Το «Θέατρο Αντίλογος» κάνει πρεμιέρα στη φετινή φθινοπωρινή θεατρική σεζόν με την παραγωγή «Μην πυροβολείτε τον χαρταετό», βασισμένη στο πολυβραβευμένο βιβλίο της Φεριντέ Τσιτσέκογλου.
– Σε τι αφορά αυτή η νέα παραγωγή του «Θεάτρου Αντίλογος»; Είναι βασισμένη σε μία πολυδιαβασμένη και πολυβραβευμένη νουβέλα της Φεριντέ Τσιτσέκογλου -η οποία έφτασε πια να έχει πουλήσει 17 εκατομμύρια αντίτυπα σε πάρα πολλές χώρες του κόσμου- και αφορά σε φυλακίσεις γυναικών τη δεκαετία του ’80, επί Χούντας του Εβρέν, όταν φυλακίζονταν άνθρωποι στην Τουρκία, άνδρες και γυναίκες, επειδή απλώς έγραψαν ένα ποίημα ή γιατί δημόσια διαφωνούσαν με το καθεστώς ή επειδή έκρυβαν ανθρώπους που διώκονταν από τη Χούντα του Εβρέν– επειδή, ουσιαστικά, ήταν κομμουνιστές και κομμουνίστριες. Είναι, δηλαδή, μία παράλληλη βία καθώς και παράλληλοι βίοι της Χούντας των Συνταγματαρχών στην Ελλάδα με τη Χούντα του Εβρέν. Επί της ουσίας, ο ελληνικός και ο τουρκικός λαός, με πολύ λίγα χρόνια διαφορά, είχαν την ίδια μοίρα: Εξορίες, βασανισμοί, διώξεις. Μία από τις γυναίκες, λοιπόν, που διώχθηκαν ήταν και η Τσιτσέκογλου, η οποία πέρασε τέσσερα χρόνια στη φυλακή μαζί με άλλες πολιτικές κρατούμενες, αλλά και ποινικές – κατά κάποιο τρόπο, είναι αυτοβιογραφική η συγκεκριμένη νουβέλα. Μέσα από το συγκεκριμένο κείμενο, τον μικρόκοσμο των φυλακών και του πώς οι γυναίκες βίωναν την βία, μαθαίνουμε την πολιτική και κοινωνική πραγματικότητα της Τουρκίας· την ιστορία της Τουρκίας, ευρύτερα. Όλα αυτά, λοιπόν, μεταφέρονται μέσα από τη ματιά ενός πεντάχρονου παιδιού, του μικρού Μπαρής, ο οποίος ήταν φυλακισμένος από ενός έτους μέχρι τη στιγμή που τον «συναντάμε», μαζί με την μητέρα του, η οποία ήταν ποινική κρατούμενη. Η Φεριντέ Τσιτσέκογλου αποφυλακίστηκε το 1984, το 1986 κυκλοφόρησε η νουβέλα «Μην πυροβολείτε τον χαρταετό», έγινε ταινία το 1989 και «ταξίδεψε» μέχρι και τις Κάννες όπου και βραβεύτηκε για το σενάριό της. Να σημειώσουμε πως είναι η πρώτη φορά που το συγκεκριμένο κείμενο ανεβαίνει στο θέατρο, έπειτα από 30 περίπου χρόνια που πολλοί το ζητάνε επισταμένα από τη συγγραφέα, αλλά δεν έδινε την άδεια για την μεταφορά του – η Φεριντέ Τσιτσέκογλου δεν ζήτησε καν να δει την διασκευή της Άνδρης Θεοδότου, μας έδειξε απόλυτη εμπιστοσύνη όταν της εξηγήσαμε ποιοι είμαστε, την κοινή δράση που έχουμε με τους Τουρκοκύπριους συναδέλφους μας -«χτίζοντας» γέφυρες ειρήνης μεταξύ των λαών-, τι παρουσιάζουμε και ποιοι είναι διαχρονικά οι στόχοι μας.
