Αναμφίβολα, οι λαϊκές ρήσεις κρύβουν μεγάλες αλήθειες, και όταν διατυπώνονται στην κατάλληλη στιγμή εντυπωσιάζουν τον καθένα μας. Κάποτε, μάλιστα, σε τέτοιο βαθμό, ώστε να μένουμε έκπληκτοι ή και, σχεδόν, άφωνοι. Αυτές οι παροιμιώδεις και αποφθεγματικές φράσεις δοκιμάστηκαν στην πορεία του χρόνου και, εκεί που χρειάστηκε, υπέστησαν αλλαγές, για να καταστούν πιο εκφραστικές και πιο εντυπωσιαστικές. Χρησιμοποιούνται συχνά για να εκφράζουν, με χαρακτηριστικό και μοναδικό τρόπο, αλήθειες, καταστάσεις και γεγονότα.
Μια τέτοια φράση, διατυπωμένη στην κυπριακή διάλεκτο, χρησιμοποιήθηκε ως τίτλος του σημερινού κειμένου, για να χαρακτηρίσει πρόσωπα, που σκέφτονται και αντιδρούν με τον ίδιο ή και παρόμοιο τρόπο αλλά, οπωσδήποτε, λανθασμένο. Στη συγκεκριμένη περίπτωση, η φράση αυτή έχει να κάνει με την επίλυση του εθνικού μας θέματος. Στο άκουσμά της προκαλεί πλατύ μειδίαμα, ενώ, ταυτόχρονα, εμπεριέχει και αρκετή δόση ειρωνείας. Η σχετική φράση έχει ως εξής: Ο Θεός που τους έσμιξε.
Κατόπιν τούτου, γεννάται αβίαστα το ερώτημα. Ποιοι είναι αυτοί που έσμιξαν και σε τι αποβλέπουν; Σε ποιες δηλώσεις και ενέργειες προέβησαν, οι οποίες δεν μας βρίσκουν σύμφωνους, αλλά, αντιθέτως, γεννούν ερωτηματικά, μιας και πρόκειται για πρόσωπα που τάσσονται υπέρ της αποδοχής μιας οποιασδήποτε λύσης; Λύση να ‘ναι και ό,τι να ‘ναι! Ασφαλώς, δεν χρειάζεται να διαθέτει κανείς μαντικές ικανότητες για να αντιληφτεί από ποιους κινούνται τα νήματα. Και αυτοί είναι οι συνήθεις ύποπτοι!
Καθημερινά, σε εφημερίδες και σε οθόνες τηλεοράσεων προβάλλεται σμπαραλιασμένη η κυπριακή σημαία, για να συμπληρώσουν οι συνήθεις ύποπτοι ότι η Κύπρος θα πρέπει να επανενωθεί. Κανένας νουνεχής πολίτης δεν διαφωνεί με την επανένωση της Κύπρου, με τη διαφορά ότι αυτοί που προβάλλουν το σύνθημα, αποδέχονται επανένωση με τούρκικους όρους, ήτοι νομιμοποίηση των αποτελεσμάτων της εισβολής. Με άλλα λόγια, πρόκειται για διχοτόμηση και, μάλιστα, με την υπογραφή μας, και όχι για πραγματική επανένωση.
Οι συνομιλίες για την επίλυση του εθνικού μας θέματος συμπληρώνουν διάρκεια μισού σχεδόν αιώνα ζωής, χωρίς, μέχρι στιγμής, να αποδώσουν κανένα αποτέλεσμα. Ασφαλώς, σε ένα τόσο μεγάλο χρονικό διάστημα δόθηκε σε όλους η ευκαιρία να αντιληφθούν, απ’ έξω και ανακατωτά, ποιοι είναι οι Τούρκοι, πώς σκέφτονται, πώς εκφράζονται και πώς ενεργούν. Οι μόνοι που δεν πήραν, μέχρι στιγμής, ένα τέτοιο χαμπάρι είναι οι οπαδοί της όποιας λύσης, και ανάμεσα σε αυτούς οι εμπνευστές της σμπαραλιασμένης μας σημαίας. Χωρίς άλλο, οι λόγοι, για να καταστούν όλοι αυτοί αγύριστα κεφάλια, είναι οπωσδήποτε ο αρρωστημένος εγωισμός τους και η έπαρσή τους, που δεν τους επιτρέπει να παραδεχτούν πως είναι δυνατό να διαπράττουν και οι ίδιοι λάθη. Σε τι διαφέρουν οι πάπες από αυτούς, για να μη διαθέτουν και οι ίδιοι το αλάθητο; Στη διάρκεια των διαπραγματεύσεων, η πλευρά μας, κακώς βέβαια, προέβη σε πλείστες όσες απαράδεκτες υποχωρήσεις, για να πετύχει λύση του εθνικού μας θέματος. Δεν θα ήταν υπερβολή, αν λέγαμε ότι, με μια τέτοια αντιμετώπιση, επήλθε εξίσωση των δικαιωμάτων της καταπληκτικής ελληνικής πλειονότητας τού 82% με την τουρκική μειονότητα τού 18%. Και όμως! Οι Τούρκοι είναι αχόρταγοι! Όλοι το ξέρουν, εκτός από τους οπαδούς της όποιας λύσης. Αυτό που επιδιώκουν οι Τούρκοι είναι η επανάκτηση της Κύπρου, στόχος που ετέθη από το 1956 με τη γνωστή έκθεση Νιχάτ Ερίμ. Αν αυτό δύσκολα επιτυγχάνεται, είναι αρκετό για αυτούς να τουρκοποιήσουν τον βορρά και να ελέγχουν την υπόλοιπη Κύπρο.
Στο σημείο αυτό, αξίζει να υπενθυμίσουμε ότι, ύστερα από τη βάρβαρη τουρκική εισβολή τού 1974 και τις προσπάθειες επίλυσης του εθνικού μας θέματος που ακολούθησαν, στην προεδρία της Κύπρου αναδείχθηκαν και πολιτικοί που απεκλήθησαν πρόεδροι λύσης, επειδή έδωσαν στον λαό την υπόσχεση ότι, με την εκλογή τους στην προεδρία, θα έκαναν τα αδύνατα δυνατά για να λύσουν το Κυπριακό. Η περίπτωση του Γιώργου Βασιλείου και του Δημήτρη Χριστόφια είναι από τις πιο χαρακτηριστικές. Μολονότι και οι δυο τους προέβησαν σε πλείστες όσες υποχωρήσεις, λύση του Κυπριακού δεν είδαμε. Και εσύ διερωτάσαι. Γιατί; Ποιος φταίει; Την απάντηση ας τη δώσουν όσοι σήμερα καταφέρονται εναντίον της πλευράς μας.
Ένα είναι το βέβαιο. Οι εμπνευστές της σμπαραλιασμένης σημαίας, που ζητούν τις υπογραφές των πολιτών, με στόχο να κυματίσει, τάχα, περήφανη η σημαία μας με ακέριο το σχήμα της, θέλουν να ασκήσουν πιέσεις στον πρόεδρο της Δημοκρατίας για να δεχτεί την όποια λύση. Αυτό είναι το έργο που ανέλαβαν οι φωστήρες της πολιτικής Ιωάννης Κασουλίδης, Τουμάζος Τσιελεπής, Γιώργος Βασιλείου, Τάκης Χατζηδημητρίου και άλλοι ομοϊδεάτες τους.
Εμείς λέμε: Ο Θεός που τους έσμιξε!
*Φιλόλογος
