Την περασμένη Τρίτη έλαμπαν από χαρά και υπερηφάνεια τα πρόσωπα των έμπειρων δημοσιογράφων της κρατικής τηλεόρασης Πάρη Ποταμίτη και Παναγιώτη Καπαρή. Από το στούντιο του ΡΙΚ ο πρώτος και έξω από το Παγκύπριο Γυμνάσιο ο δεύτερος, μετέφεραν στους τηλεθεατές του «Από μέρα σε μέρα» τις δηλώσεις ενός από τους πρωτεύσαντες στις Παγκύπριες Εξετάσεις, Μάρκου Καλαβά, που μετά από έξι χρόνια φοίτησης στο Μουσικό Λύκειο του Παγκυπρίου Γυμνασίου τόνισε πόσο μεγάλη σημασία έχει η μουσική στη ζωή του ανθρώπου. 

Για τον ίδιο τον Μάρκο, που στη φετινή χρονιά ήταν ο πρώτος των πρώτων για το Τμήμα Πληροφορικής του Πανεπιστημίου Κύπρου, εκτός από τη συστηματική μελέτη και την προσοχή στο μάθημα, παράγοντας επιτυχίας ήταν και η ποιοτική ψυχαγωγία με μουσική. «Η μουσική θεωρώ ότι ήταν ένα από τα πράγματα που με κράτησαν φέτος και δεν έπαθα ‘‘burn out’’», είπε χαρακτηριστικά. Στη συνέχεια μίλησε για τη συμμετοχή που θα είχε το βράδυ της επόμενης μέρας, 20 Ιουλίου, στο ορατόριο του διεθνώς καταξιωμένου συμπατριώτη μας Μάριου Ιωάννου Ηλία «Πονεμένες Παναγιές», στην εκδήλωση στο Προεδρικό Μέγαρο για τις μαύρες επετείους του πραξικοπήματος και της τουρκικής εισβολής. 

Χωρίς αμφιβολία, η μουσική «έσωσε» πολλούς από εμάς. Έσπρωξε, φώτισε, ανύψωσε. Ένα σίγουρο λιμάνι, το οποίο μας θύμισε ο 18χρονος συμπολίτης μας, ανακαλώντας στη μνήμη του τη δύναμη που έλαβε από αυτή κατά την περίοδο της προετοιμασίας του για τις εξετάσεις, αλλά και μιλώντας μας για το ορατόριο του Μάριου Ιωάννου Ηλία, στο οποίο περιέγραψε τον πόνο των μανάδων των αγνοουμένων. Ακούγοντας τον Μάρκο, κάναμε κι εμείς ένα «σάλτο» στον μυστηριώδη, αχανή και εκρηκτικό κόσμο της κλασικής μουσικής. Είναι ένας χώρος ανακούφισης, ανάτασης, πνευματικής υπέρβασης. Χαρίζει απόλαυση και πληρότητα. Η καλή μουσική έχει τη δύναμη να εξημερώνει τα άγρια. Είναι το πιο ισχυρό σύστημα επικοινωνίας που εφευρέθηκε ποτέ.

Οι μεγάλοι συνθέτες έχουν κάτι να μας πουν. Κουβαλούν μέσα τους ένα συναίσθημα τόσο πιεστικό που φωνάζει για να εκφραστεί. Όταν ο Μπετόβεν ανακάλυψε στα 25 του χρόνια ότι έχανε την ακοή του, καταλήφθηκε από μία απίστευτη, καταλυτική, αγωνιώδη απελπισία. Η μουσική του εκφράζει την απελπισία του τόσο καθαρά, με τόση μουσική σαφήνεια σε κάθε νότα από τις συνθέσεις του. Χιλιάδες κομμάτια του μιλούν για τον πόνο, τις επιθυμίες, τα όνειρα και τον αγώνα μιας γενναίας ανθρώπινης καρδιάς, που ενώ πάλευε ενάντια στη σκληρή μοίρα, μάγευε τις καρδιές των άλλων ανθρώπων. Μόνο η τέχνη του μπορούσε να φέρει στους ανθρώπους το μήνυμα αυτής της γενναίας καρδιάς.  Όλες τις φωνές που είχε αγαπήσει τις μετέφερε στη μουσική του: ο ήχος της φλογέρας του βοσκού, ο ψίθυρος των δένδρων, κι όλες οι φωνές της φύσης, που έφθαναν σαν ορμητικός χείμαρρος από την καρδιά του στην πέννα του. Καταλήγοντας, ένα μουσικό αριστούργημα μπορεί να αυξήσει τον θαυμασμό μας για τις δυνατότητες του ανθρώπου, να τονώσει την πνευματικότητά μας, ή απλώς να μας προκαλέσει μια εξαιρετικά καλή διάθεση.    

Γι’ αυτό κι εμείς με τη σειρά μας, όπως και οι συνάδερφοι Πάρης Ποταμίτης και Παναγιώτης Καπαρής, νιώθουμε την ανάγκη να εκφράσουμε τα θερμά μας συγχαρητήρια, την εκτίμηση μας, και τις ευχές μας για ένα λαμπρό μέλλον, για τον Μάρκο, που εμβολίασε με κάτι σπουδαίο την καθημερινή ενημέρωση, που βρίθει από αποκαρδιωτικές ειδήσεις, σάπια πρότυπα και κυρίως «θόρυβο».