Ο κύβος ερρίφθη. Ο Νετανιάχου αποδέχθηκε το Σχέδιο Τραμπ, με το οποίο όλοι, το Ισραήλ επίσης, κερδίζουν.
Όλοι πλην της Χαμάς. Η οποία έχει «εγκαταλειφθεί» από τους πάντες, περιλαμβανομένου και του Κατάρ αλλά και της Τουρκίας, κυρίως διότι έχει χάσει το μεγαλύτερό της πλεονέκτημα: την ανθρώπινη ασπίδα των 900,000 ανθρώπων οι οποίοι βρίσκονταν μέσα στην Πόλη της Γάζα.
Με τις 770,000 να έχουν φύγει, όπως υπολογίζεται, η Χαμάς μετράει ώρες, όχι μόνο για το τελεσίγραφο των 72 ωρών που έχει λάβει για να απαντήσει στο Σχέδιο Τραμπ αλλά και για την τελική της συντριβή στη Γάζα, καθώς εάν το αποδεχθεί τα μέλη και η εκεί ηγεσία της θα έχουν δύο επιλογές: είτε να αποκηρύξουν δεσμευτικά τη βία, είτε να φύγουν για άλλες χώρες, νοουμένου ότι εκείνες θα τους δεχθούν. Ούτε αυτό είναι σίγουρο πια και εάν καταλήξουν στο Κατάρ ή την Τουρκία, απίθανο είναι να τους επιτραπεί η όποια πολιτική δραστηριότητα.
Ειδικά η Τουρκία θα έχει τεράστιο οικονομικό όφελος από τη συμμετοχή της στην ανοικοδόμηση της Γάζας, επί της ουσίας θα πληρωθεί αδρά σε βάθος χρόνου για να αλλάξει τη στάση της και να απομακρυνθεί από τη Χαμάς αλλά και να υιοθετήσει μια πιο ήπια στάση έναντι του Ισραήλ ή έστω να μειώσει την επιθετική της ρητορική.
Είναι σημαντικό να θυμόμαστε ότι η Τουρκία, το Κατάρ και οι άλλες αραβικές και μουσουλμανικές χώρες αποδέχθηκαν ήδη το σχέδιο Τραμπ. Με το αζημίωτο για κάποιες από αυτές. Εκεί όπου έχει σημασία αυτή η πτυχή διότι για το Κατάρ σίγουρα δεν έχει.
Το Κατάρ κατάφερε να αναγκαστεί ο Νετανιάχου σε έμμεση έστω απολογία για το χτύπημα στη Ντόχα και ουσιαστικά κλείνει το κεφάλαιο Χαμάς το οποίο εδώ και πολύ καιρό έψαχνε τρόπο να το κλείσει, αντιλαμβανόμενο ότι τα σχέδιά του να αποσταθεροποιεί την περιοχή για να αποκομίζει ισχύ, απέτυχαν. Σε περίπτωση δε που η Χαμάς απορρίψει το Σχέδιο, και ίσως αυτό γίνει, είναι πολύ πιθανόν η ηγεσία της να απελαθεί από την Ντόχα.
Το Ισραήλ κερδίζει απόλυτα μέσα από αυτή τη συμφωνία. Απλούστατα διότι το Ισραήλ δεν είναι ο Νετανιάχου. Ο Νετανιάχου φυσικά δεν χάνει κάτι, απλώς υποχωρεί αναγκαστικά από ακραίες διεκδικήσεις οι οποίες όμως με τη σειρά τους δεν ήταν ποτέ κόκκινες γραμμές αλλά σημεία διαπραγμάτευσης. Εάν η Χαμάς αποδεχθεί το Σχέδιο, τότε επιστρέφουν οι όμηροι και τελειώνει ο πόλεμος, πόθος διακαής αλλά και πρωταρχικός στόχος για τη συντριπτικά μεγάλη πλειονότητα των Ισραηλινών.
Εάν δεν το αποδεχθεί, ο Νετανιάχου δεν θα μπορεί να κατηγορηθεί στο εσωτερικό ότι δεν πρόταξε, τώρα τουλάχιστον, το θέμα των ομήρων.
Λίγοι πρόσεξαν χθες τη δήλωση του Προέδρου του Ισραήλ Ισαάκ Χέρτζογκ ο οποίος άφησε να νοηθεί πως, εάν καταδικαστεί ο Νετανιάχου και φτάσει κοντά του αίτημα για αμνήστευση θα το εξετάσει. Με τη δίκη του Πρωθυπουργού του Ισραήλ να επιταχύνεται όπως ανακοινώθηκε χθες, η δήλωση Χέρτζογκ μοιάζει είτε με κομμάτι του Σχεδίου Τραμπ ή εάν δεν είναι, για κίνηση διευκόλυνσής του.
