Η φωνή του Κινήματος Αλληλεγγύης δεν έχει σιγήσει και η ίδια παραμένει ενεργή και μάχιμη, δηλώνει η Ελένη Θεοχάρους, εκφράζοντας παράλληλα την πικρία και την απογοήτευσή της για το αποτέλεσμα των βουλευτικών εκλογών. Θεωρεί ότι η Αλληλεγγύη και η ίδια προσωπικά έχουν υποστεί δυσανάλογα μεγάλο κόστος από το βίντεο Al Jazeera, αφήνοντας ουσιαστικά ξεκάθαρες αιχμές κατά του Δημήτρη Συλλούρη, παρά το ότι δεν τον κατονομάζει. Την ίδια ώρα καταγγέλλει προσπάθεια εκφοβισμού και άσκησης πιέσεων προς ψηφοφόρους της Αλληλεγγύης από άλλα κόμματα, ζητώντας τους μάλιστα, όπως καταγγέλλει, να φωτογραφίσουν το ψηφοδέλτιο ως απόδειξη ότι ψήφισαν άλλο κόμμα.

Η Ελένη Θεοχάρους μιλά για την προσπάθεια ανασύνταξης της Αλληλεγγύης με την ίδια καθαρή πρόταση και το ίδιο Ιδεολογικό Μανιφέστο, όπως λέει, εκφράζοντας τη φωνή των πολιτών που ονειρεύονται μια διαφορετική Κύπρο. Τοποθετείται στο θέμα των Προεδρικών Εκλογών και το κατά πόσο απασχολεί την ίδια. Αναφέρεται επίσης στην πρόσφατη επίσκεψη της στο Αρτσάχ μετά τις αιματηρές συγκρούσεις εξιστορώντας τις περιπέτειες μέχρι να φτάσει εκεί καθώς επίσης και τις σκληρές πραγματικότητες που συνάντησε εκεί.

– Ποια είναι η επόμενη μέρα μετά τις βουλευτικές εκλογές, για το Κίνημα Αλληλεγγύη και εσάς; Σταματά η πορεία εδώ ή ξεκινά μία νέα;

– Ήταν ένα βαρύ και απρόσμενο κτύπημα η αποτυχία της Αλληλεγγύης στις βουλευτικές εκλογές. Ωστόσο, το Ιδεολογικό Μανιφέστο του Κινήματος, είναι σφριγηλό, ολοζώντανο, επίκαιρο όσο ποτέ. Είναι ένα φωτεινό μονοπάτι που μπορεί να οδηγήσει την Κύπρο έξω από το ναρκοπέδιο στο οποίο έχει παγιδευτεί. Είναι σάλπισμα  για το όραμα, για νέους αγώνες,  για μια πραγματική Εθνεγερσία. Η φωνή μας δεν έχει σιγήσει. Δεν ακούγεται βέβαια στη Βουλή και στο Εθνικό Συμβούλιο -όπως δεν ακούγεται και η φωνή του 50% των Κυπρίων πολιτών-, αλλά σίγουρα δεν μπορεί να κανείς να μας φιμώσει. 

Ελπίζουμε ότι θα μπορέσουμε μέσω του διαδικτύου, των δημοκρατικών ΜΜΕ και των προσωπικών επαφών να προβάλλουμε συνεχώς τις απόψεις μας. Δεν λαμβάνουμε καμία χορηγία, ούτε από το κράτος, ούτε από ιδιώτες αλλά ευτυχώς δεν χρωστάμε και σε κανένα. Απολύσαμε δυστυχώς το έμμισθο προσωπικό και σε εθελοντική βάση προσπαθούμε να δίνουμε το «παρών» μας στα μεγάλα καθημερινά ζητήματα που αναφύονται. Αυτό γνωρίζετε πως δεν γίνεται πάντα κατορθωτό. Όσον αφορά εμέ, παραμένω μάχιμη και συνεχίζω τις διεθνείς δραστηριότητες μου στον πολιτικό, ανθρωπιστικό και αναπτυξιακό τομέα με πρώτιστο στόχο την κατοχύρωση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και της ελευθερίας ανθρώπων που τα στερούνται. Συνεργάζομαι στενά με τη Ομοσπονδία πρώην Ευρωβουλευτών και με προσκαλούν για ομιλίες και διαλέξεις σε αρκετές εκδηλώσεις. Σύντομα θα κληθώ και για την επίβλεψη διενέργειας εκλογών. 

