Τη νέα έκθεση του σπουδαίου, κυπριακής καταγωγής, ζωγράφου Ανδρέα Νικολάου με τίτλο «Πορτρέρα παιδιών» -σε μια ευρύτερη έννοια- φιλοξενεί από την Παρασκευή 4 Νοεμβρίου η γκαλερί Αποκάλυψη.
Ο Νικολάου ζει στην Αθήνα και έχει πάνω από 30 χρόνια μια εξαιρετικά δυναμική πορεία στον ελληνικό αλλά και κυπριακό χώρο της τέχνης και παρουσιάζει μετά από αρκετά χρόνια την καινούργια του δουλειά στη Λευκωσία.
Η έκθεση χωρίζεται σε δύο ενότητες. Στην πρώτη ενότητα είναι τα ρεαλιστικά πορτρέτα παιδιών ζωγραφισμένα κατόπιν παραγγελίας που όμως η αναζήτηση του ζωγράφου δεν σταματά στην αναγνωρισημότητα των μικρών μοντέλων αλλά προχωρά πολύ πιο βαθιά και μοιάζει να βυθομετρά τον αγνό και εύθραυστο ψυχισμό τους.
Στη δεύτερη ενότητα τα παιδιά γίνονται καθρέφτες του εαυτού μας. Στέκονται έκπληκτα μπροστά σε εφήμερες πεταλούδες, σε χάρτινα καραβάκια και έκπληκτα αντικρίζουν τις τέσσερις εποχές και τα θαυμαστά στοιχεία της φύσης, το φεγγάρι, τον ήλιο που αλίμονο στην εποχή μας μοιάζουν και αυτά τόσο ευάλωτα και εύθραυστα. Τα παιδιά αυτά είμαστε εμείς μπροστά σε ένα παράδεισο που απειλείται.
- Λευκωσία, γκαλερί Αποκάλυψη (22300150). Εγκαίνια: Παρασκευή 4 Νοεμβρίου, 7.30μ.μ. Διάρκεια: Μέχρι 26 Νοεμβρίου
Σύμφωνα με λόγια της ιστορικού τέχνης και τεχνοκριτικού Ντόρας Ηλιοπούλου-Ρογκάν, μια αρτιότητα στην τεχνική που παραπέμπει σε αναγεννησιακό ζωγράφο, με μια απαράμιλλη ευαισθησία στο χρώμα που θυμίζει Ενετούς αναγεννησιακούς δημιουργούς αλλά συνάμα και με μια τελείως σύγχρονη αίσθηση της σύνθεσης και της οπτικής γωνίας, ο Νικολάου έχει ξεπεράσει, για άλλη μια φορά, εαυτόν. Πράγματι, στα τωρινά του έργα ακόμη και το πασιφανώς ορατό και κατανοητό παραπέμπει χαρισματικά σε μια διεγερτική αινιγματικότητα καθώς και σε διαρκώς ανανεωμένες εκπλήξεις.
«Αποκρυπτογράφηση – προσέγγιση με κίνητρο αυτό καθαυτό, το δημιουργικό πάθος του Νικολάου. Πάθος που, σε κάθε περίπτωση αναδεικνύει τον καλλιτέχνη αυθεντικό δημιουργό σύμφωνα με τον διαχρονικά τεκμηριωμένο ορισμό της τέχνης. Πάθος, τέλος, χάρη στο οποίο ο Νικολάου μπορεί να μετουσιώσει σε αισθητική παρουσία ακόμη και τους πιο τολμηρούς μορφασμούς του μοντέλου του, με δεδομένη την ομορφιά του προσώπου του. Πράγματι, το αντικειμενικά πολύ όμορφο κορίτσι, εξακολουθεί χάρη στη ζωντάνια με την οποία έχουν αποκρυπτογραφηθεί, εικαστικά, οι εκάστοτε μορφασμοί του και τη συνυφασμένη με το ταλέντο του δημιουργού μετουσιωτική διαδικασία της τέχνης να παραμένει όμορφο».
Από την πλευρά του, o ιστορικός τέχνης Μασιμιλιάνο Σαρντίνα επισημαίνει πως ο Νικολάου δεν δανείζεται απεικονιστικές ατμόσφαιρες αλλά δημιουργεί μια αυθεντική εικονογραφία. «Ένα πολύπλοκο καλλιτεχνικό όραμα δημιουργείται γεμάτα προβληματισμό που ποτέ δεν οδηγείται στα αδιέξοδα της επανάληψης αλλά ξεδιπλώνεται και με δύναμη κινείται ανάμεσα στην ένταση και κάθαρση».
