Τον Σεπτέμβριο του 2019, μια ομάδα, που πιστεύει ότι μπορεί να εξευρεθεί βιώσιμη λύση που να επανενώνει την κατεχόμενη περιοχή της Κ.Δ. με την περιοχή που βρίσκεται υπό τον έλεγχο της Κ.Δ., παρουσιάστηκε σε δημοσιογραφική διάσκεψη με το σύνθημα «Απόφαση ειρήνης» και ανέπτυξε τις απόψεις της για προώθηση της προσπάθειας για εξεύρεση αυτής της λύσης.
Η ανακοίνωσή τους τόνιζε την επιδίωξη λύσης Δ.Δ.Ο., που να στηρίζεται στις πρόνοιες της συμφωνίας Αναστασιάση – Έρογλου, στις πρόνοιες του πλαισίου Γκουτέρες και στις συγκλίσεις που επιτεύχθηκαν κατά τη διάρκεια των πολύχρονων διαπραγματεύσεων. Φυσικά, αυτές ήταν και οι θέσεις του ΠτΔ, που αποδέχτηκε όλες τις συγκλίσεις Χριστόφια – Ταλάτ, που συμφώνησε κι άλλες συγκλίσεις με τον Έρογλου και τον Ακιντζί και που αποδέχτηκε ύστερα από διάφορες παλινδρομήσεις τις πρόνοιες του πλαισίου Γκουτέρες. Φυσικά είναι σε όλους γνωστό, ότι ο ΠτΔ έκαμε μια σοφή κίνηση το 2017 και δεν έκαμε το τελευταίο βήμα, όπως επεδίωκε ο Γκουτέρες με μεθοδεύσεις του Άιντε. Τότε ο ΠτΔ κατάλαβε ότι το τελευταίο βήμα ήταν η αποδοχή όλων των απαιτήσεων της Τουρκίας για λύση με παραμονή των στρατευμάτων κατοχής και με εγγυήσεις της Τουρκίας. Κατανόησε ότι με τη λύση αυτή θα συνέδεε το όνομά του με κατάργηση της Κ.Δ., του ισχυρότερου όπλου της ελληνικής πλευράς, και την επίτευξη μιας λύσης που εξυπηρετούσε τα τουρκικά συμφέροντα και τις απαιτήσεις της Τουρκίας. Για να το πούμε με γλώσσα της πιάτσας, ο ΠτΔ τράβηξε πίσω την τελευταία στιγμή και διέσωσε την Κ.Δ. και την υστεροφημία του.
Η κοινή γνώμη στην πλευρά μας χωρίστηκε σε δυο ομάδες. Η μια ομάδα συμφώνησε με τις ενέργειες του ΠτΔ, που διόρθωναν διαχρονικά του λάθη και διέσωσαν την Κ.Δ. Η άλλη ομάδα διαφώνησε με τις ενέργειες του ΠτΔ, κατηγορώντας τον, ότι την τελευταία στιγμή δείλιασε και δεν έκαμε το τελευταίο βήμα για τη λύση, που πίστευαν ότι ήταν πολύ κοντά. Η κατηγορία αυτή συνέχισε να εκτοξεύεται εναντίον του ΠτΔ ακόμα και όταν οι ηγέτες της Τουρκίας και της τουρκοκυπριακής κοινότητας δήλωναν με σαφήνεια κα έντονο ύφος, ότι η Τουρκία ουδέποτε θα αποδεχόταν κατάργηση των εγγυήσεων και των επεμβατικών δικαιωμάτων και ότι η πρόνοια για απόσυρση των κατοχικών στρατευμάτων ήταν όνειρο θερινής νυκτός. Την ίδια θέση διατήρησε ο ομάδα αυτή και όταν ο Μιχάλης Ιγνατίου αποκάλυψε τα πρακτικά του ΟΗΕ για τις συνομιλίες του Κραν Μοντανά, που βεβαίωναν, ότι η Τουρκία ήταν σταθερά αδιάλλακτη. Στην ομάδα αυτή ανήκαν μάλιστα και μερικοί στενοί συνεργάτες του ΠτΔ, που θεωρούσαν ότι με τη συνεργασία μαζί του θα βοηθούσαν στην επίτευξη λύσης των δικών τους προδιαγραφών. Μερικοί μάλιστα, έγιναν φανατικοί εχθροί του για τον λόγο αυτό και τον κατηγορούν ότι δεν επεδίωξε τα συμφέροντα της Κύπρου, αλλά την ικανοποίηση κάποιων εθνικιστικών κύκλων.
