Η επιλογή ενός θέματος προς δημοσίευση είναι εύλογη για όποιον ενδιαφέρεται για τα κοινά. Εδώ και μερικές μέρες, το πρώτο θέμα στις έγνοιες του κάθε Κύπριου πατριώτη ήτο το εθνικό πρόβλημα, οι συνομιλίες Αναστασιάδης-Ακιντζί, Αναστασιάδη-Λουτ, η βαρυσήμαντη ομιλία του Προέδρου στη Γενική Συνέλευση των Ηνωμένων Εθνών. Προσωπικά εκτιμώ ότι και ο πιο κακόπιστος έμεινε ικανοποιημένος με τα όσα διακήρυξε ο Πρόεδρος του Κράτους. Υπερασπίσθηκε την Κύπρο με μεγάλη δεξιοτεχνία και έπεισε. Ξεκάθαρη η δήλωσή του ότι υποστηρίζει την Δ.Δ. Ομοσπονδία ως μόνη εφικτή λύση. Απάντησε με θάρρος στις ιταμές απειλές του σουλτάνου της Άγκυρας και διακήρυξε ότι υπό τας απειλάς των κανονιοφόρων της Άγκυρας δεν γίνονται συνομιλίες. Με τη δύναμη του λόγου του, ο Πρόεδρός μας επεσήμανε τον κίνδυνο της παραπληροφόρησης από τους Τούρκους, οι οποίοι με τη μέθοδο αυτή θέλουν να εξουδετερώσουν τα κράτη εκείνα που είναι φίλα προσκείμενα προς την Κύπρο μας. Προσπαθούν να πείσουν λαούς ότι η στυγνή βία ταυτίζεται με την ελευθερία, η ισοπέδωση του ατόμου με την ανθρώπινη αξιοπρέπεια, η ωμή διακυβέρνηση των Τούρκων με τη γνήσια δημοκρατία, η αμείλικτη επέμβαση με την κυριαρχία του λαού και οι κόρακες του ολέθρου με αγγέλους που φτερουγίζουν στους ουρανούς της ειρήνης. Είπαμε και το ξαναλέμε παντοιοτρόπως, προφορικώς και γραπτώς, θέλουμε συνομιλίες υπό ορισμένες προϋποθέσεις. Θέλουμε λύση του Κυπριακού, θέλουμε επανένωση της Κύπρου. Με τα όσα επιδιώκουν οι Τούρκοι διαφαίνεται ξεκάθαρα διά της προτεινόμενης λύσης, ότι θέλουν να μας κάνουν να γευόμαστε τη δουλεία και να νομίζουμε ότι τρώμε τον άρτον της αληθινής ελευθερίας. Ε, τούτο δεν πρόκειται ποτέ, μα ποτέ, να περάσει. Ο αδούλωτος κυπριακός λαός θα απαντήσει ξανά και ξανά το ιστορικό για το ελληνικό έθνος «Όχι». Ως κυπριακός λαός θα δείξουμε για μια ακόμα φορά σ’ όλα τα κράτη της γης και ιδιαίτερα τα ευρωπαϊκά, ότι η ελευθερία κατακτάται με αγώνες και ότι οι ηθικές αξίες είναι υπέρτερες της υλικής υπεροχής και της ωμής βίας. Η μικρή Κύπρος με την ψυχική δύναμη των παιδιών της θα γίνει το κέντρο του θαυμασμού των Ευρωπαίων που παρακολουθούν με ενδιαφέρον τον αγώνα μας ενάντια του Οθωμανικού Γολιάθ. Οι αγώνες μας για την ειρήνη, για την επανένωση της Κύπρου μας είναι ολάνοικτο βιβλίο, μέσα στο οποίο μελετά κανείς και θαυμάζει την καρδιά του Κύπριου που μένει πάντα η ίδια ανόθευτη. Το παρελθόν να ενώνεται σε μια καταπληκτική αρμονία με το παρόν κι αδελφωμένοι να ετοιμάζουμε το λαμπρό μέλλον της αθάνατης Κύπρου. Σαν κατάληξη επισημαίνω τούτο: Η ρίζα της φυλής μας και η μήτρα του γένους υφίστανται κλονισμό. Στέρεψε η πηγή της ζωής του ελληνισμού και είμαστε εμείς οι μόνοι υπαίτιοι εν γνώσει ή εν αγνοία μας. Εμείς οι ίδιοι διαπράττουμε το έγκλημα της γενοκτονίας της φυλής μας. Οι Τούρκοι γεννοβολούν, ένα ελληνόπουλο αντιστοιχεί με 10 ή περισσότερα τουρκόπαιδα. Το στράτευμα θέλει κόσμο. Είναι ένα έργο τιμής. Προ των τουρκικών απειλών είναι καιρός να συστρατευθούμε όλοι, ενεργά όλες οι πολιτικές δυνάμεις και οι κοινωνικοί φορείς σε έναν κοινό αγώνα ενάντια στην ωμή βία και τη φασιστική τρομοκρατία των Τούρκων.
