Με τον όρο «Λαό» χαρακτηρίζεται ένας πληθυσμός ανθρώπων που ζει για αιώνες μέσα σε συγκεκριμένα γεωγραφικά όρια, έχοντας κοινή ιστορία, γλώσσα (έστω με διαλέκτους), παραδόσεις, ήθη και έθιμα.
Τα ισχυρότερα εκ των Δικαιωμάτων των Λαών είναι αυτό της «Αυτοδιάθεσης» (της δυνατότητας δηλαδή, να αποφασίζουν για το μέλλον τους) και της υπεράσπισης των συνόρων τους.
Με μια γρήγορη ματιά στο σύγχρονο πολιτικό χάρτη, η εικόνα των «Λαών» αποτυπώνεται στα «Κράτη» με τη μορφή που έχουν πάρει τα τελευταία 100 χρόνια.
Σταθμός στη δημιουργία των Κρατών ήταν αρχικά η κατάρρευση των συστημάτων Μοναρχίας όπως τα Βασίλεια και οι Αυτοκρατορίες και στη συνέχεια, η έκβαση των δύο μεγάλων πολέμων.
Μια πιο προσεκτική ανάγνωση όμως, φανερώνει περιπτώσεις Λαών οι οποίοι «παγιδεύτηκαν» μέσα στα σημερινά Κράτη ως συνέπεια προηγούμενων επεκτάσεων κάποιων Βασιλείων ή Αυτοκρατοριών.
Σε αυτή την κατηγορία περιλαμβάνονται οι Λαοί της Σκωτίας, Καταλονίας, Βάσκων, Κούρδων, κ.λπ. Για τον καθένα από αυτούς, υπάρχει μια διαφορετική ιστορία με την ίδια όμως κατάληξη.
Όπως και να ‘χει όμως, η πολιτική διευθέτηση του καθορισμού των «Κρατών», δεν μπορεί σε καμία περίπτωση να διαγράψει την ιστορική πραγματικότητα της ύπαρξης αυτών των «Λαών», ούτε και να τους εμποδίσει από το Δικαίωμα διεκδίκησης της «Ελεύθερης έκφρασης για το μέλλον τους» (Δικαίωμα Αυτοδιάθεσης).
Στον αντίποδα, «Κοινότητα» ορίζεται η ξεχωριστή ομάδα ανθρώπων η οποία ζει ανάμεσα στον πληθυσμό ενός Λαού, μέσα στα Γεωγραφικά όρια αυτού του Λαού και που μπορεί ή όχι, να αποτελούσε μέρος της ιστορίας αυτού του Λαού.
Με λίγα λόγια, η ξεχωριστή αυτή ομάδα μπορεί να «γεννήθηκε» μέσα από το Λαό, μετά από τροποποίηση του τρόπου ζωής ή της θρησκείας (π.χ. Προτεστάντες στην Ιρλανδία), ή να μετανάστευσε στην περιοχή από κάπου αλλού (π.χ. Αρμενική κοινότητα στη Γαλλία, Τουρκική κοινότητα στη Γερμανία, κλπ.).
Ο σεβασμός στη διαφορετικότητα και η προστασία των Κοινοτήτων, είναι πλέον Υποχρέωση όλων των σύγχρονων Δημοκρατικών χωρών, αλλά σε καμία περίπτωση οι Κοινότητες δεν έχουν το Δικαίωμα της «Αυτοδιάθεσης». Τυχόν διεκδίκηση ανεξάρτητων γεωγραφικών συνόρων και δημιουργίας ξεχωριστής Κρατικής οντότητας, θεωρείται παράνομη και χαρακτηρίζεται ως «Αποσχιστική ενέργεια».
Η γνώση των πιο πάνω, αποτελεί και τη μετάφραση της τουρκικής στρατηγικής στην Κύπρο.
