Το ζήτημα της προστασίας των μειονοτήτων στη Συρία επανέρχεται στο προσκήνιο, αν και αυστηρά ομιλούντες, ποτέ δεν είχε φύγει. Αυτή τη φορά την αφορμή δίνει και πάλι η βία στην πόλη Τζαραμάνα, τρία μόλις χιλιόμετρα από τη Δαμασκό, μια πόλη Δρούζων η οποία είχε βρεθεί ξανά, πρόσφατα, στο στόχαστρο ισλαμιστών τρομοκρατών.

Οι ισλαμιστές επιτέθηκαν στην πόλη σκοτώνοντας δεκατέσσερα άτομα αλλά και μετρώντας και οι ίδιοι απώλειες, μιας και οι κάτοικοι δεν εύκολος στόχος και διαθέτουν οπλισμό για την προστασία της πόλης τους. Η δικαιολογία των ισλαμιστών ενόπλων ήταν πως ένας Δρούζος είχε αναρτήσει βίντεο σε μέσα κοινωνικής δικτύωσης προσβλητικό για τον «προφήτη» Μωάμεθ. 

Το εάν όντως οι τζιχαντιστές, οι οποίοι μόνο στην όψη είναι εγγύτερα στον άνθρωπο από ότι στα υπόλοιπα είδη, ήταν σε θέση να αντιληφθούν ότι το βίντεο ήταν fake και ότι είχε ολοφάνερα φτιαχτεί με τεχνητή νοημοσύνη, είναι όντως ένα ερώτημα. Ένα, όμως, ερώτημα το οποίο δεν έχει πια και τόση σημασία. 

Αυτό στο οποίο κανείς πρέπει να σταθεί – και εκεί στέκονται οι Δρούζοι – είναι η προθυμία με την οποία οι τζιχαντιστές έσπευσαν να «καθαρίσουν» όσους μπορούσαν. Και η απορία αυτής της μειονότητας του 3.2% του συριακού πληθυσμού είναι η ίδια και είναι απόλυτα λογική: πού είναι η κυβέρνηση του αλ Σάρα;

Η αλήθεια είναι πως η κυβέρνηση στη Δαμασκό, έστω και με καθυστέρηση, παρενέβη και επέβαλε την τάξη αρχίζοντας έρευνα για τις ταραχές μετά από συμφωνία με την ηγεσία των Δρούζων. Για να γίνει αυτό, χρονικά τουλάχιστον, είχε προηγηθεί ένα ισραηλινό αεροπορικό πλήγμα στην περιοχή χθες το πρωί με στόχο θέσεις τζιχαντιστών αλλά και με την επανάληψη της ξεκάθαρης προειδοποίησης της Ιερουσαλήμ ότι δεν θα επιτρέψει να επαναληφθεί μια τέτοια ενέργεια

Κάπου εδώ επιβάλλεται κανείς να υπενθυμίσει πως, προ ενός μηνός περίπου οι Ισραηλινές Ένοπλες Δυνάμεις (IDF) είχαν διαταχθεί να είναι σε άμεση ετοιμότητα για να πραγματοποιήσουν χερσαία επιχείρηση για τη προστασία της Τζαραμάνα. 

Οι Δρούζοι της Συρίας μόλις τώρα αρχίζουν να κάνουν κάποιες κινήσεις προς το Ισραήλ, όμως, οι Δρούζοι του εβραϊκού κράτους κατέχουν εξέχουσα θέση στην Ισραηλινή κοινωνία καθώς από την ανακήρυξη του Ισραήλ στήριξαν όσο κανείς άλλος το κράτος τους. 

Οι άντρες (όχι οι γυναίκες) στρατεύονται με απόφαση της κοινότητας από τότε στον IDF ενώ η Ιερουσαλήμ, μαζί με το χτύπημα στα περίχωρα της Δαμασκού, φρόντισε να θυμίσει ότι οι Δρούζοι της χώρας είναι μέρος του Ισραήλ και πώς το Ισραήλ τιμούσε εχθές όσους έπεσαν για την ανεξαρτησία και την προστασία της χώρας, ανάμεσα τους και πάρα πολλούς Δρούζους. Στο Πόλεμο στη Γάζα και μόνο οι Δρούζοι μετρούν 40 νεκρούς στρατιώτες. 

Από τη Δύση του ήλιου χθες μέχρι απόψε το βράδυ, το Ισραήλ τιμά την 77η Επέτειο της Ανεξαρτησίας του.

Πίσω στη Συρία, η Δαμασκός καλείται να κρατήσει εξαιρετικά λεπτές ισορροπίες, όμως σε όσα αφορούν τις μειονότητες δεν είναι καθόλου εύκολα για πολλούς λόγους. Με πρώτο το γεγονός ότι αλ Σάρα υπήρξε αρχηγός της Αλ Κάιντα στη Συρία, του Μετώπου Αλ Νούσρα, το οποίο πρωτοστάτησε στην προσπάθεια εξόντωσης των μειονοτήτων. Οι Δρούζοι υπήρξαν και αυτοί θύματά της, όπως βέβαια και όλοι οι άλλοι, ειδικά οι Γιαζίντι και οι Χριστιανοί.

Ο διορισμός λ.χ. της Χιντ Καμπαγουάτ, μιας καθολικής γυναίκας, της μοναδικής στο κυβερνητικό σχήμα, στη θέση της υπουργού για Κοινωνικές και Εργασιακές υποθέσεις ήταν μια μεγάλη κίνηση από τον αλ Σάρα δεδομένου ότι η Καμπαγουάτ, με διπλή συριακή και καναδική υπηκοότητα είναι πολιτικός και ακτιβίστρια, δεδηλωμένα και υπέρ των ΛΟΑΤΚΙ ατόμων με αξιοσημείωτη πορεία στη Δύση. Η Καμπαγούατ δεν φοράει βέβαια μαντήλα ούτε και στην ορκομωσία το συζήτησε. 

Όμως κανείς δεν τρέφει ψευδαισθήσεις, ειδικά με δεδομένο πως ο αλ Σάρα δεν ελέγχει απόλυτα πολλές ομάδες τζιχαντιστών.

Συν τοις άλλοις, τα μέλη των μειονοτήτων δεν έχουν πεισθεί ότι ο αλ Σάρα έχει αλλάξει. Είναι φοβερά δύσκολο. Το ίδιο και το Ισραήλ το οποίο όμως είναι σε θέση να επιβάλλει αποφάσεις, όπως την κίνηση ελέγχου των τζιχαντιστών σήμερα με τη στρατιωτική του δύναμη. Εν αντιθέσει με τις δυνατότητες των μειονοτήτων  

Το κρατούμενο; Η ξεκάθαρη προειδοποίηση της Ιερουσαλήμ να σταματήσουν οι επιθέσεις κατά των Δρούζων. Προς το παρόν η νέα κατάσταση στη Συρία κάνει ότι μπορεί για το… φόβο των Ιουδαίων. Πραγματικά αυτό θέλει; Και θα συνεχίσει να το κάνει;

Σε ένα περιβάλλον άκρως ευμετάβλητο οι μειονότητες ανησυχούν πολύ. Και έχουν κάθε, μα κάθε λόγο για αυτό.