Μια ακόμα μεγάλη κρίση έρχεται να καταδείξει τα προβλήματα που έχει να επιτύχει η Ευρωπαϊκή Ένωση στην άσκηση ουσιαστικής εξωτερικής πολιτικής και ανάληψης του ρόλου που θεωρητικά επιδιώκει να έχει.
Η πραγματοποίηση μιας έκτακτης συνόδου σε επίπεδο υπουργών Εξωτερικών προήλθε μετά από εισήγηση κράτους μέλους, η ατζέντα του ΣΕΥ δεν περιλαμβάνει τον πόλεμο Ισραήλ-Ιράν και ο Αντόνιο Κόστα έμεινε στην αρχική του επιστολή, ενώ και από πλευράς ευρωπαϊκών κομμάτων οι τοποθετήσεις είναι σχεδόν ανύπαρκτες.
Αποτελεί πλέον ένα κοινό μυστικό για όλους εντός της Ευρωπαϊκής Ένωσης ότι σε θέματα εξωτερικής πολιτικής ο παρεμβατικός της ρόλος δεν είναι αυτός που θα ανέμεναν να είναι ακόμα και τα ίδια τα κράτη μέλη της. Παρά το γεγονός ότι έχει καταφέρει ως οντότητα η ΕΕ να κερδίσει μια θέση σε διεθνείς συνάξεις όπως ήταν η πρόσφατη σύνοδος των G7 εντούτοις όταν προκύπτουν κρίσεις ακόμα και στη δική της γειτονία, καταγράφεται ένα σημαντικό κενό ενώ δυσκολεύεται να πάρει θέση και να παρέμβει.
Μένει στα «photo op»
Μέσα από μια γρήγορη αναζήτηση στο διαδίκτυο θα εντοπίσει κάποιος αρκετές συναντήσεις και φωτογραφήσεις αξιωματούχων της ΕΕ, συνεδριάσεις και συσκέψεις. Μένει, όμως, στις φωτογραφίες χωρίς στις πλείστες των περιπτώσεων να σπεύδει να εμβαθύνει επί ζητημάτων ή εάν το κάνει χρειάζεται η υποκίνηση ή παραίνεση κάποιων από τα μέλη της. Ενίοτε αναμένει να δει πως θα εξελιχθούν τα γεγονότα πριν κάνει τα δικά της βήματα.
Αυτό, σύμφωνα με όσους γνωρίζουν τα καλά το πως δουλεύουν τα πράγματα στις Βρυξέλλες, έχει να κάνει και με μια νοοτροπία που επικράτησε τις πρώτες δεκαετίες της ύπαρξης της ΕΕ όταν τα ζητήματα εξωτερικής πολιτικής καθορίζονταν από το κάθε κράτος ξεχωριστά. Και παρά τις θεσμικές αλλαγές και κινήσεις ενίσχυσης της εξωτερικής πολιτικής, αυτή μόνο κοινή δεν μπορεί να καθοριστεί.
Διαβάστε περισσότερα στον έντυπο Φιλελεύθερο