Οι Τουρκοκύπριοι ως Κοινότητα, αποτελούσαν μια πρόσμιξη μελών του Κυπριακού Λαού με στοιχεία του Οθωμανικού στρατού και ζούσαν σκόρπια μέσα στα γεωγραφικά όρια της Κύπρου.
Κατά συνέπεια δεν πληρούσαν τις προϋποθέσεις για να χαρακτηριστούν «Λαός» και δεν θα μπορούσαν ποτέ να επικαλεστούν το Δικαίωμα της «Αυτοδιάθεσης».
Για να το πετύχουν αυτό, σχεδιάστηκαν το 1957 τα εξής βήματα:
· Αρχικά η απόκτηση μιας μορφής εξουσίας, μέσα από τη διευθέτηση της διαμάχης Ελλήνων-Βρετανών (Συμφωνίες Ζυρίχης/ Λονδίνου 1959).
· Στη συνέχεια, θα έπρεπε να βρεθεί ο τρόπος εμπλοκής της λειτουργίας του νέου Κράτους χωρίς όμως να χάσουν τα (Διεθνώς πλέον Αναγνωρισμένα) Πολιτικά τους Δικαιώματα (Τουρκανταρσία 1963).
· Τρίτο βήμα η απομάκρυνση των μελών της Τ/Κ Κοινότητας από μεικτά χωριά, ως προγεφύρωμα για το επόμενο στάδιο (Περίοδος 1964-1967).
· Τέλος, η κατάληψη μεγάλης έκτασης εδάφους, η ανταλλαγή πληθυσμών και η δημιουργία αμιγώς Τουρκοκυπριακού «κρατιδίου» με σαφή γεωγραφικά όρια (1974 και ανακήρυξη το 1983).
Έχοντας πετύχει και το τελευταίο, οι Τούρκοι ισχυρίζονται ότι πληρούν όλα τα κριτήρια για να αναβαθμιστεί η «Κοινότητα» σε «Λαό». Ιδιαίτερα το κεφάλαιο «Σαφή Γεωγραφικά Όρια» είναι το πλέον δυνατό χαρτί προς τη Διεθνή αναγνώριση του εγχειρήματος τους.
Σε αυτήν ακριβώς την παγίδα προσπαθούν να μας ρίξουν με τη λύση Διζωνικής Δικοινοτικής Ομοσπονδίας, ή έστω με την κατάθεση Χαρτών μέσα από μια «Ενδιάμεση Συμφωνία».
Αν καταφέρουν να αποσπάσουν την υπογραφή μας επί ενός Χάρτη, επί των συνόρων δηλαδή, αυτομάτως θα αναγνωριστούν Διεθνώς ως «Λαός». Αυτομάτως τους αναγνωρίζεται το Δικαίωμα της «Αυτοδιάθεσης».
Εκεί θα βρίσκεται και το τέλος όσων ελπίδων έχουν απομείνει, για να δούμε το Κράτος και τον Λαό μας ενωμένο, σε μια κοινή Πατρίδα.
Όπως και να ‘χει όμως η δική μας περίπτωση, οι Σκωτσέζοι δεν είναι Κοινότητα.
Είναι «Λαός», πληροί ιστορικά και πολιτιστικά χαρακτηριστικά και διαθέτει αναγνωρισμένα γεωγραφικά σύνορα!
Αν θέλουν την Ανεξαρτησία τους από το Ηνωμένο Βασίλειο, ας τη διεκδικήσουν όπως τη διεκδικήσαμε κι εμείς το 1950. Έχουν το Δικαίωμα να το κάνουν!
Το ίδιο και οι Καταλανοί, το ίδιο και οι Κούρδοι.
Δεν πρέπει να φοβόμαστε ανεδαφικούς παραλληλισμούς (π.χ. θα θέλουν το ίδιο και οι Τ/Κ).
Η ημιμάθεια που μας διακατέχει, μας οδηγεί σε παράλογα συμπεράσματα και γινόμαστε άδικοι απέναντι σε λαούς που παλεύουν για τις ίδιες Αξίες και τον ίδιο Σκοπό.
