Τριάντα και μία δικάσιμοι στο Μικτό Ορκωτό Δικαστήριο Αθηνών για τον Δημήτρη Λιγνάδη ήταν αρκετές για τη δικαιοσύνη, παρά το γεγονός ότι εντόπισε ενοχή του σε δύο από τους τέσσερις παιδοβιασμούς για τους οποίους κατηγορείτο και του επέβαλε 12ετή φυλάκιση, να τον «ξεπλύνει» με συνοπτικές διαδικασίες αφήνοντάς τον ελεύθερο υπό όρους και εγγύηση 30.000 ευρώ, μέχρι την εκδίκαση της υπόθεσης σε δεύτερο βαθμό.
Επαναλαμβάνω, κατηγορείτο για παιδοβιασμούς. Ένα από τα πλέον ειδεχθή εγκλήματα του Ποινικού Κώδικα. Αν μετά από αυτή την απόφαση δεν εξάγεται το συμπέρασμα ότι η Δικαιοσύνη δεν είναι απλώς τυφλή αλλά θεόστραβη, τότε και στραβός είν’ ο γιαλός και στραβά αρμενίζουμε. Τα ερωτηματικά αυτής της απόφασης είναι πάμπολλα. Το βασικό, όμως, είναι αν η Δικαιοσύνη για να δώσει την ευκαιρία αποφυλάκισης στον Λιγνάδη, δεν τον θεωρεί αρκούντως επικίνδυνο να συνεχίσει την εγκληματική του δράση. Και η εγγύηση που κλήθηκε να καταβάλει για να αποφυλακιστεί, τον καθιστά λιγότερο ένοχο;
Όλο αυτό το διάστημα της δικαστικής διαδικασίας σε βάρος του Δημήτρη Λιγνάδη, με πρωτοβουλία δημοσιογράφων, δικηγόρων και ακτιβιστών, στήθηκε στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης ένα παρατηρητήριο με το όνομα Lignadis Trial Watch το οποίο μετέφερε, αυτολεξεί παρακαλώ, όσα λέχθηκαν τους τελευταίους μήνες που εκτυλίσσεται η δικαστική διαδικασία. Και μόνο τιμή αποτελεί για το δημοσιογραφικό επάγγελμα, που δημοσιογράφοι-μέλη του συγκεκριμένου παρατηρητηρίου, που ήταν από την πρώτη μέρα της δίκης μέχρι και χθες, η Μαρία Λουκά, η Μαρινίκη Αλεβιζοπούλου και η Νάταλι Χατζηαντωνίου, εκτός από τη μεγαλειώδη προσπάθεια να μεταφέρουν όσα συνέβαιναν, στάθηκαν ασπίδα προστασίας μπροστά στα θύματα, όταν ο Αλέξης Κούγιας και οι συνεργάτες του, εντός και εκτός δικαστικής αίθουσας έστησαν μια ολόκληρη βιομηχανία ψεύδους και ξεπλύματος του Λιγνάδη, στοχοποίησαν, συκοφάντησαν και επανατραυμάτισαν τα θύματα με κάθε τρόπο. Αντέδρασαν… Δεν σώπασαν. Δεν έκαναν απλώς τη δουλειά τους. Μίλησαν για τη διαπλοκή της δικαστικής εξουσίας, αντιστάθηκαν σε «Κούγιες» και δικαστές που αθωώνουν μέχρι και παιδοβιαστές, μίλησαν για τα θύματα που δεν προστατεύθηκαν και σήκωσαν ανάστημα για πολλοστή φορά, γιατί δεν ήταν η πρώτη, που σήκωσαν ένα τέτοιο βάρος. Δεν πάει πολύς καιρός που η Χρυσή Αυγή ήταν στις δικαστικές αίθουσες και ήταν παρούσες/και παρόντες. Και ούτε θα ‘ναι και η τελευταία.
Αυτά που διαβάσαμε όλους αυτούς τους μήνες, ακόμα κι εμείς που βρισκόμαστε μερικές χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά από την Αθήνα, ήταν ιδιαιτέρως εξοργιστικά, τόσο για το ίδιο το δικαστήριο όσο και για την τοξική υπερασπιστική γραμμή που ακολούθησε ο συνήγορος του Λιγνάδη, ο οποίος μέχρι και με τον Μπελογιάννη τόλμησε να καταπιαστεί… για να καθαρίσει ο τόπος όπως είπε, από τα λαϊκά δικαστήρια. Ο Αλέξης Κούγιας, ο νομικός που όταν λέει καλημέρα, φαίνεται ότι πρέπει να κοιτάξεις έξω από το παράθυρο αν βράδιασε, είναι γνωστός όλα αυτά τα χρόνια για τις πρακτικές πάνω στις οποίες έστησε την καριέρα του και δεν εξέπληξαν καθόλου οι πρακτικές του να παρουσιάσει τον Δημήτρη Λιγνάδη ως έναν άνθρωπο εγνωσμένης αξίας, κοινωνικού στάτους, έντιμου και ηθικού… Λίγο πολύ επιχείρησε να μας πείσει ότι ο Λιγνάδης είναι ο νοικοκυραίος του ελληνικού θεάτρου…
Η οργή από το άκουσμα της απόφασης, ξεχειλίζει σαν ποτάμι… Ντροπιαστική μέρα για την ελληνική Δικαιοσύνη, που θύμισε για άλλη μια φορά πως τα θεμέλιά της είναι σάπια. Το μόνο βέβαιο είναι ότι δεν ικανοποίησε το περί δικαίου αίσθημα, αλλά μόνο τη ματαιοδοξία του Κούγια πως κέρδισε άλλη μία υπόθεση, και τον Λιγνάδη ο οποίος περιχαρής δήλωσε ότι… ήρθε η ώρα να μιλήσει. Δεν χρειάζεται. Μίλησαν όσοι βρίσκονταν στη δικαστική αίθουσα στο άκουσμα της αποφυλάκισής του αναφωνώντας «Είσαι βιαστής»… Κι ως τέτοιος βγήκε από την αίθουσα του δικαστηρίου. Ως ένας ένοχος για βιασμούς ανηλίκων.
