«Τι να εξηγήσω στο παιδί μου; Ότι είναι άτυχο;» Ένας πατέρας με πήρε τηλέφωνο χθες. Το υπουργείο παιδείας έστειλε email στο παιδί του ότι «δυστυχώς δεν κληρώθηκε για να συμμετάσχει στο τμήμα STEAM του Παγκυπρίου Γυμνασίου». Το κορίτσι του, ήταν απαρηγόρητο όταν έμαθε το αποτέλεσμα της …κλήρωσης. Έφυγα τότε κι εγώ από την ιδιότητά μου ως δημοσιογράφος και του είπα πως στο δικό μου το κορίτσι το υπουργείο Παιδείας δεν επέτρεψε καν να συμμετέχει στην …κλήρωση για να μάθει αν είναι τυχερό. Το απέκλεισαν, δεν δέχθηκαν την αίτησή του.

Για να πάρουμε λοιπόν τα πράγματα από την αρχή… Μια μεγάλη εκστρατεία του υπουργείου Παιδείας τα τελευταία χρόνια στα δημοτικά σχολεία αλλά και στα μέσα ενημέρωσης επιδίωξε να δώσει ζωή στο ιστορικό Παγκύπριο Γυμνάσιο το οποίο ας σημειωθεί όδευε σε κλείσιμο λόγω έλλειψης μαθητών. Δημιουργήθηκε το απογευματινό τμήμα STEAM με μαθήματα ελληνικής γλώσσας, μαθηματικών, τεχνολογίας και η διεύθυνση μέσης εκπαίδευσης προμόταρε το σχολείο με επισκέψεις στα δημοτικά σχολεία για να πείσει τους μαθητές να φοιτήσουν εκεί.

Λίγα χρόνια μετά, λόγω του μεγάλου ενδιαφέροντος που υπάρχει πια για το μέχρι σήμερα αξιόλογο πρόγραμμα (από αύριο θα πάει για κλείσιμο) οι αιτήσεις που δέχεται το υπουργείο Παιδείας για το σχολείο είναι περισσότερες από τις θέσεις. Άρχισαν λοιπόν οι πονηριές. Αντί να ενημερώνουν τα δημοτικά σχολεία ότι έχουν βγει οι αιτήσεις για το Παγκύπριο Γυμνάσιο, κρατούν τη δημοτική εκπαίδευση (στην οποία απευθύνονται) στο σκοτάδι και αναρτούν (κρύβουν) τις περιζήτητες αιτήσεις σε ένα χώρο της απαρχαιωμένης ιστοσελίδας της μέσης εκπαίδευσης ώστε «όσοι λιγότεροι τις δουν τόσο το καλύτερο». Φέτος, η έρευνά μου έδειξε ότι πολλά δημοτικά σχολεία δεν μοίρασαν στους μαθητές τους τις αιτήσεις για το STEAM γιατί δεν πήραν είδηση ότι αναρτήθηκαν (είπαμε ήταν κρυμμένες κάπου), ενώ εννοείται ότι μοίρασαν αιτήσεις για το Αθλητικό και Μουσικό σχολείο. Ένα από αυτά τα σχολεία ήταν και της κόρης μου.

Κινώντας γη και ουρανό για να αποκαταστήσω την αδικία και να δεχθεί το υπουργείο Παιδείας τις δύο αιτήσεις που υπήρχαν από το σχολείο μας εκπρόθεσμα, δέχθηκα την επίθεση του επαρχιακού διευθυντή Μέσης Εκπαίδευσης Λευκωσίας ο οποίος πίσω από το γραφειάκι του μου έκανε επίδειξη της εξουσίας που έχει να αποκλείσει το παιδί μου (από μια ούτως ή άλλως άδικη διαδικασία). «Νομικά, είμαστε καλυμμένοι, ας έψαχνες να έβρεις τις αιτήσεις», ήταν η απάντησή του.

Αφού απευθύνθηκα πλέον ως γονιός και όχι ως δημοσιογράφος γραπτώς στην υπουργό Παιδείας, παραθέτοντας την άδικη μεταχείριση που έτυχε όχι μόνο το παιδί μου αλλά και πολλά άλλα παιδιά, έλαβα την προφορική διαβεβαίωση ότι θα διερευνηθεί ότι έχω δίκαιο. Από τον περίγυρο μάλιστα μου είπαν «κράτα χαμηλούς τόνους και θα σε κανονίσουμε». «Αναμένω να αποκατασταθεί η αδικία και να δοθεί παράταση για όλα τα παιδιά, ήταν η δική μου απάντηση».

Γιατί υπάρχει τόσο ενδιαφέρον για το STEAM; Δίνει τη δυνατότητα τον γονιό να αφήσει το παιδί του στο σχολείο μέχρι τις τρεις και το κίνητρο για πολλούς γονείς είναι πλέον αυτό και όχι επί την ουσίας η συμμετοχή στο πρόγραμμα και η γνώση – άλλη μία στρέβλωση ενός άρρωστου συστήματος παιδείας.
Το χθεσινό τηλεφώνημα, του συμπάσχοντος γονιού, μου απέδειξε ότι ο κύριος με τον παχουλό μισθό, ο υπαλληλάκος που με ειρωνεύτηκε γνωρίζοντας μάλιστα την επαγγελματική μου ιδιότητα, ήξερε τι έκανε. Κλήρωσαν …λέμε τώρα τις λίγες αιτήσεις (λίγες, σε σύγκριση με αυτές που θα λάμβαναν αν έκαναν δίκαια τη διαδικασία), επέλεξαν ημέτερους και τα υπόλοιπα παιδιά ήταν απλώς άτυχα. Αυτό θα πούμε στα κορίτσια μας, ότι ήταν άτυχα.

Κι ενώ για Αθλητικό και Μουσικό σχολείο υπάρχουν κριτήρια επιλογής, για το STEAM γίνεται η …δίκαιη κλήρωση, δεν μπορούν να μπουν κριτήρια. Και για να προτρέξω, αν βάλετε κριτήρια τον επόμενο χρόνο, εγώ και πολλοί άλλοι γονείς, να τα «βράσουμε» τα κριτήριά σας. Μόλις μάθατε στα παιδιά μας τι σημαίνει Κυπριακό κράτος, τα μάθατε ότι είναι άτυχα.

Συγχαρητήρια για το σπουδαίο σύστημα παιδείας που έχουμε, για την πρόσβαση κοριτσιών (που καμωνόμαστε ότι είναι λίγα στα STEAM επαγγέλματα) στο προνομιούχο Παγκύπριο Γυμνάσιο και συγχαρητήρια στο υπουργείο Παιδείας που αγνοεί έναν δημοσιογράφο, όχι για να τον ευνοήσει αλλά για να του δώσει το δίκαιό του ή έστω να του δώσει μια απάντηση. Πώς να βρει λοιπόν το δίκαιό του ένας απλός πολίτης; Τι να πω στο παιδί μου, ότι ήταν άτυχο;