Οι εφιαλτικές διαστάσεις που προσλαμβάνει το δημογραφικό πρόβλημα στην Κύπρο, όπως άλλωστε επιβεβαιώνεται και από τα επίσημα στοιχεία, δεν αφήνει καθόλου περιθώρια για εφησυχασμό και υποβάθμιση μιας πραγματικότητας που βοά τόσο εκκωφαντικά… Τα δεδομένα είναι τόσο απλά αλλά και ξεκάθαρα. Με τον δείκτη γονιμότητας να βρίσκεται σταθερά πολύ κάτω από το όριο αναπλήρωσης (περίπου στο 1,3), ο πληθυσμός γερνά με ταχείς ρυθμούς, απειλώντας ευθέως τη βιωσιμότητα του κοινωνικού συστήματος, την οικονομική ανάπτυξη, και το κυριότερο: την εθνική μας υπόσταση.

Σ’ αυτά τα δεδομένα, η Ιερά Αρχιεπισκοπή Κύπρου έσπευσε ν’ αναλάβει μια εξαιρετικά σημαντική και, κυρίως, τολμηρή πρωτοβουλία. Εξαγγέλλει την εφαρμογή σχεδίου στήριξης πολύτεκνων οικογενειών, με ειδική στόχευση στο τρίτο παιδί και άνω. Έρχεται ουσιαστικά να λειτουργήσει ως ανάχωμα στην ανεξέλεγκτη πορεία της υπογεννητικότητας, που καλπάζει.

Η κίνηση της Εκκλησίας δεν περιορίζεται σε μια πράξη φιλανθρωπίας, αλλά μπορεί ν’ αντικρίζεται σ’ ένα ευρύτερο ορίζοντα. Είναι μια χειρονομία που υποδηλώνει ευθύνη και εθνική συνείδηση, όπως άλλωστε το έπραττε σε κάθε δύσκολη ιστορική στιγμή. Υπογραμμίζει με τον πλέον εμφαντικό τρόπο την κρισιμότητα της κατάστασης, την ώρα που η χώρα αντιμετωπίζει ταυτόχρονα τις συνεχιζόμενες συνέπειες της τουρκικής κατοχής και του μεταναστευτικού, που προσλαμβάνει ανεξέλεγκτες διαστάσεις, απειλώντας με ολοκληρωτική αλλοίωση τη δημογραφική μας σύνθεση.

Αυτή η παρέμβαση συνιστά ταυτόχρονα και μια ευθεία πρόκληση προς την Πολιτεία. Κρούει τον κώδωνα του κινδύνου και καλεί την Κυβέρνηση και τους άλλους κοινωνικούς φορείς ν’ αναλάβουν επιτέλους το μερίδιο της ευθύνης τους. Τα όποια κυβερνητικά μέτρα λαμβάνονται σήμερα χρειάζονται άμεση ενίσχυση, διεύρυνση και ένταξη σε μια ολοκληρωμένη Εθνική Στρατηγική.

Η Εκκλησία έδειξε τον δρόμο, θέτοντας συγκεκριμένα κριτήρια, που στοχεύουν στη στήριξη του ελληνοχριστιανικού πυρήνα της κοινωνίας. Η απάντηση της Πολιτείας πρέπει να είναι άμεση και να περιλαμβάνει γενναιόδωρα και μακρόπνοα κίνητρα (φορολογικά, στεγαστικά, κοινωνικά επιδόματα, δομές φύλαξης) για όλους τους πολύτεκνους, ώστε να γίνει η τεκνοποιία και πάλι βιώσιμη επιλογή ζωής. Η αδράνεια ή οι ημίμετρες πολιτικές, απλά επισπεύδουν μια δημογραφική ανατροπή με όλα τα συμπαρομαρτούντα. Όταν ανησυχεί και η ίδια η Ευρώπη για τους κινδύνους που ελλοχεύουν από το πρόβλημα, τότε ο εφησυχασμός αγγίζει τα όρια του εγκλήματος.

Η πρωτοβουλία της Εκκλησίας αναδεικνύει την ανάγκη για άμεση και ολοκληρωμένη παρέμβαση και από άλλους φορείς και δη από το Κράτος. Βασιζόμενη στις βέλτιστες διεθνείς πρακτικές και τις ανάγκες της κυπριακής οικογένειας, η Κυβέρνηση καλείται να υιοθετήσει μακρόπνοα και γενναιόδωρα μέτρα για ν’ αντιστρέψει το κλίμα της υπογεννητικότητας, που κατάντησε ένας πραγματικός εφιάλτης.