Ανησυχία και προβληματισμό για το τι θα βγάλει τελικά η κάλπη της 9ης Ιουνίου εκφράζουν κομματικοί κύκλοι με το πολιτικό σκηνικό να βρίσκεται ενώπιον της τάσης για «εκδικητική» ψήφο, όπως δηλώνεται από μια μερίδα του εκλογικού σώματος . Μια συμπεριφορά η οποία συναντάται τόσο σε έρευνες όσο και από την επαφή των κομματικών στελεχών με τον κόσμο.
Ένα μέρος του εκλογικού σώματος, ιδιαίτερα στις νεαρές ηλικίες, δηλώνουν ότι θα κάνουν επιλογές πέραν των παραδοσιακών κομμάτων, κυρίως των μεγάλων, θεωρώντας ότι με αυτό τον τρόπο θα στείλουν μήνυμα στο πολιτικό σύστημα. Δηλώνουν πρόθεση για ψήφο είτε σε ανεξάρτητους υποψήφιους, είτε σε ακραίες καταστάσεις, είτε σε νέους πολιτικούς σχηματισμούς.
Αυτό το οποίο υποδεικνύουν πολιτικοί κύκλοι είναι ότι η επιλογή αυτή, δηλώνεται ως συνειδητό κριτήριο ως πολιτική επιλογή τιμωρίας των παραδοσιακών κομμάτων, δεν συνοδεύεται όμως με ανάλογα πολιτικά κριτήρια επιλογής στο που τελικά καταλήγει η ψήφος τους.
Δηλαδή από την μια θέλουν να στείλουν μήνυμα ότι δεν ψηφίζουν κάποιο παραδοσιακό κόμμα γιατί είναι απογοητευμένοι με τις πολιτικές του ή διότι θεωρούν ότι δεν δίνουν λύσεις στα προβλήματα τους ή για διάφορους άλλους λόγους, όμως την ίδια ώρα, η επιλογή στο πού θα καταλήξει ή ψήφος τους, δεν γίνεται με τα ίδια κριτήρια. Δεν επιλέγουν δηλαδή ποιον θα ψηφίσουν επειδή θεωρούν ότι το συγκεκριμένο κόμμα ή υποψήφιος είναι καλύτερος από τις παραδοσιακές επιλογές και ίσως ούτε τους ενδιαφέρει.
Αυτή η τάση συμπεριφοράς προκαλεί έντονο πονοκέφαλο στα οργανωτικά των κομμάτων καθώς δεν ξέρουν πώς αυτό και σε ποιο βαθμό θα επιδράσει στο αποτέλεσμα της κάλπης και εάν θα έχει αντίκτυπο και στην κατανομή των εδρών. Στο συγκεκριμένο κεφάλαιο υπάρχουν δύο αστάθμητοι παράγοντες οι οποίοι δεν μπορούν να εκτιμηθούν και να προβλεφθούν με σιγουριά. Ο πρώτος έχει να κάνει με τη συμμετοχή τελικά στην κάλπη των όσων δείχνουν να έχουν αυτή την τάση συμπεριφοράς και ο δεύτερος με το κατά πόσο τελικά, αν πάνε στην κάλπη, θα κάνουν πράξη αυτό που δηλώνουν.
Μια μερίδα του εκλογικού σώματος που δηλώνει ότι θα ψηφίσει οτιδήποτε άλλο πέραν των παραδοσιακών κομμάτων εκτιμάται ότι τελικά δεν θα πάει στην κάλπη να ψηφίσει και ο θυμός του θα «εκτονωθεί» με την αποχή. Το ποσοστό αυτών των ατόμων δεν μπορεί να προβλεφθεί. Όσο μεγαλύτερο είναι το ποσοστό που δεν θα πάει τελικά να ψηφίσει αυτό που δηλώνει ότι θα ψηφίσει, τόσο μικρότερη θα είναι και η επίδραση που θα έχει στο τελικό αποτέλεσμα.
Το ίδιο ισχύει και για τα άτομα που ενώ δηλώνουν ότι θα ψηφίσουν κάτι άλλο, όταν τελικά φτάσουν στην κάλπη να μην υλοποιήσουν τις «απειλές» τους. Και αυτό μπορεί να γίνει για διάφορους λόγους. Την ίδια ώρα βέβαια, στην εξίσωση πρέπει να μπει και το γεγονός ότι ενδεχομένως να υπάρχει και «κρυφή» ψήφος, δηλαδή άτομα που θα κάνουν άλλες επιλογές από αυτές που παραδοσιακά έκαναν, αλλά για διάφορους λόγους δεν εκφράζουν την πρόθεση τους.
Η «απολιτίκ» συμπεριφορά στην κάλπη
Μεγάλη συζήτηση γίνεται ως προς το κατά πόσο ένα μεγάλο μέρος της κοινωνίας τείνει να συμπεριφέρεται στην κάλπη με μη πολιτικά κριτήρια και αν κάνει καθαρά επιλογές με μη πολιτικά κριτήρια. Υπάρχει βέβαια και η άποψη ότι και η επιλογή να μην ψηφίσει κάποιος παραδοσιακά κόμματα κάνοντας άλλες επιλογές, είναι ο τρόπος του για να στείλει πολιτικά μηνύματα.
Μία τάση η οποία καταγράφηκε σε ένα βαθμό και στις προηγούμενες προεδρικές εκλογές.
Σε κάθε περίπτωση, η τάση αυτή που καταγράφεται και η οποία συναντάται όχι μόνο στην περίπτωση των ευρωεκλογών αλλά και στις τοπικές εκλογές σε κάποιους δήμους, προκαλεί προβληματισμό. Το ζητούμενο βέβαια είναι αυτός ο προβληματισμός να συνεχιστεί και μετά τις εκλογές προς αναζήτηση απαντήσεων.