– Πού οφείλετε κατά την άποψή σας η εκλογική αποτυχία στις βουλευτικές εκλογές; Τι πήγε λάθος και γιατί δεν πείσατε;

– Ακριβώς: δεν πείσαμε. Διότι η δική μας πρόταση έχει κόστος. Για τον πολίτη και την κοινωνία, για το κράτος και τους θεσμούς. Δεν είναι ανέξοδη συνθηματολογία, προεκλογικές μπαρούφες.  Δεν είναι υποσχέσεις σε ένα λαό που συνήθισε να βαυκαλίζεται με μπιχλιμπίδια και καθρεφτάκια, να ξεπουλάει την ψήφο του για ρουσφέτια και εξυπηρετήσεις. Γνωρίζω πολύ καλά τί λέγω. Από πολλούς που εκδήλωσαν πρόθεση να μας ψηφίσουν, ζητήθηκε επιτακτικά να φωτογραφίσουν το ψηφοδέλτιο τους ως απόδειξη ότι δεν μας ψήφισαν. Σε άλλους, οι γνωστοί παλαιοκομματικοί παράγοντες του νεποτισμού και των συναλλαγών, θύμιζαν πιεστικά τις εξυπηρετήσεις που τους έκαναν, δούλεψαν τα φληναφήματα της χαμένης ψήφου, εκτόξευσαν στα ύψη ως προεκλογικά βεγγαλικά “τις αποκαλύψεις του Al Jazeera” και τις φόρτωσαν στην Αλληλεγγύη και σ’ εμένα προσωπικά. Άδικα, πέρα για πέρα άδικα. Με κάθε τρόπο προσπάθησαν να μας παρουσιάσουν ως ακραία διεφθαρμένη κατάσταση. Δυστυχώς εγώ δεν πίστευα ότι ο Al Jazeera  θα έκανε τόσο μεγάλο κακό, γιατί πίστωνα τους πολίτες με πιο παραγωγική κρίση. 

Δεν είναι υπερβολή  να σας πω -όσο τραγικό κι αν ακούγεται- ότι τα 9 δισ. ευρώ των διαβατηρίων που λέγεται ότι αποτέλεσαν τον “τζίρο” αυτής της τραγωδίας, τα πλήρωσε η αφεντιά μου αποκλειστικά. Όλοι οι άλλοι “κούππες άπανες”. Με πλήγωσε η ακηδία, η αθυμία, η αφέλεια, η παράδοση και η αναποφασιστικότητα του κόσμου, η εξάρτηση του από την κομματική ομπρέλα και η ασυνέπεια του. Δεν μπορεί στις δημοσκοπήσεις να βγαίνει με 80% πρώτη η διαφθορά ως το μεγαλύτερο πρόβλημα του τόπου και να υπερψηφίζονται οι φορείς της διαφθοράς. 

– Τι αλλάζει σε αυτή τη  νέα προσπάθεια; Τι νέο θα φέρετε και τι αλλαγές θα κάνετε και με ποιους θα τις κάνετε;

– Δεν μπορούμε να επιφέρουμε μείζονα αλλαγή, και αυτός ήταν ο στόχος : Η εξουδετέρωση μας. Να σιγήσει η φωνή μας και να αδρανοποιηθούμε. Εμείς θα στηρίζουμε κάθε προσπάθεια των δημοκρατικών κομμάτων για πρόοδο, και των κινημάτων των δημοκρατικών  πολιτών  για εκδημοκρατισμό, βελτίωση, αξιοπρέπεια. Η παρέμβαση μας στην κοινωνία θα συνεχιστεί μέσω αυτών των ανθρωπιστικών και κοινωνικών κινημάτων και η ενημέρωση του πολίτη για την πράσινη -κυκλική οικονομία και την γαλάζια ανάπτυξη θα εντατικοποιηθεί μέσω και της συμμετοχής μας στην “Συμμαχία Μικρών Πολιτικών Κινημάτων της Ευρώπης”. Όπως σας είπα, το μέγιστο πρόβλημα στον τόπο μας είναι η ελλειμματική δημοκρατία. Που στερεί τη φωνή από τους “μη συστημικούς, τους αιρετικούς, τους επικίνδυνους”. Ενώ οι πραγματικά επικίνδυνοι ελέγχονται. 

