Σε ηλικία 91 ετών, έφυγε από τη ζωή σήμερα το πρωί η Άννα Λόντου, προγονή και κληρονόμος του Γιώργου Σεφέρη. Τη δυσάρεστη είδηση γνωστοποίησαν οι εκδόσεις Ίκαρος.
«Η υπέροχη Άννα Λόντου, κάτοικος της εμβληματικής κατοικίας της οδού Άγρας, υπήρξε δυναμική διαχειρίστρια του έργου του Γιώργου Σεφέρη εδώ και πολλά χρόνια, συμβάλλοντας με τον τρόπο της στη διάδοση του έργου του στις νεότερες γενεές. Μια γυναίκα ευφυής, φιλόξενη, λαμπερή, που με τον τρόπο της έφερνε κοντά ανθρώπους από κάθε μεριά της γης. Έζησε μια ζωή γεμάτη» αναφέρει η ανακοίνωση.
Η κηδεία της θα γίνει αύριο στις 12:00 στο Α’ Νεκροταφείο Αθηνών.
Η κόρη της αγαπημένης γυναίκας του ποιητή, Μαρώς Σεφέρη, είχε γνωρίσει τον Σεφέρη στην Αίγινα, σε ηλικία 5 ετών, και μεταξύ τους αναπτύχθηκε μία στενή σχέση.
«Τον Σεφέρη τον αισθανόμουν περισσότερο από πατέρα μου» είχε πει η ίδια το 2016 σε συνέντευξή της για το Φιλgood στον Γιάννη Χατζηγεωργίου. «Κάποιοι µπορεί, κοιτώντας τον µέσα από φωτογραφίες, να τον θεωρούν αυστηρό. Εµείς, όµως, το πρώτο που κάναµε µέσα στο σπίτι ήταν να γελάµε. Ποτέ δεν έχω γελάσει τόσο πολύ στη ζωή µου όσο µε τον Σεφέρη! Ήταν πολύ δίκαιος και πάρα πολύ καλός µαζί µου. Ακόµη κι όταν έχασα τον άντρα µου, τον οποίο επίσης λάτρευα, δεν έκλαψα τόσο όσο όταν πέθανε ο Σεφέρης. Ήταν σα να ακουµπούσα σε ένα βράχο και εκείνος ο βράχος να έφυγε. Ήµουνα χαµένη. Για πολύ καιρό. Έκλαιγα συνέχεια, δεν µπορούσα να το πιστέψω.
»Τη µέρα της κηδείας, θυµάµαι, η µητέρα µου δεν έβγαλε ούτε ένα δάκρυ. Ξέσπασε µετά. Και τον πενθούσε κάθε µέρα, µέχρι που έφυγε κι εκείνη από τη ζωή. Η µισή µου λύπη ήταν για τη µάνα µου –τόσο δεµένοι και αγαπηµένοι ήσαν. Όσες οικογενειακές χαρές κι αν ακολούθησαν, εκείνη πάντα έλεγε “είναι σα να µου δίνετε να δοκιµάσω φαγητό χωρίς αλάτι. Δεν µου κάνει τίποτα όρεξη”. Μέχρι το ’80, που πέθανε κι εκείνη, είχε δοθεί ολόψυχα στο έργο του Σεφέρη: έγραψε βιβλία, έκανε επιµέλειες στις επανεκδόσεις, φρόντιζε το καθετί. Ήταν σα να ζούσε µε τον Σεφέρη χωρίς εκείνος να είναι παρών».
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: Στο σπίτι του Γιώργου Σεφέρη με την Άννα Λόντου
Σε εκείνη την ξενάγηση στο σπίτι του Γιώργου Σεφέρη, στην οδό Άγρας 20 στο Παγκράτι, σημείωνε στο Φιλgood ότι το σπίτι αυτό, «έχει µέσα πολλή Κύπρο». Είναι όλα ενθύµια του Σεφέρη από αυτόν τον αγαπηµένο του τόπο: κάποια αγγεία, ο χάρτης του νησιού σε γκραβούρα, ο Μακάριος.
Η ίδια έλεγε ότι κουβαλούσε πάντα μέσα της την πληγή του φευγιού του. «Γιατί τον αγαπάω πάρα πολύ τον Σεφέρη. Επίτηδες χρησιµοποιώ ενεστώτα. Γιατί οι άνθρωποι που αγαπάς είναι σα να µην έχουν φύγει ποτέ από κοντά σου. Καµιά φορά τον βλέπω στον ύπνο µου. Μου µιλάει. Όχι, δεν θα πάψει ποτέ να µου λείπει ο Σεφέρης. Όλη την ώρα τον σκέφτοµαι. Δεν βοηθάει, βλέπετε, και το σπίτι να τον ξεχάσω…»
