Όταν είστε απόλυτα υγιής, δεν έχετε συνείδηση του σώματος σας, έχετε; Μόνο όταν υπάρχει ασθένεια, δυσαρέσκεια, πόνος, τότε έχετε συνείδηση του σώματος σας. Όταν είστε απόλυτα ελεύθερος να σκέφτεστε, χωρίς αντίσταση, δεν υπάρχει συνείδηση της σκέψης. Μόνο όταν υπάρχει προστριβή, εμπόδιο, περιορισμός, αρχίζετε να έχετε συνείδηση του σκεπτόμενου. Παρόμοια, είναι άραγε η ευτυχία κάτι για το οποίο έχετε συνείδηση, επίγνωση; Τη στιγμή της χαράς, έχετε επίγνωση ότι είστε χαρούμενος; Μόνο όταν είστε δυστυχισμένος θέλετε την ευτυχία. Και τότε γεννιέται το ερώτημα: Τι είναι η πραγματική κι αιώνια ευτυχία; Βλέπετε τι παιχνίδια παίζει ο νους στον εαυτό του. Επειδή είστε δυστυχισμένος, άθλιος, σε δύσκολες συνθήκες, κ.λπ, θέλετε κάτι αιώνιο, μια μόνιμη ευτυχία. Υπάρχει, όμως, κάτι τέτοιο; Αντί να ρωτάτε για τη μόνιμη ευτυχία, ανακαλύψτε πώς να ελευθερωθείτε από τις αρρώστιες που σας διαβρώνουν και σας δημιουργούν πόνο, σωματικό και ψυχολογικό. Όταν είστε ελεύθερος δεν υπάρχει πρόβλημα, δεν ρωτάτε αν υπάρχει αιώνια ευτυχία η τι είναι ευτυχία. Είναι οκνηρός και ανόητος ο άνθρωπος που, όντας στη φυλακή, θέλει να γνωρίσει τι είναι η ελευθερία. Και μόνον οκνηροί και ανόητοι άνθρωποι θα του απαντήσουν. Δεν είναι λοιπόν σημαντικό, αντί να ρωτάμε τι είναι η ευτυχία, να ανακαλύψουμε γιατί είμαστε δυστυχισμένοι; Γιατί είναι ο νους ανάπηρος; Γιατί συμβαίνει οι σκέψεις μας να είναι περιορισμένες, μικρές, μικροπρεπείς;
Δεν θέλετε φαγητό όταν είστε πεινασμένος; Δεν θέλετε ρούχα και σπίτι για προστασία; Αυτά είναι κανονικά «θέλω», δεν είναι έτσι; Οι άνθρωποι που έχουν υγεία αναγνωρίζουν, φυσικά, ότι χρειάζονται ορισμένα πράγματα. Μόνο ο άρρωστος ή ο μη ισορροπημένος άνθρωπος θα πει, «δεν χρειάζομαι φαγητό». Το σώμα σας πεινάει επειδή εσείς καταναλώνετε ενέργεια και γι’ αυτό θέλει περισσότερη τροφή. Αυτό είναι κανονικό. Αλλά αν πείτε, «πρέπει να βρω την πιο νόστιμη τροφή, πρέπει να φάω μόνο την τροφή που ευχαριστεί τον ουρανίσκο μου» τότε αρχίζει η διαστροφή. Όλοι μας –όχι μόνο οι πλούσιοι αλλά όλοι μας σε ολόκληρο τον κόσμο– πρέπει να έχουμε τροφή, ντύσιμο και στέγη. Αλλά αν αυτά τα αναγκαία φυσικά αγαθά είναι περιορισμένα, αν ελέγχονται και είναι προσιτά μόνο στους λίγους, τότε υπάρχει διαστροφή. Κάποια αφύσικη διαδικασία μπαίνει σε κίνηση. Αν πείτε, «Πρέπει να συσσωρεύσω, πρέπει να έχω τα πάντα για τον εαυτό μου», στερείτε στους άλλους αυτό που είναι ουσιαστικό για τις καθημερινές τους ανάγκες. 
Βλέπετε, το πρόβλημα δεν είναι απλό, επειδή θέλουμε και άλλα πράγματα εκτός από αυτά που είναι αναγκαία για τις καθημερινές μας ανάγκες. Μπορεί να ικανοποιούμαι με λίγο φαγητό, λίγα ρούχα κι ένα μικρό δωμάτιο για να ζω. Αλλά θέλω κάτι άλλο. Θέλω να είμαι διάσημος, θέλω θέση, θέλω δύναμη, κύρος, θέλω οι φίλοι μου να με εκτιμούν. Αυτές οι εσωτερικές επιθυμίες διαστρέφουν τα εξωτερικά ενδιαφέροντα κάθε ανθρώπου. 
Το πρόβλημα είναι κάπως δύσκολο επειδή η εσωτερική επιθυμία να είμαστε οι πιο πλούσιοι ή οι πιο δυνατοί, η παρόρμηση να είμαστε κάποιοι, εξαρτάται για την εκπλήρωση της από την κατοχή αγαθών, συμπεριλαμβανομένων και της τροφής, της ενδυμασίας και της στέγης. Στηρίζομαι σε αυτά τα πράγματα για να είμαι εσωτερικά πλούσιος. Αλλά εφόσον βρίσκομαι σε αυτή την κατάσταση της εξάρτησης μου, είναι αδύνατο για μένα να είμαι εσωτερικά πλούσιος, που σημαίνει να είμαι ολότελα απλός εσωτερικά.

*M.D. παθολόγος, βελονιστής, παραψυχολόγος, πρόεδρος Παγκύπριου Ομίλου Παραψυχολογίας.