– Το ενδεχόμενο προσχώρησης σας σε άλλο κόμμα ή επιστροφή στον ΔΗΣΥ αποκλείεται και γιατί;

– Αποκλείεται κατηγορηματικά. Τί άλλαξε στον ΔΗΣΥ για να γυρίσω πίσω; Η πολιτική στο Κυπριακό για την οποίαν έφυγα; Η στάση στα μείζονα εθνικά προβλήματα κυρίως ως προς την παιδεία, το φρόνημα, το όραμα, την αυτοπεποίθηση, την αξιοπρέπεια, την ενσυναίσθηση,  τον πολιτισμό του λαού;

 Ο κάθε πολίτης που θα ασπασθεί την πολιτική μας διακήρυξη, είναι ευπρόσδεκτος, αλλά εμείς δεν γνωρίζουμε κάποιο κόμμα που να συγγενεύει μαζί μας ιδεολογικά και να έχει την ίδια με εμάς πολιτική ηθική για να προσχωρήσουμε σ’ αυτό. Συνεργασίες βεβαίως και θα υπάρξουν. Προσεκτικά και με ασφαλιστικές δικλίδες.

Διαχρονικός στόχος η μεταρρύθμιση της ΤΑ

– Ποια ή άποψη σας για την αναβολή των εκλογών και τη μεταρρύθμιση της Τοπικής Αυτοδιοίκησης;

– Η μεταρρύθμιση της Τοπικής Αυτοδιοίκησης ήταν και παραμένει διαχρονικός μας στόχος. Και η άμεση πλέρια Δημοκρατία. Δυστυχώς η ψηφοφορία που αφορούσε την μεταρρύθμιση περιοριζόταν στον αριθμό των νέων Δήμων. Δεν ήταν νομοσχέδιο μεταρρυθμιστικό.  Όσον αφορά τη διεξαγωγή των εκλογών ή όχι, σας καταθέτω την προσωπική μου άποψη: Είναι ορθόν ότι η ψηφοφορία του 2016 εξέλεξε δημοτικούς ηγέτες για πέντε χρόνια και η παράταση της θητείας τους, αντιβαίνει τους όρους εντολής του εκλογικού σώματος. Ωστόσο, επειδή περνάμε δύσκολες στιγμές, η οικονομία είναι σε οικτρή κατάσταση, πνέει να λοίσθια παρ’ όλες τις περί του αντιθέτου μεγαλόστομες κουβέντες, (δεν πιστεύω ότι το 1, 2 δις της ΕΕ θα διοχετευθεί στην πραγματική οικονομία), η πανδημία αφαιμάσσει ότι απομένει από την ικμάδα του κράτους και του λαού, ενώ όντως, αν ψηφισθεί η μεταρρύθμιση θα χρειαστεί ένα χρονικό διάστημα προσαρμογής και υιοθέτησης των εκσυγχρονιστικών μέτρων, τότε ναι, θα στήριζα την αναβολή. Υπό την προϋπόθεση ότι δεν θα συνιστούσε άλλον ένα λόγο καθημερινών αντιπαραθέσεων και τριβών που θα μας υποχρέωναν για τα επόμενα δυόμισι χρόνια να ακούμε ως πρώτη ή δεύτερη είδηση τί είπε το κομματικό σύστημα προσφέροντας άλλοθι  για την κάλυψη της φρίκης της διαφθοράς.

