Αν ήτανε να δώσουμε ανταπόκριση από τη Γη σε κάποιον άλλο πλανήτη, αυτό που θα αναφέραμε είναι πως το μόνο καλό που μας συμβαίνει εδώ πέρα είναι που ήρθε η Άνοιξη. Τουλάχιστον στην περιοχή της Μεσογείου. Και παρά τις δυσμενείς προβλέψεις, ο χειμώνας ήταν αρκούντως βροχερός με αποτέλεσμα να είναι κι η φύση στις δόξες της. Κατά τα άλλα, δεν ξέρεις πια τι σε τρομάζει περισσότερο: Η απρόβλεπτη εξέλιξη της πανδημίας ή η απρόβλεπτη εξέλιξη του πολέμου; Πόση καταστροφή πρέπει να συμβεί, πόσοι νεκροί χρειάζονται για να χορτάσει το θηρίο και να σιγήσουν επιτέλους τα όπλα; Κι όταν σιγήσουν, ο άνθρωπος σαν τον Σίσυφο θα αρχίσει ξανά το κτίσιμο των πόλεων για να στεγαστεί και να αρχίσει από την αρχή;
Πιστέψαμε πως ο πλανήτης κινδύνευε από τα καλαμάκια και τις μπαγιονέτες. Και τα αποσύραμε από την αγορά για να τον σώσουμε. Και τώρα βλέπουμε ολόκληρες πόλεις να ισοπεδώνονται. Φωτιές να καίνε τα πάντα. Τίποτα να μην μένει ζωντανό, ούτε άνθρωπος, ούτε χλωρίδα, ούτε πανίδα σε ακτίνα πολλών – πολλών χιλιομέτρων. Εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι να προστίθενται στις άλλες εκατοντάδες χιλιάδες που ήδη μετακινούνταν ψάχνοντας πατρίδα. Υπάρχουν ασφαλείς πατρίδες σε ένα κόσμο όπου τα πάντα έχουν γίνει τόσο ρευστά;
Οι ηγέτες, οχυρωμένοι στα ασφαλή καταφύγια τους, εκσφενδονίζουν απειλές, χαρακτηρισμούς, τρίζουν τα δόντια ο ένας στον άλλο. Ακόμα και ο τόσο δημοφιλής Ζελένσκι έχει μετατρέψει τον πόλεμο σε stand up tragedy. Κάθε μέρα, δυο και τρεις φορές μέσα στη μέρα, στήνεται στην κάμερα και διαβάζει τα κείμενα που έχει γράψει, ή του έχουν γράψει, εξασφαλίζοντας το χειροκρότημα και γράφοντας ιστορία στη διαχείριση του πολέμου στην εποχή του διαδικτύου, του ζοομ και των σέλφις. Οι υπόλοιποι αυτοσχεδιάζουν. Με αποτέλεσμα να προτρέχει η γλώσσα της σκέψης. Ή μήπως δεν προτρέχει, αλλά συνειδητά αφήνουν να ξεφύγουν πράγματα για να πουν μετά πως κάτι άλλο εννοούσαν;
Ο κόσμος σε απόλυτη παράνοια. Ακόμα και η τελετή των Όσκαρ, η οποία είθισται να θαμπώνει με την λάμψη της, καθώς όλοι μοιάζουν μες στην τρελή χαρά και τη συγκίνηση, ευχαριστώντας στα λογύδρια τους πάντες, φέτος εναρμονίστηκε με την γενική παράνοια και τη διάχυτη βία. Ένας ηθοποιός ανεβαίνει στη σκηνή και χαστουκίζει τον παρουσιαστή. Γιατί, έτσι λύνονται πλέον οι διαφορές. Μια χώρα επεμβαίνει σε άλλη γιατί πιστεύει πως απειλείται, ένας άνθρωπος κτυπάει ένα άλλο γιατί πιστεύει πως τον πρόσβαλε. Το μόνο καλό που μας συμβαίνει είναι η Άνοιξη.