Με την αντιπολίτευση να δηλώνει ότι θα δώσει δίχτυ προστασίας στην κυβέρνηση για να αποδεχθεί τη συμφωνία αλλά και με την κίνηση Χέρτζογκ, ο Νετανιάχου μπορεί να προχωρήσει χωρίς να φοβάται ότι θα καταλήξει στη φυλακή. Διότι αυτή ήταν η ανησυχία του, όχι η απλή καταδίκη. Ολόκληρη δε η πολιτική σκηνή, συμπεριλαμβανομένου και του κυβερνώντος Λικούντ, αντικρίζουν με ικανοποίηση το διαφαινόμενο τέλος της συμμετοχής των δύο ακροδεξιών κομμάτων στη διακυβέρνηση ή πιο σωστά, της ομηρίας της χώρας στα χέρια των δύο αυτών, μικρών ας σημειωθεί, κομμάτων.
Οι κάτοικοι της Γάζας κερδίζουν και αυτοί. Το Σχέδιο Τραμπ διαλαμβάνει ότι δεν θα εκτοπιστεί κανείς και πως όσοι επιλέξουν να φύγουν – οι μισοί περίπου δείχνουν να το επιθυμούν – θα έχουν το δικαίωμα να επιστρέψουν. Οι μετριοπαθείς από αυτούς κερδίζουν πολύ περισσότερα καθώς η νέα κατάσταση πραγμάτων, με επικεφαλής τον ίδιο τον Τραμπ, θα διασφαλίσει πως η ανοικοδόμηση της Γάζας δεν θα είναι μόνο υλική αλλά και ουσιαστική: με ριζικές αλλαγές προς την κατεύθυνση της δημιουργίας μιας νέας γενιάς μακριά από τον εξτρεμισμό και κυρίως το θρησκευτικό φανατισμό, την τζιχάντ και όλες τις υπόλοιπες παρανοϊκές προσεγγίσεις των ισλαμιστών αλλά και το μίσος για τους Εβραίους το οποίο καλλιεργήθηκε συστηματικά με την πλύση εγκεφάλου στα παιδιά από την νηπιακή ηλικία και στα σχολεία, για δεκαετίες τώρα.
Σίγουρα ο μεγάλος κερδισμένος, είτε περάσει το σχέδιο είτε απλά επιβληθεί είναι ο Ντόναλντ Τραμπ. Το Νόμπελ Ειρήνης το οποίο διακαώς επιθυμεί θα το λάβει μάλλον – και μάλιστα με πρόταση Νετανιάχου. Πέρα από όμως από αυτό, το οποίο κανέναν άλλο δεν αφορά, ο Τραμπ θα περάσει στην Ιστορία ως μια αμφιλεγόμενη μεν σημαντικότατη δε στην παγκόσμια ειρήνη προσωπικότητα. Το οικονομικό του όφελος, προσωπικά, στη Γάζα αλλά και στην υπόλοιπη Μέση Ανατολή θα είναι τεράστιο.
Και ένα στοιχείο το οποίο δεν θα μπορεί – δεν μπορεί ήδη – να αμφισβητήσει κανείς είναι πως αυτός κατάφερε να αποκαταστήσει την ισχύ των ΗΠΑ και την επαναφορά της χώρας του στη θέση της υπερδύναμης.
Αν κανείς συγκρίνει πού ήταν έστω και πέρσι τέτοια εποχή η εικόνα των ΗΠΑ σε σχέση με αυτό, αντιλαμβάνεται για ποιου επιπέδου αλλαγή μιλούμε.
Μαζί με τη Χαμάς, είτε γίνει αποδεκτό το Σχέδιο είτε όχι, χαμένοι είναι όσοι εκούσια ή ακούσια, συνειδητά ή βλακωδώς στήριζαν τη Χαμάς και την προπαγάνδα της όλο αυτό το διάστημα, στο πλαίσιο ενός «αγώνα για τους Παλαιστινίους» ο οποίος άφηνε στο απυρόβλητο τα εγκλήματα και της Χαμάς εις βάρος τους αλλά και πολλά άλλα.
Εάν το Σχέδιο περάσει, τότε ο Τραμπ θα ασχοληθεί και με το εσωτερικό χρησιμοποιώντας τα όσα όλοι αυτοί προκάλεσαν για να αναμετρηθεί μαζί τους.
Αυτό θα είναι καλό για τις ΗΠΑ κυρίως.
Το πρόβλημα είναι και για ποιον άλλο λόγο μπορεί να τα χρησιμοποιήσει…
