Επειδή το θέμα της ριζικής αναθεώρησης του Οικογενειακού Δικαίου πάει κι έρχεται στη Βουλή και επειδή πρόσφατα ανακοινώθηκε μια απόφαση του Οικογενειακού Δικαστηρίου η οποία θεωρήθηκε σταθμός, πρέπει να ξεκαθαριστούν κάποια πράγματα.
Ναι, να αλλάξει το Οικογενειακό Δίκαιο και να δίνεται εξ ημισείας η γονική μέριμνα και στους δύο γονείς. Ένα παιδί έρχεται στον κόσμο και από τους δυο γονείς και χρειάζεται και τους δυο γονείς. Αυτό όμως δεν πρέπει να αποκλείει τον πατέρα από το να χάνει την κοινή επιμέλεια αν είναι σάτυρος, αν δεν καταβάλλει τις διατροφές ή αν κακοποιεί τη μητέρα.
Σύμφωνα με την υφιστάμενη νομοθεσία, η διατροφή ενός παιδιού αποφασίζεται από το Δικαστήριο στη βάση των αναγκών του παιδιού και των οικονομικών δυνατοτήτων των δύο γονέων. Αν έχουν τα ίδια εισοδήματα θα καταβάλλουν από μισά τα έξοδα. Τόσο απλό. Αν όμως ο ένας αμείβεται με 2.000 ευρώ και ο άλλος με 1.000, τότε αυτός που πληρώνεται περισσότερα θα συνεισφέρει και περισσότερα.
Επίσης, δεν μπορεί να δώσεις την επιμέλεια ενός παιδιού στον ένα γονέα, όταν ξέρεις ότι κακοποιούσε τη μητέρα ή τον πατέρα ανάλογα, ή τα άλλα του αδέλφια. Αυτά είναι αυτονόητα και πρέπει να τα έχει υπόψη της η Επιτροπή Νομικών της Βουλής όταν θα συζητά στις 7 Σεπτεμβρίου τη δέσμη των νομοσχεδίων. Τα οποία να υπενθυμίσουμε, γράφτηκαν και ξαναγράφτηκαν γιατί κρίθηκε ότι δεν ανταποκρίνονταν στα όσα έπρεπε να καλύπτουν για να είναι σύγχρονα αλλά και εφαρμοστέα.
Σύμφωνα με το αρχικό νομοσχέδιο που κατέθεσε στη Βουλή ο πρώην υπουργός Δικαιοσύνης Ιωνάς Νικολάου, «πράξεις επιμέλειας από τον ένα γονέα επιχειρούνται σε περιπτώσεις επείγουσας ιατρικής θεραπείας και σε περιπτώσεις όπου το τέκνο είναι θύμα βίας στην οικογένεια. Όταν το τέκνο είναι θύμα βίας στην οικογένεια, ο άλλος γονέας δύναται από μόνος του να ζητήσει την παρακολούθηση του τέκνου από ειδικούς και την παροχή υπηρεσιών στήριξης και αποκατάστασής του». Έτσι πρέπει. Όταν ένας γονέας κτυπά τα παιδιά του, ή ακόμα και τη σύζυγό του, τότε αυτόματα πρέπει να αποκλείεται από τη γονική μέριμνα. Ή αν κτυπούσε το ένα παιδί το οποίο στο μεταξύ ενηλικιώθηκε και ζητά την κοινή επιμέλεια του άλλου που είναι ανήλικο, πάλι πρέπει να αποκλείεται. Δεν γίνεται σε τέτοια πρόσωπα που σηκώνουν χέρι στα παιδιά ή την/τον σύζυγο, να έχουν και ευεργετήματα. Και παράλληλα, πρέπει τα Δικαστήρια να γίνουν πιο αυστηρά στις περιπτώσεις που γονείς έχουν την οικονομική δυνατότητα αλλά δεν πληρώνουν τις διατροφές των παιδιών τους με σκοπό να εκδικηθούν τον άλλο γονέα. Είναι κάποια πράγματα στα οποία η Δικαιοσύνη δεν πρέπει να είναι τυφλή. Αν κάποιος έχει τα μέσα αλλά δεν πληρώνει διατροφή, τότε η θέση του είναι στη φυλακή. Τελεία.
Είναι λοιπόν ευκαιρία της Βουλής να διορθώσει όλα αυτά τα στρεβλά με τις επικείμενες αλλαγές, ώστε ένα σύγχρονο κράτος, ναι μεν να αναγνωρίζει εμπράκτως και τους δύο γονείς, όταν όμως ο ένας κινείται με άλλα κίνητρα, να πληρώνει και το αντίτιμο.