Παρούσα στις προεδρικές αν απέναντι είναι μόνο Ανανιστές

– Οι προεδρικές εκλογές είναι καθόλου στις σκέψεις σας; Η προεδρολογία έχει ξεκινήσει…

– Αν οι σοβαροί υποψήφιοι εκφράζουν μόνο την Ανανική-ενδοτική πλευρά, την άμεση υπογραφή της “όποιας λύσης”, την πλευρά της συγκατάβασης, του εξευμενισμού, των διαρκών συμβιβασμών, της Διζωνικής Δικοινοτικής Αποκεντρωμένης Συνομοσπονδίας δύο Ανεξαρτήτων Κυριάρχων Κρατών, την πολιτική της ολιγαρχίας, του πλούτου και της καταδυνάστευσης του λαού με ελεγχόμενη-κατευθυνόμενη ανεργία και ανεπαρκείς αναπτυξιακές πολιτικές, ναι, θα στηρίξουμε δική μας υποψηφιότητα με το όραμα για μια Κύπρο ελεύθερη και περήφανη, για ένα λαό υψιπέτη. 

– Ποια η δική σας άποψη για την πρόταση του Προέδρου Αναστασιάδη προς τον Ερσίν Τατάρ για επιστροφή στο 1960;

– Ως απάντηση στις ανερμάτιστες, υπερφίαλες, μωρές δηλώσεις του Τατάρ ήταν καλή. Φυσικά δεν ξεκαθάριζε  αυτό που θα έπρεπε: Να φύγουν πρώτα οι κατοχικές δυνάμεις, να γυρίσει ο καθένας στο σπίτι του, να αρθούν τα τετελεσμένα της εισβολής και να αρχίσουμε ξανά με ένα -προβληματικό έστω- Σύνταγμα, που χαρακτηρίστηκε ως το χειρότερο στον κόσμο και να προσπαθήσουμε να το εκσυγχρονίσουμε και να το εκδημοκρατικοποιήσουμε.. Βεβαίως ουδείς είχε την αφέλεια να πιστεύει ότι η πρόταση θα γινόταν αποδεκτή, ωστόσο ο άθλιος Τατάρ ανταπάντησε με πρόταση “προσάρτησης της Κύπρου στην Τουρκία”. Οι γλωσσικές αυτές ακροβασίες διαμόρφωσαν ένα τέλειο σκηνικό για να καταθέσει ο Stephen Lillie τη βρετανική πρόταση για “αποκεντρωμένη ομοσπονδία”! Δηλαδή τόσο πολύ αποκεντρωμένη που να συνιστά συνομοσπονδία δύο ξεχωριστών κρατών και τόσο πολύ κομψά διατυπωμένη που να φαίνεται ότι υιοθετείται πλήρως η πρόταση Αναστασιάδη. Το κακό δεν είναι τί λέει ο Lillie  ή ο Τατάρ ή ο Πρόεδρος, το κακό είναι που ο λαός αδιαφορεί πια, αγωνίζεται να επιβιώσει μέσα σε αντίξοες συνθήκες και σιγά-σιγά αποδέχεται τα δύο κράτη. Τον οδηγούν όπως σας έχω πει στην ακηδία. 

– Επιστρέψατε τα τελευταία της χορηγίας που λάβατε προκαταβολικά μετά το θέμα που προέκυψε με τη γνωμάτευση της Νομικής Υπηρεσίας;

Τα 7/12 της χορηγίας είναι κατατεθειμένα σε κλειστό λογαριασμό σε εμπορική τράπεζα και είναι στη διάθεση της Βουλής. Ενημέρωσα επί τούτου την Εξοχοτάτη Πρόεδρο της Βουλής.  Ενημερώνω κι εσάς ότι η Αλληλεγγύη, ως οργανισμός δεν εξέπνευσε την 30ή Μαΐου που δεν μπήκαμε στην Βουλή. Για άλλους 3 μήνες είχαμε ενοίκια, λειτουργικά έξοδα, μισθούς, μετακομίσεις, έξοδα αποθηκευτικών χώρων και όλα όσα πρέπει να κάνει ο νομοταγής πολίτης που αίφνης χάνει το σπιτικό του. Γι’ αυτό εκτιμώ ότι η Βουλή και η Πρόεδρος της θα μας διαθέσουν τα κονδύλια που αναλογούν σε τρεις εισέτι μήνες λειτουργίας.

