Η ΚΥΠΡΙΑΚΗ Δημοκρατία σαφώς και θα ευνοούσε ένα πιο αυστηρά δεσμευτικό Σύμφωνο για τη Μετανάστευση και το Άσυλο, ωστόσο, είναι σαφές πως η υιοθέτησή του από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο δεν μπορεί να θεωρηθεί ως βήμα προς τη σωστή κατεύθυνση. Πρόκειται για ένα βήμα , το οποίο βελτιώνει την κατάσταση σε σχέση με το τι ισχύει σήμερα.
ΕΙΝΑΙ προφανές πως η υιοθέτηση του Συμφώνου είναι αποτέλεσμα και των όσων βιώνουμε την τελευταία περίοδο με τις μαζικές μεταναστευτικές ροές. Μεταναστευτικές ροές, που είναι αποτέλεσμα πολέμων, συγκρούσεων και πείνας.
ΕΙΝΑΙ σαφές πως το πακέτο των δέκα νομοθετημάτων που ψηφίστηκαν από την πλειοψηφία των μελών του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, προδήλως προσφέρει στα κράτη-μέλη της Ένωσης σημαντικά εργαλεία για να αντιμετωπίσουν το ζήτημα αυτό πιο αποτελεσματικά από ότι μέχρι σήμερα. Σε κάποιο βαθμό, όχι πλήρως, μέσα από το Σύμφωνο εκφράζεται η κοινοτική αλληλεγγύη.
Ο ΚΑΝΟΝΙΣΜΟΣ Διαχείρισης θεσπίζει ένα σύστημα «υποχρεωτικής αλληλεγγύης», που προσφέρει στα κράτη-μέλη τρεις επιλογές για τη διαχείριση των μεταναστευτικών ροών. Πρώτο, μετεγκατάσταση ορισμένου αριθμού αιτούντων άσυλο, πληρωμή 20.000 ευρώ για κάθε αιτούντα που αρνούνται να μετεγκατασταθούν ή χρηματοδότηση επιχειρησιακής υποστήριξης. Αυτό, δυστυχώς, προσφέρει στις πλούσιες χώρες την επιλογή να πληρώνουν και να μην αποδέχονται στο έδαφος τους μετανάστες. Αυτό κατά την άποψη μας είναι λάθος. Δεν είναι με αυτόν τον τρόπο που εκφράζεται η αλληλεγγύη. Δεν είναι με αυτόν τον τρόπο, που επωμίζονται όλοι ισότιμα το βάρος.
ΟΠΩΣ συναφώς σημειώνεται από το υπουργείο Εσωτερικών, το τελικό κείμενο του Συμφώνου, που υιοθετήθηκε μετά από πολύχρονες συζητήσεις, θεσπίζει ένα κοινό νομοθετικό πλαίσιο για τα 27 κράτη μέλη, και θεσμοθετεί διαδικασίες, μεταξύ άλλων, για την υποδοχή και τη μετεγκατάσταση μεταναστών, την ταχύτερη εξέταση των αιτήσεων ασύλου, αυστηρότερες νομικές διαδικασίες και ποινές για τους διακινητές μεταναστών, αλλά και τρόπους διαχείρισης κρίσεων.
ΤΩΡΑ, μετά τη ψήφισμα του Συμφώνου, θα αναμένουμε την εφαρμογή του και θα κρίνουμε πρωτίστως την αποδοτικότητά του. Άλλωστε αυτός είναι ο στόχος όλων. Ακόμη κι αυτοί που ψήφισαν είχαν κάποιες αμφιβολίες και όπως ορισμένοι από αυτούς ανέφεραν το έκαναν «με βαριά καρδιά».
ΕΠΡΕΠΕ, όμως, να γίνει. Στην Ευρωπαϊκή Ένωση οι αποφάσεις είναι αποτέλεσμα συμβιβασμών. Αναζητείται πάντα ο κοινός τόπος και λαμβάνονται αποφάσεις. Το συγκεκριμένο θέμα αφορά όλους. Κάποιους λιγότερο κι άλλους περισσότερο. Είναι, όμως, υπόθεση όλων. Έτσι πρέπει να είναι.
