Μέσος όρος στα Νέα Ελληνικά στις Παγκύπριες Εξετάσεις 9,6. Συνολικά 6,3% (453 μαθητές) έδωσαν λευκή κόλλα. Στο ίδιο μάθημα, 20% των υποψηφίων βαθμολογήθηκε από 0-5. Ποσοστό 50% των μαθητών βαθμολογήθηκε από 0-10. Μόλις 1% αρίστευσε (18-20). Ο μέσος όρος στα Μαθηματικά κατεύθυνσης ήταν 8,33 και στα Μαθηματικά κοινού κορμού 8,67. Ποσοστό 36,4% είχαν επίδοση 0-5. Ανάλογα τραγική η εικόνα και στα υπόλοιπα μαθήματα: Ιστορία 7,4, Φυσική 8,94, Οικονομικά 7,91… Γενικά, σε όλα τα μαθήματα, το ένα τρίτο των μαθητών έως και οι μισοί βαθμολογήθηκαν κάτω από τη βάση!
Τα αποτελέσματα, όμως, όλης αυτής της τραγωδίας, ο υπουργός Παιδείας τα χαρακτήρισε ικανοποιητικά! Είναι παρόμοια με εκείνα των προηγούμενων ετών, είπε, και ως εκ τούτου, φαίνεται να μην επηρεάστηκαν από την πανδημία! Ειλικρινά, δεν ξέρω ποιο είναι τραγικότερο. Το νέο πατατράκ στις Παγκύπριες Εξετάσεις ή ότι ένας υπουργός Παιδείας το χαρακτηρίζει ικανοποιητικό! Ότι τα γενικά αποτελέσματα συνεχίζουν να βρίσκονται στον πάτο ή ότι ένας υπουργός Παιδείας χαρακτηρίζει τον πάτο ικανοποιητικό! Το σίγουρο είναι πως όταν ένας υπουργός Παιδείας κατεβάζει τον πήχη της Εκπαίδευσης τόσο χαμηλά, τότε, δυστυχώς, το μέλλον αυτού του τόπου δεν μπορεί παρά να είναι ζοφερό.
Η ουσία έγκειται στο ότι για πολλά χρόνια τα αποτελέσματα των Παγκύπριων Εξετάσεων βρίσκονται στο ίδιο θλιβερό επίπεδο. Το σίγουρο είναι ότι για το θλιβερό αυτό κατάντημα ευθύνονται πολλοί. Πρωτίστως, όμως, είναι εξόφθαλμο ότι ένα σωρό τυχάρπαστοι και ανεπαρκείς υπουργοί οι οποίοι έλαχε να περάσουν από το συγκεκριμένο άκρως σημαντικό και ευαίσθητο υπουργείο, άφησαν το καράβι της Παιδείας να πορεύεται χωρίς πυξίδα. Στο άγνωστο με βάρκα την ελπίδα. Ο σπουδαίος χώρος της εκπαίδευσης, όμως, δεν μπορεί να πορευθεί χωρίς όραμα, χωρίς στρατηγική, χωρίς σχεδιασμό, χωρίς στόχους. Με μαθηματική ακρίβεια το καράβι θα καταλήξει στα βράχια και θα οδηγηθεί στον πάτο. Αυτόν, τον οποίο αποκάλυψαν για μια ακόμη φορά τα αποτελέσματα των Παγκύπριων Εξετάσεων.
Αλήθεια, όμως, τι μπορεί να αναμένει κάποιος από τον Πρόδρομο Προδρόμου; Που βρέθηκε εκεί επειδή έπρεπε να βολευτεί κάπου για να έφευγε από Κυβερνητικός Εκπρόσωπος, όπου κρίθηκε ακατάλληλος; Που μέχρι την παραμονή του τελευταίου ανασχηματισμού βρισκόταν στην έξοδο και διασώθηκε τελευταία στιγμή αλλά όχι επειδή κρίθηκε επαρκής; Που πέρασε δύο σχολικές χρονιές με πανδημία αλλά ποτέ δεν ήταν έτοιμος να την αντιμετωπίσει; Που μετά από δύο σχολικές χρονιές με εξ αποστάσεως εκπαίδευση, μόλις προχθές προκήρυξε διαγωνισμό για ψηφιακό εκσυγχρονισμό των σχολικών αιθουσών;
Δεν ευθύνονται, όμως, μόνο οι υπουργοί. Μην εθελοτυφλούμε. Είναι και οι τεχνοκράτες στο συγκεκριμένο υπουργείο, πολλοί από τους οποίους είναι αποδεδειγμένα ανεπαρκείς. Είναι και οι εκπαιδευτικοί, πολλοί από τους οποίους είναι επίσης ανεπαρκείς αλλά ουδείς έχει τη δύναμη να τους δείξει την έξοδο επειδή οι όροι εργοδότησης είναι τέτοιοι που το καθιστούν σχεδόν ανέφικτο. Είναι και οι συνδικαλιστές τους, οι οποίοι αρκετές φορές τους στηρίζουν, χωρίς να κατανοούν ότι κατ’ αυτό τον τρόπο μεταφέρουν το κόστος και στους υπόλοιπους εκπαιδευτικούς οι οποίοι πασχίζουν να κρατήσουν όρθιο το δημόσιο σχολείο. Είναι και οι γονείς, πολλοί από τους οποίους καθοδηγούν τα παιδιά τους σε λανθασμένες επιλογές από αδυναμία να επιμετρήσουν ορθά τις ικανότητες των παιδιών τους. Και συνεχίζουν να ανέχονται τις τραγικές αποφάσεις των φωστήρων του Υπουργείου, βρίσκοντας για εξιλαστήρια θύματα τους εκπαιδευτικούς. Είναι και οι ίδιοι οι μαθητές, που, δυστυχώς, έχουν παρεξηγήσει το ρόλο της συντονιστικής επιτροπής. Αντί να παλέψουν για εφαρμογή ενός αποτελεσματικού εκπαιδευτικού συστήματος, αναλώνονται σε ήσσονος σημασίας θέματα.