– Πώς ήρθες, καταρχήν, σε επαφή με την συγγραφέα; Τη νουβέλα την είχα διαβάσει πριν από 15 περίπου χρόνια – μία πολύ τρυφερή, πολύ συγκινητική ιστορία, την οποία αφηγείται ένα παιδί -με χιούμορ, με τις απορίες ενός παιδιού ενδιάμεσα-, που στην παράστασή μας υποδύεται ο Κλείτος Κωμοδίκης. Επιθυμία μου ήταν, εξαρχής, αυτή η ιστορία να μεταφερθεί στο θέατρο, και αυτή η σκέψη πήρε σάρκα και οστά όταν αποφασίσαμε να την υλοποιήσουμε με τους συναδέλφους μου στο «Θέατρο Αντίλογος»· θέλαμε να έρθει το κυπριακό κοινό σε επαφή με την συγκεκριμένη παράσταση. Γιατί; Γιατί είναι παράλληλοι οι βίοι. Κι εμείς είχαμε πραξικόπημα, κι εμείς είχαμε φασίστες, κι εμείς είχαμε βία. Συνειδητά, άλλωστε, στο «Θέατρο Αντίλογος» παρουσιάζουμε τα τελευταία χρόνια το τρίπτυχο Κύπρος-Ελλάδα-Τουρκία, γιατί πιστεύουμε πως οι μοίρες των λαών μας διασταυρώνονται και έχουμε εγγύτητα ιστορική γεωγραφική και πολιτική. Ως «Θέατρο Αντίλογος» επιμένουμε σε θεματικούς κύκλους και ασχολούμαστε με αυτούς. Στην έναρξή μας, για παράδειγμα, ασχοληθήκαμε για μία τριετία με την Μέση Ανατολή, και κάναμε παραστάσεις για τον πόλεμο στο Ιράκ, για την Παλαιστίνη κ.λπ., πολύ συνειδητά, γιατί εμείς πιστεύουμε πως πρέπει να δημιουργείται συνείδηση στο κοινό. Στην πορεία, ασχοληθήκαμε με τον καπιταλισμό, με το σύστημα που μας περιβάλλει κ.ο.κ. Και ήρθε η ώρα, αποκτώντας πια το κοινό μας και ήδη προετοιμάζοντάς το, να προτείνουμε ζητήματα ακόμη πιο ευαίσθητα, ζητήματα που μπορεί να είναι ταμπού σε πολλούς ή να υπάρχει προκατάληψη γύρω από αυτά· ζητήματα που αφορούν στην Κύπρο, στην Ελλάδα και στην Τουρκία – γιατί η Τέχνη ενώνει τους λαούς.
– Νιώθεις «χρέος» σου να ανεβάζετε, μαζί με τους συνοδοιπόρους σου, τέτοιου είδους παραστάσεις, Χριστίνα; Είναι χρέος στην συνείδησή μας! Πιστεύοντας, με την Αριστοτέλεια έννοια, πως οι άνθρωποι είμαστε όντα πολιτικά και πως το θέατρο έχει δύναμη -και μπορεί!- να αφυπνίσει συνειδήσεις. Είναι χρέος μου λοιπόν, αφού με ρωτάς προσωπικά, να κάνω αυτού του είδους το θέατρο, όταν γύρω μου καταρρέει το σύμπαν! Αυτό που θέλουμε στο «Θέατρο Αντίλογος» είναι να «μιλήσουμε» για φλέγοντα ζητήματα – πολέμου, βίας, φτώχιας, καταπίεσης των ανθρώπων, παραγκώνισης, έμφυλης βίας, αντιπαλότητας· όλα όσα συνθλίβουν την ανθρώπινη αξιοπρέπεια.
– Ποιος πυροβολεί, τελικά, τον χαρταετό; Ο διοικητής και το πυροβολικό του. Ο χαρταετός συμβολίζει την ελευθερία της σκέψης και την ελευθερία έκφρασης που το καθεστώς του Εβρέν πυροβόλησε στην προσπάθειά του να μην αφήσει τις κρατούμενες και το παιδάκι να χαρούν. Να σημειώσουμε, επίσης, πως η συγκεκριμένη παράσταση βραβεύτηκε ήδη ως η καλύτερη παράσταση του Διεθνούς Φεστιβάλ Μάλτεπε στην Κωνσταντινούπολη όπου έκανε πρεμιέρα, στις 7 Οκτωβρίου – σε μια πόλη όπου, πολλοί προοδευτικοί άνθρωποι, συνεχίζουν να αντιστέκονται με τον τρόπο τους.
Info: Οι παραστάσεις του έργου «Μην πυροβολείτε τον χαρταετό» από το «Θέατρο Αντίλογος», σε σκηνοθεσία Δημήτρη Δεγαΐτη, παρουσιάζονται κάθε Σάββατο στις 20:00 και Κυριακή στις 19:00, στο «Θέατρο Μασκαρίνι» (Αθαλάσσης 4, Λατσιά). Προπώληση εισιτηρίων: SoldOut Tickets. Πληροφορίες και κρατήσεις: 99251331.
Ελεύθερα, 30.10.2022.
