Την απογοήτευσή του για την εμποριοποίηση και του Αγίου Βασιλείου εκφράζει ο Χριστόδουλος Γ. Παχουλίδης.
Ο Ιανουάριος, ο πρώτος κατά κόσμο μήνας του χρόνου, αρχίζει με τη μνήμη του Μεγάλου Βασιλείου. Πράγματι για μας, ο Μέγας Βασίλειος είναι η βάση για μια νέα πορεία στη ζωή μας. Βάση θερμής πίστης προς τον Θεό. Βάση αγάπης και φιλάνθρωπης συμπεριφοράς προς τον πλησίον μας. Βάση φιλοσοφημένου βίου και παρρησίας. Βάση «κατά Χριστόν αρετής».
Δυστυχώς όμως, η εμποριοποίηση των πάντων εδώ και πολλές δεκαετίες, έχει καταντήσει τον σοβαρότερο των Αγίων, αντικείμενο γελοιοποίησης. Μη γένοιτο.
Ο σοφός Ιεράρχης Βασίλειος παρουσιάζεται σαν ένας παιχνιδιάρης τύπος. Αυτός που κοιμήθηκε σε ηλικία μόλις 49 χρονών, παρουσιάζεται σαν ένας ασπρομάλλης άτακτος παππούς. Ο ασκητικότατος Μέγας Βασίλειος, παρουσιάζεται σαν ένας χοντροκομμένος κοιλαράς γέροντας, που ικανοποιεί κάθε γαστρονομική επιθυμία.
Ο σοβαρός Αρχιεπίσκοπος Καισαρείας και Καππαδοκίας, παρουσιάζεται σαν ένας γελοίος χορευταράς και οργανοπαίκτης, που προσαρμόζεται σε όλα τα γούστα της μουσικής, του χορού, της διασκέδασης και είναι μέσα σε όλα τα κόλπα και τις ταχυδακτυλουργίες.
Ο νηστευτής Πατέρας της Εκκλησίας παρουσιάζεται να ικανοποιεί όλες τις απαιτήσεις μικρών και μεγάλων. Το πρόσωπο του Αγίου Βασιλείου έχει καταντήσει πρόσωπο της πλάκας.
Ξέρουμε, ότι δύσκολα κόβονται έθιμα», σαν του «Αϊ Βασίλη», που όλο και λειτουργούν σαν μηχανισμοί εμπορευματοποίησης. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι όσοι θέλουμε να λεγόμαστε Χριστιανοί, (Εκκλησία, γονείς, δάσκαλοι), πρέπει να μένουμε απαθείς, μπροστά στη γελιοποίηση της εικόνας ενός Μεγάλου Πατέρα της Εκκλησίας μας, όπως είναι ο Μέγας Βασίλειος.
Οι Άγιοι είναι πρότυπα αρετής, όχι φίρμες κατανάλωσης.