Η ομάδα «Απόφαση ειρήνης» ανήκε φυσικά στην ομάδα που κατηγορούσε τον ΠτΔ, ότι την τελευταία στιγμή δεν προχώρησε στη λύση που είχε μπροστά του, αλλά διέλυσε τις διαπραγματεύσεις για τους δικούς του λόγους. Η δήλωση της «Απόφασης ειρήνης» δεν είχε σκοπό να βοηθήσει τον ΠτΔ. Αντίθετα είχε σκοπό να τον πιέσει να επανέλθει στον δρόμο που ακολουθούσε, ως ηγέτης του ΝΑΙ στο σχέδιο Ανάν, και να επιδιώξει λύση σύμφωνα με τις προηγούμενες διακηρύξεις του. Αυτή η ομάδα δηλαδή, με τη διακήρυξή της έδειξε ότι αποτελούσε το δόρυ των διαφωνούντων στην προσπάθεια να πιέσουν τον ΠτΔ να επανέλθει στις δικές τους θέσεις, που προηγουμένως ήταν και δικές του. Δεν ξεχνούμε, ότι οι δημιουργοί της «Απόφασης ειρήνης» ήταν φανατικοί υποστηρικτές του σχεδίου Ανάν.
Είναι λοιπόν ολοφάνερο, ότι ο ΠτΔ είχε δύο επιλογές. Είτε να επανέλθει στην παλιά του γραμμή, είτε να παραμείνει στη νέα του θέση, που όπως ο ίδιος αποκάλυψε, την είχε ασπασθεί όταν αντιλήφθηκε ότι η Τουρκία τα ήθελε όλα και δεν ήταν διατεθειμένη να κάμει κάποια υποχώρηση.
Ο ΠτΔ επέλεξε την επάνοδό του στον παλιό του δρόμο και στη συμπόρευση με την ομάδα «Απόφαση ειρήνης». Φυσικά δεν ανακοίνωσε αυτήν την απόφασή του με δημόσια δήλωση. Έκαμε όμως κάτι πιο ουσιαστικό. Επανέφερε από την εφεδρεία τον παλιό του συνεργάτη στην υποστήριξη του σχεδίου Ανάν, τον πρώην ΥΠΕΞ κ. Ιωάννη Κασουλίδη και του ανέθεσε τη χάραξη και την εφαρμογή της δικής του πολιτικής και των ΜΟΕ. Προς επιβεβαίωση των ανωτέρω, αρκεί απλώς να αναφέρουμε, ότι ο κ. Κασουλίδης είναι ένα από τα ηγετικά στελέχη της κίνησης που υπέγραψαν την «Απόφαση ειρήνης». Με την επιλογή του κ. Κασουλίδη, ο ΠτΔ απέδειξε σε όλους, ότι επανήλθε στον γνωστό δρόμο του εξευμενισμού της Τουρκίας, για να το πούμε με ήπιο τρόπο, για εξεύρεση λύσης αποδεκτής από την Τουρκία. Πιστεύουμε και οι δυο να αποτελούν παρελθόν τον ερχόμενο Μάρτη, ώστε να μην προλάβουν να ακυρώσουν την Κ.Δ. και την απόφαση του κυπριακού λαού για αντίσταση στα σχέδια των Τούρκων και των φίλων τους.
Με τις τελευταίες εξελίξεις, τα ΜΟΕ μπήκαν στον αναπνευστήρα κλινικώς νεκρά. Καιρός να πάει ο κ. Κασουλίδης σπίτι του και να ζητήσουμε εφαρμογή των κυρώσεων.
