Με αφορμή τη φιλόδοξη παράσταση «Επικίνδυνες σχέσεις» που ανεβάζει η Alpha Square, ο σκηνοθέτης Ανδρέας Αραούζος, μας μιλά για τον απόλυτο έρωτα που πολλές φορές φτάνει μέχρι τα άκρα, αλλά και για τα ακραία συναισθήματα της κτητικότητας και της εκδικητικότητας που δεν αλλάζουν, είτε ζούμε στο 2018, είτε στο 1780…
Ποιο είναι το μήνυμα του έργου; Ότι ο έρωτας είναι ένα παιχνίδι, στο οποίο υπάρχουν αντίπαλοι, σύμμαχοι, νικητές και ηττημένοι. Το ωραίο όμως του έργου είναι όταν έρχεται να μας πει πού ακριβώς σταματά το παιχνίδι και πότε γίνεται πραγματικότητα. Και όταν φτάσουμε σε αυτό το σημείο, διαφορετικά πρόκειται να αισθανθεί ο νικητής και διαφορετικά ο ηττημένος από τον νικητή και τον ηττημένο ενός οποιουδήποτε άλλου παιχνιδιού.
Εξακολουθεί, ακόμα και στις μέρες μας, να αποτελεί ένα τολμηρό κείμενο; Μια σπουδαία ατάκα της Μαντάμ ντε Ροσμόντ, που στην παράσταση την υποδύεται η Λένια Σορόκου, λέει πως «το μόνο που θα μπορούσε να εκπλήξει κάποιον είναι το πόσο λίγο αλλάζει ο κόσμος». Βλέποντας ακριβώς αυτά τα συναισθήματα του απόλυτου έρωτα, της κτητικότητας και της εκδικητικότητας, συνειδητοποιείς το πόσο ανεπηρέαστα έχουν παραμείνει από το 1782 που έγραψε ο Λακλό το έργο, μέχρι και το 2018. Κι αυτό είναι κάτι που με αφορά πολύ.
Υπάρχουν, πιστεύεις, όλα αυτά τα έντονα συναισθήματα στις σχέσεις σήμερα; Ναι, χωρίς αμφιβολία.
Πολλοί λένε ότι ο έρωτας έχει γίνει πιο ήπιος στις μέρες μας. Δεν συμφωνώ. Είναι ο ήπιος έρωτας, που εγώ προσωπικά βρίσκω ανιαρό, αλλά και ο έρωτας, ο «κόκκινος», που ναι, ακόμα υπάρχει!
Τι είναι αυτό που το κάνει ένα από τα ισχυρότερα θεατρικά του παγκόσμιου ρεπερτορίου; Για εμένα, ο λόγος του είναι διαμάντι. Η λεπτομέρεια, η κομψότητα στην κάθε έκφραση, στο κάθε κίνητρο του κάθε χαρακτήρα, όπως εκφράζεται μέσα από λόγια και των δύο συγγραφέων, του Λακλό και του Χάμπτον, εύχομαι και στη μετάφραση. Για εμένα είναι ένας τεράστιος πλούτος. Πέραν τούτου όμως, είναι κι αυτός ο σατανικός μαγνητισμός, όπως τον αποκάλεσε ένας κριτικός της Guardian. Είναι πραγματικά δαιμόνιος ο συγγραφέας που κατορθώνει να σου δημιουργεί κάποιους αρχικά μοχθηρούς ανθρώπους και τη ίδια στιγμή, εσύ ως θεατής ή αναγνώστης, σαγηνεύεσαι από αυτούς. Αυτό θεωρώ ότι δημιουργεί ένα δράμα μέσα σου.
Ποια η μεγαλύτερη δυσκολία που συνάντησες στη μετάφραση; Τεράστια πρόκληση όταν έχεις στα χέρια σου ένα διαμάντι είναι πώς να μην το προδώσεις.