Η μυστική επίσκεψη στο πολεμικό πεδίο στο Νακόρνο Καραμπάχ

– Κάποιες πληροφορίες αναφέρουν ότι επισκεφτήκατε πρόσφατα την Αρμενία. Ποιος ήταν ο σκοπός αυτής της επίσκεψης σας και πώς είναι η κατάσταση εκεί;

– Πήγα στο Αρτσάχ, στο  Ναγκόρνο Καραμπάχ. Ήταν μια αποστολή που σχεδίασα την πρώτη εβδομάδα της έναρξης του πρόσφατου πολυαίμακτου πολέμου που “κατακρεούργησε” την αγαπημένη μου Ορχιστηνή. Δυστυχώς, η περιοχή ήταν και παραμένει απροσπέλαστη, ειδικά μετά τον ακρωτηριασμό της από την πολεμική μηχανή του Αζερμπαϊτζάν, της Τουρκίας, του Ισραήλ και των τζιχαντιστών και την άβουλη στάση του Ερεβάν. Οι Αρτσαχινοί πολεμιστές θυσιάστηκαν μαζικά, έχω συναντήσει οικογένειες με 3 και 4 πεσόντες αλλά δεν μπορείς με λιανοντούφεκα να πολεμήσεις τα drones. 

Το πώς μπήκα και πώς βγήκα είναι μια ιστορία που δεν θα την δημοσιοποιήσω ποτέ για να προστατεύσω τον εαυτό μου και τους συντρόφους μου. Ήδη ανανεώθηκε το ένταλμα σύλληψης και προσαγωγής μου σε δίκη με κατηγορίες που επιφέρουν ποινές κάθειρξης δέκα ετών. 

Σκοπός του προσκυνήματος ήταν να εμψυχώσω τους Αρτσαχινούς, να καταθέσω τις απόψεις μου, να συντονίσω τη δράση μας σε ΕΕ και αλλού, να καταγράψω τις ανθρωπιστικές υποχρεώσεις όλων ημών των απ’ έξω προς τον χειμαζόμενο λαό και να προσπαθήσω μαζί με όλους τους άλλους ελεύθερους πολίτες να στηρίξουμε τον λαό για να παραμείνει εκεί στη γη του, στη γη που ζει για 3 χιλιάδες χρόνια. 

Με απλά λόγια, το Αρτσάχ σήμερα είναι μια Γάζα στον Καύκασο, μια τεράστια φυλακή περιτριγυρισμένη από Αζέρους και Τούρκους στρατιώτες, εκτός από ένα κακοτράχαλο δρόμο που ενώνει την πόλη Γκορίτς της Αρμενίας μέσω του κατεχόμενου Λατσίν με την Στεπανακέρτ. Ο δρόμος αυτός, είναι ο ομφάλιος λώρος του Αρτσάχ και ελέγχεται από τον ρωσικό στρατό. Η Ιερή μας πόλη, το Σιουσί έχει χαθεί και την επισκέπτεται συχνά-πυκνά ο Αλίγιεφ, ο Ερντογάν και διάφοροι πρέσβεις στο Μπακού. Είναι μόλις δέκα χιλιόμετρα από την πρωτεύουσα και δεσπόζει της περιοχής γιατί βρίσκεται σε ύψωμα-φυσικό οχυρό. Να σας πω, η πόλη δεν κατελήφθη, δόθηκε, παραδόθηκε. Το 98% των υδατίνων πόρων του Αρτσάχ έχουν ωσαύτως καταληφθεί και ο πληθυσμός παίρνει νερό από ρωσικά βυτιοφόρα. Η ζωή των κατοίκων θυμίζει τη ζωή των δικών μας εγκλωβισμένων και ο αριθμός τους φθίνει ραγδαία. Ως προσωπική εξομολόγηση θέλω να σας πω το εξής: Όταν χάσαμε την Κύπρο το 1974 πόνεσα, πόνεσα φρικτά όπως όλοι μας.  Όσο πονάει κάποιος που χάνει τον πατέρα, την μητέρα, όλους τους πολύτιμους  συγγενείς του. Όταν χάσαμε το Αρτσάχ πέρυσι, πόνεσα όπως όταν χάνεις το μωρό σου…