Οι ραγδαίες εξελίξεις στον τομέα της τεχνητής νοημοσύνης έχουν εκληφθεί με ενθουσιασμό αλλά και ανησυχία για τις πιθανές επιπτώσεις της εν λόγω τεχνολογίας στην οικονομία και στην κοινωνία. Ωστόσο, όπως σημειώνουν σε άρθρο γνώμης στους New York Times, οι καθηγητές του Harvard, Bruce Schneier και Nathan Sanders, στον πυρήνα του ζητήματος, η συζήτηση για την τεχνητή νοημοσύνη κατευθύνεται από διαφορετικές ομάδες, η κάθε μία με ξεχωριστή ιδεολογία και στόχους. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα ένα μείγμα συγκεχυμένης ρητορικής και αντίθετων πολιτικών απαιτήσεων, που ενδεχομένως να εμποδίζει την κατανόηση και την προετοιμασία μας για μια τεχνολογία που ήδη αναδιαμορφώνει πολλές πτυχές της ζωής μας.
Οι απόψεις των επιστημόνων
Οι καταστροφολόγοι: Σύμφωνα με τους Schneier και Sanders, αυτή η τάση προειδοποιεί ότι η τεχνολογία προχωρά ανεξέλεγκτα, επισκιάζοντας τους ανθρώπους. Διακεκριμένοι επιστήμονες όπως ο Geoff Hinton και ο Yoshua Bengio ανήκουν σε αυτό το στρατόπεδο. Ωστόσο, επικριτές τονίζουν ότι οι υποστηρικτές αυτής της άποψης, δίνουν προτεραιότητα σε μακροπρόθεσμους στόχους εις βάρος των άμεσων κοινωνικών αναγκών.
Οι μεταρρυθμιστές: Οι υποστηρικτές αυτής της τάσης, όπως η Meredith Broussard και η Safiya Umoja Noble, έχουν επισημάνει εδώ και καιρό τα ηθικά διλήμματα που θέτει η τεχνητή νοημοσύνη, και το πως οι αλγόριθμοι διαιωνίζουν υφιστάμενες ανισότητες, όπως ο ρατσισμός και ο σεξισμός. Τονίζουν την ανάγκη για άμεσες μεταρρυθμίσεις και τη διασφάλιση ότι η τεχνολογία θα χρησιμοποιείται για τη βελτίωση της ζωής των ανθρώπων.
Οι πολεμιστές: Αυτή η ομάδα εστιάζει στην οικονομική πτυχή της τεχνητής νοημοσύνης, κατανοώντας την μέσα από το πρίσμα της εθνικής ασφάλειας και του εμπορικού ανταγωνισμού, εκφράζοντας ανησυχίες για ένα ενδεχόμενο τεχνολογικό πόλεμο των ΗΠΑ με χώρες όπως η Κίνα. Ωστόσο, το αφήγημα της, αξιολογούν οι Schneier και Sanders, επηρεάζεται από τεχνολογικούς κολοσσούς, όπως η Meta και βιομηχανίες όπλων, ενώ συχνά καθοδηγείται από οικονομικά κίνητρα, παραπλανώντας το κοινό σχετικά με τη φύση της τεχνητής νοημοσύνης. Μάλιστα, υποστηρικτές αυτής της άποψης στις ΗΠΑ, επιχειρηματολογούν ότι οι εταιρείες τεχνητής νοημοσύνης θα πρέπει να λάβουν στήριξη από το κράτος και να μην επίκεινται σε αυστηρές νομοθεσίες, έτσι ώστε να αναπτυχθούν απρόσκοπτα και γρήγορα, ξεπερνώντας την Κίνα.
Ανεξάρτητα από αυτές τις διαφορετικές απόψεις, είναι σημαντικό να κατανοήσουμε ότι η συζήτηση δεν αφορά μόνο την τεχνητή νοημοσύνη, αλλά και τον έλεγχο, την κατανομή της εξουσίας, τη λογοδοσία και τις κοινωνικές επιπτώσεις, τονίζουν οι Schneier και Sanders.
Το μέλλον
Οι συγγραφείς του άρθρου υπογραμμίζουν ότι για την αποτελεσματική διαχείριση της τεχνητής νοημοσύνης, χρειάζεται ένα ισορροπημένο ρυθμιστικό πλαίσιο που να περιορίζει την ανεξέλεγκτη εξουσία των εταιρειών. Μια τεχνητή νοημοσύνη «δημοσίου συμφέροντος» όπως τη χαρακτηρίζουν, παρόμοια με τη δημόσια υγειονομική περίθαλψη, θα μπορούσε να αντισταθμίσει τις κερδοσκοπικές προσπάθειες των μεγάλων εταιρειών, εξασφαλίζοντας την ασφαλή ανάπτυξη της τεχνολογίας καθώς και καθιστώντας δυνατή την ευρύτερη πρόσβαση του κοινού σε αυτήν. Η έμφαση στη διαφάνεια και η καθιέρωση νομικών προτύπων για την τεχνητή νοημοσύνη είναι επίσης απαραίτητες, τονίζουν οι Schneier και Sanders. Το πιο σημαντικό, είναι να μην χαθούμε σε αποκαλυπτικές προβλέψεις, αλλά να επικεντρωθούμε στα άμεσα, πιεστικά ζητήματα που θέτει η τεχνητή νοημοσύνη στην κοινωνία, καταλήγουν.
