Το πάθημα όχι μόνο δεν έγινε μάθημα για το Τμήμα Δασών, αλλά επαναλαμβάνεται δύο χρόνια μετά στην ίδια περιοχή, σε μια από τις σημαντικότερες προστατευόμενες παραλίες ωοτοκίας των θαλάσσιων χελωνών καρέτα – καρέτα στο κρατικό δάσος «Μαυραλής».
Τις τελευταίες ημέρες, τρακτέρ ισοπέδωσαν τους αμμόλοφους με το πρόσχημα της απομάκρυνσης των φυταρίων που απέμειναν από τις ακακίες. Η καταστροφή που έγινε διαπιστώνεται και μέσα από τις φωτογραφίες.
Το θέμα απασχόλησε την κοινή γνώμη την άνοιξη του 2019, ως αποτέλεσμα της απομάκρυνσης της ακακίας από την υπό αναφορά περιοχή, με βεβιασμένο τρόπο και χωρίς να υπάρχει εκ των προτέρων σχεδιασμός όσον αφορά στα μέτρα που θα έπρεπε να ληφθούν, ώστε να μην επηρεάζονταν αρνητικά τα είδη προστασίας που υπάρχουν στην περιοχή. Μετά την εκρίζωση και καύση των ακακιών, έγιναν συσκέψεις επί συσκέψεων για να αποφασιστούν οι δράσεις για την προστασία μιας ιδιαίτερα ευαίσθητης προστατευόμενης περιοχής.
Το θέμα απασχόλησε την Ελεγκτική Υπηρεσία η οποία εξέδωσε έκθεση- καταπέλτη για το Τμήμα Δασών, συζητήθηκε στην κοινοβουλευτική Επιτροπή Περιβάλλοντος, ενώ πραγματοποιήθηκε και επιτόπια επίσκεψη στην επηρεαζόμενη περιοχή στην παρουσία όλων των εμπλεκομένων.
Τότε διαπιστώθηκε μεταξύ άλλων ότι δεν υπήρξε εκ των προτέρων διαβούλευση και συνεννόηση, μεταξύ των συναρμόδιων Τμημάτων, ιδιαίτερα του Τμήματος Αλιείας και Θαλασσίων Ερευνών που έχει την ευθύνη για τα είδη προτεραιότητας και καθορισμού της περιοχής (τα δύο είδη χελώνας Caretta-caretta και Chelonia mydas) ως προστατευόμενης. Όπως διαφάνηκε δεν είχε καταρτιστεί πρόγραμμα διαδικασιών και/εργασιών που να αφορούσε στην εκρίζωση και κάψιμο των ακακιών, έτσι ώστε να διασφαλιστεί η βέλτιστη αποτελεσματικότητα των εργασιών που πραγματοποιήθηκαν.
Παρά την κριτική που ασκήθηκε στο Τμήμα Δασών για την εφαρμογή του σχεδίου δράσης για την αποκατάσταση των αμμοθινικών οικοτόπων και της βελτίωσης της κατάστασης διατήρησης σημαντικών αμμόφιλων ειδών χλωρίδας στο κρατικό δάσος «Μαυραλής», ένα χρόνο μετά διαπιστώθηκε ότι οι χελώνες γέννησαν τα αυγά τους και εμφανίστηκαν τα πρώτα χελωνάκια στην περιοχή που καταλάμβαναν προηγουμένως ακακίες, ενώ άρχισε σταδιακά να επανακάμπτει η φυσική βλάστηση της περιοχής. Συγκεκριμένα, στα σημεία που καταλάμβανε το ένα και μόνο ξενικό είδος της ακακίας, άρχισε να εμφανίζεται μια ποικιλία ντόπιων ειδών και να δημιουργείται σταδιακά ο χαρακτηριστικός φυσικός οικότοπος της περιοχής με αμμοθινική βλάστηση.
Ωστόσο, την άνοιξη του 2021, το Τμήμα Δασών αποφάσισε και πάλι αυθαίρετα, χωρίς προηγουμένως να διαβουλευτεί με κανένα τμήμα, και παραγνωρίζοντας την ευαισθητοποίηση ομάδων πολιτών για το συγκεκριμένο θέμα, και προχώρησε εκ νέου στο πλαίσιο του διαχειριστικού σχεδίου, να ξεριζώσει και πάλι τις ακακίες χωρίς τη χρήση χημικών.