Άκουγα χθες, μερικούς από τους εμπλεκόμενους εταίρους στην Εκπαίδευση να υποστηρίζουν ότι κακώς δίνονται στη δημοσιότητα οι μέσοι όροι των αποτελεσμάτων και ότι δήθεν είναι παραπλανητικοί. Πρόκειται για φαιδρό ισχυρισμό, που μάλλον αποσκοπεί να κρύψει το πρόβλημα κάτω από το χαλί. Τόσα χρόνια δημοσιοποιούνται τα αποτελέσματα και προκαλείται σάλος δεν βρήκαν λύση. Αν σταματήσει η δημοσιοποίηση, αυτό θα αποτελέσει την ταφόπλακα της Εκπαίδευσης.
Ναι, στους μέσους όρους περιλαμβάνονται τα παιδιά με μεταναστευτική βιογραφία, που σαφώς στα Νέα Ελληνικά μπορεί να ρίχνουν τον μέσο όρο. Περιλαμβάνονται και τα παιδιά της στήριξης. Περιλαμβάνονται και οι αδιάφοροι, που απλώς περιμένουν να πάρουν το απολυτήριο και να πάνε σε οικογενειακές επιχειρήσεις. Είναι ουτοπία, όμως, να θεωρεί κάποιος ότι αυτό δικαιολογεί τα αποτελέσματα. Οι μισοί μαθητές είναι κάτω από τη βάση. Είναι πάρα πολλοί!
Οι λόγοι είναι ο τεράστιος και αχρείαστος όγκος ύλης. Είναι τα αναλυτικά προγράμματα που χρειάζονται εκσυγχρονισμό. Είναι οι μαθητές που εστιάζουν στα φροντιστήρια για να εξασφαλίσουν τα απαιτούμενα εχέγγυα για σπουδές στο εξωτερικό. Είναι η εγκληματική υποβάθμιση του απολυτηρίου. Είναι οι ανεπαρκείς εκπαιδευτικοί (όσοι και αν είναι). Είναι ο τρόπος παράδοσης σε πιεστικά χρονοδιαγράμματα. Είναι η λανθασμένη κατεύθυνση μαθητών σε προγράμματα μαθημάτων που δεν ταιριάζουν στις ικανότητές τους. Διάβαζα χθες ανακοίνωση της ΠΣΕΜ του 2015 που έλεγε: «Ο τρόπος που διδάσκονται τα μαθήματα στο σχολείο, δεν βοηθά στην εμπέδωση τους από τους μαθητές και στην καλλιέργεια κριτικής σκέψης». Τι άλλαξε από τότε; Τίποτα!
Επιτέλους, απαιτούνται τομές. Για να γίνουν, πρέπει να υπάρξουν συγκρούσεις. Αυτό απαιτεί τη συνεργασία όλων. Απαιτείται χρόνος για να ξαναστηθεί το εκπαιδευτικό σύστημα από το μηδέν. Όμως, δεν υπάρχει άλλη επιλογή. Η Παιδεία υποφέρει από βαριά και χρόνια ασθένεια. Δεν μπορεί να θεραπευθεί ούτε με παναντόλ ούτε με αντιβιοτικά. Απαιτείται χειρουργική επέμβαση και μεταμόσχευση υγιών κυττάρων.
Κατάλαβες Πρόδρομε; Ντροπή έπρεπε να αισθανθείς, όχι ικανοποίηση!