Στη σκηνοθεσία; Αρχικά η ίδια. Επιπρόσθετα, όμως, έχω την ευθύνη ως άνθρωπος που επέλεξε να ανεβάσει αυτό το έργο και που είναι ερωτευμένος μ’ αυτό το έργο, να βάλω την ομάδα μέσα σε αυτό το σύνθετο όραμά μου. Έχοντας τη συγκεκριμένη ομάδα, ήμουν πάρα πολύ ευλογημένος.
Θυμάσαι κάποια συμβουλή που χρειάστηκε να δώσεις στους πρωταγωνιστές, με τη δική σου, σκηνοθετική ματιά; Δεν ήταν μια συμβουλή, αλλά το να καταφέρεις να μοιραστείς το πάθος σου αλλά και την κατανόηση. Είμαστε ερμηνευτές και πρέπει να ερμηνεύουμε τον συγγραφέα. Κι αυτό το πράγμα το κάναμε μαζί, κομμάτι-κομμάτι.
Θα έλεγες πως βρίσκεσαι στην καλύτερη φάση της καριέρας σου δημιουργικά; Αυτό που έχει σημασία είναι να μη στερεύει μέσα μας η έμπνευση, να θέλουμε να λέμε ιστορίες και να έχουμε αξιόλογους συνεργάτες. Αυτά τα τρία. Φέτος, υπήρξα πολύ δραστήριος και είμαι χαρούμενος με όλες μου τις δουλειές μέχρι τώρα. Θα ήθελα να πιστεύω ότι η δημιουργικότητα αυτή θα συνεχίσει.
Χρειάστηκε να ρισκάρεις ώστε να νιώσεις πως ολοκληρώθηκες καλλιτεχνικά; Ξέρεις, όταν παίρνεις την απόφαση να πας στην κατεύθυνση αυτού που αγαπάς, δεν σκέφτεσαι με βάση το ρίσκο. Σκέφτεσαι με την καρδιά κι όχι με τη λογική. Το ότι πέρασα δύσκολα και περνώ δύσκολα, ισχύει. Αλλά με καθοδηγεί αυτό το πάθος. Έτσι δεν είναι ακριβώς θέμα ζυγαριάς, για να πάρεις απόφαση να το κάνω ή όχι.
Ποιοι οι επόμενοι σου στόχοι, τα νέα σου σχέδια; Σκηνοθετώ για την ΕΘΑΛ για πρώτη φορά ένα έργο του Ντέιβιντ Χέαρ, ενός από τους μεγαλύτερους εν ζωή βρετανούς θεατρικούς συγγραφείς, το «Κρεβάτι από ψευδάργυρο», σε δική μου μετάφραση, το οποίο έχει να κάνει με τον εθισμό. Και τα Χριστούγεννα είναι ο κατάλληλος καιρός για να γελάσουμε λίγο κι έτσι η Alpha Square θα ανεβάσει το έργο «Ο Άης Βασίλης είναι σκέτη λέρα», των Ρέππα και Παπαθανασίου.
Info: Πρωταγωνιστούν οι Στέλα Φυρογένη, Ανδρέας Τσέλεπος, Νίκη Δραγούμη, Λένια Σορόκου, Άννα Γιαγκιώζη, Φώτης Καράλης, Μικαέλλα Θεοδουλίδου και Αντρέας Λουκά. Εικαστικός σχεδιασμός της Έλενας Κατσούρη, μουσική του Γιώργου Κολιά και φωτισμός από τον Σταύρο Τάρταρη.
Τετάρτη, Πέμπτη, Παρασκευή και Σάββατο μέχρι τις 15 Σεπτεμβρίου (πλην της Τετάρτης 5 Σεπτεμβρίου) στο Θέατρο Αποθήκες ΘΟΚ, Λατσιά, στις 8.30 μ.μ. Στη Λεμεσό στις 16 Σεπτεμβρίου στο Θέατρο Ριάλτο, στις 7.30 μ.μ. Πληροφορίες στα τηλέφωνα 77777040 και 77777745.