Σύμφωνα με το Τμήμα Δασών, αυτό που έχει γίνει είναι η καλλιέργεια για καταπολέμηση των φυταρίων της ακακίας και επιλέχτηκε η μηχανική καλλιέργεια γιατί είναι εκτός συζήτησης η χημική καταπολέμηση. Περαιτέρω, αναφέρθηκε ότι οι αμμοθίνες που επηρεάστηκαν βρίσκονται στα μεταλλευτικά υπολείμματα που έτσι και αλλιώς αποφασίστηκε η απομάκρυνσή τους.
Παράλληλα, αναμένεται να τοποθετηθεί νέος φράχτης στην περιοχή όπου βρίσκονταν στο παρελθόν οι ακακίες, αφού διαπιστώθηκε ότι έχει αλλοιωθεί και υπάρχει κίνδυνος να επηρεαστούν τα χελωνάκια από τον φωτισμό των αυτοκινήτων.
Ωστόσο, όπως πληροφορείται ο «Φ», οι όποιες προσπάθειες καταβάλλονται τα τελευταία χρόνια προκειμένου να μεταφερθούν τα εν λόγω απόβλητα στον κρατήρα της Λίμνης, έπεσαν στο κενό από τη στιγμή που δεν συνηγορεί ο νέος ιδιοκτήτης της γης.
Επομένως, δεν συνέτρεχε κανένας λόγος τη δεδομένη στιγμή να καταστραφούν οι αμμοθίνες, αλλά θα μπορούσε να περιοριστεί η μηχανική καλλιέργεια μεταξύ των αμμόλοφων και του πευκοδάσους.
Τι διαβεβαίωνε το Τμήμα Δασών την άνοιξη του 2019
Ερωτηματικά ωστόσο εγείρονται για τη χρήση βαρέων μηχανημάτων επί της παραλίας του δάσους Μαυραλή. Σύμφωνα με δημόσια τοποθέτηση του Τμήματος Δασών τον Απρίλιο του 2019, η παράκτια ζώνη διακρίνεται περαιτέρω σε τρία τμήματα (λωρίδες). Το πρώτο τμήμα είναι η λωρίδα της παραλίας (άμμου) που είναι το μόνο τμήμα στο οποίο λαμβάνει χώρα η ωοτοκία των χελωνών, το δεύτερο η λωρίδα των αμμοθινών και της αμμοθινικής βλάστησης και το τρίτο η λωρίδα της ακακίας και/ή άλλης βλάστησης.
Το μήκος της παράκτιας ζώνης στο οποίο η ακακία λειτουργούσε ως φωτοφράκτης ανέρχεται σε 400 περίπου μέτρα. Σύμφωνα με το Τμήμα Δασών, σε αυτό το μήκος της παράκτιας ζώνης το πλάτος της λωρίδας της ακακίας δεν ήταν σταθερό. Το μέσο πλάτος στα πρώτα 450m περίπου, με αφετηρία την πλευρά της αποβάθρας, ανέρχεται στα 20m περίπου και στα τελευταία 150m φτάνει περίπου στα 35m. Το μέσο πλάτος της λωρίδας της αμμοθινικής βλάστησης κυμαίνεται γύρω στα 2,5m στα πρώτα 400m και σχεδόν ανύπαρκτη (από 1m έως ανύπαρκτη) στα επόμενα 200m, ενώ της λωρίδας της άμμου φτάνει τα 20 και 15m, αντίστοιχα.
Όπως εξηγεί το Τμήμα Δασών, αυτοί οι αριθμοί επιβεβαιώνουν με τον καλύτερο τρόπο πως η απομάκρυνση των μεταλλευτικών αποβλήτων το 2012 έδωσε μεγαλύτερο χώρο για ωοτοκία στη θαλάσσια χελώνα.
Τότε το Τμήμα Δασών τόνιζε εμφαντικά ότι η εργασία αφορούσε στην απομάκρυνση της ακακίας και εκ των πραγμάτων διεξήχθη και περιορίσθηκε στη λωρίδα που υπήρχε η ακακία. Διαβεβαίωνε μάλιστα, κατηγορηματικά, ότι δεν έχει γίνει διακίνηση βαρέων ή άλλων οχημάτων εκτός αυτής της λωρίδας, αλλά ούτε και έχει καταστραφεί ή επηρεασθεί η αμμοθινική βλάστηση ή η λωρίδα της καθαυτό παραλίας ωοτοκίας της θαλάσσιας χελώνας.