δασκάλου επί δύο χρόνια ασχολήθηκαν αποκλειστικά με την εκμάθηση της αραβικής γλώσσας. Είναι δύσκολο να γίνει κάτι ανάλογο σήμερα στην Παιδεία;