Στα κατεχόμενα υπάρχουν κάποιοι Τουρκοκύπριοι, λίγοι αλλά υπάρχουν, που κάνουν αγώνα για να σταματήσουν τον εποικισμό. Όπως κάποια κόμματα -μικρά φυσικά, διότι τα μεγάλα ελπίζουν για ψήφους κι από τους έποικους- τα οποία κάνουν ακόμα και μηνύσεις για να ανακόψουν «υπηκοότητες».
Στις 19 Οκτωβρίου, για παράδειγμα, κατέθεσαν μήνυση ζητώντας να ακυρωθούν δύο «υπηκοότητες», που έδωσε το κατοχικό καθεστώς, αλλά την επόμενη μέρα διάβασαν στην «επίσημη εφημερίδα» ότι άλλα 122 άτομα έλαβαν «υπηκοότητα» της «τδβκ».
Το έλεγε πρόσφατα ο γενικός γραμματέας του κόμματος Νέα Κύπρος, Μουράτ Κανατλί, ο οποίος, μάλιστα, καταγγέλλει ότι η μεταφορά πληθυσμού είναι έγκλημα πολέμου. Αυτά στις 27 Οκτωβρίου. Προχτές, 10 Νοεμβρίου, η Γενί Ντουζέν έγραφε ότι στην «επίσημη εφημερίδα» δημοσιεύτηκε την προηγούμενη μέρα ότι παραχωρήθηκαν «υπηκοότητες» σε άλλα 69 άτομα. Και ότι σε 5 μήνες παραχωρήθηκαν 340 «υπηκοότητες».
Όταν κατατέθηκε η αγωγή από τα κόμματα Κοινοτικής Δημοκρατίας, Κοινοτικής Απελευθέρωσης, Νέα Κύπρος, Ενωμένη Κύπρος, εκπρόσωποί τους σε δηλώσεις, εξηγούσαν ότι «οι αγωγές που κατατέθηκαν σχετίζονται και με το δικαίωμα του εκλέγειν και εκλέγεσθαι» (Μουράτ Κανατλί), και ότι «γίνεται μια σκόπιμη και εν γνώσει τους προσπάθεια να καταστραφεί η τουρκοκυπριακή ταυτότητα και ύπαρξη» (Ιζέτ Ιζτζάν), και ότι, ακόμα, «οι “μετανάστες” που έγιναν “πολίτες” δεν διασφαλίζουν ομοιογενή κατανομή των ψήφων στην κάλπη» (Μινέ Ατλί).
Δηλαδή, έδιναν έμφαση στην αλλοίωση του «εκλογικού σώματος» και στον υπαρκτό επηρεασμό των όποιων «εκλογών» από τους έποικους. Άλλωστε, ο αρχηγός του κόμματος της Αναγέννησης, των εποίκων, Ερχάν Αρικλί, δήλωνε στις 7/9/2021, ότι το κόμμα του έχει φτάσει τα 11 χιλιάδες μέλη και ήταν έτοιμος για «εκλογές».
Όποιοι κι αν είναι οι σκοποί και η φιλοσοφία όσων στα κατεχόμενα θέτουν το θέμα του εποικισμού, αν δηλαδή αναφέρονται στο «εκλογικό σώμα» που αλλοιώνεται ή στην καταστροφή της τουρκοκυπριακής ταυτότητας, η ουσία είναι ότι προσφέρουν άριστη ευκαιρία στην Κυπριακή Δημοκρατία να αντλήσει επιχειρήματα, ίσως και συμμαχίες, ώστε να μην κοιμίζει το πρόβλημα του εποικισμού. Διότι το κοιμίζει εδώ και πάρα πολλά χρόνια. Δεν μας απασχολεί πλέον, έχουμε νομιμοποιήσει ένα έγκλημα πολέμου, που κατά το διεθνές δίκαιο, δεν διαγράφεται.
Λένε, οι δικοί μας έξυπνοι, ότι μισό αιώνα μετά την εισβολή, μισό αιώνα κατοχής, δεν μπορείς πλέον να πείσεις τη διεθνή κοινότητα για το δίκαιό σου. Ούτε, ειδικά, την Ευρωπαϊκή Ένωση. Αυτή η λογική παραπέμπει στο ότι η κατοχή έληξε. Έγινε και τελείωσε. Η συνέχιση του εποικισμού, όμως, αποδεικνύει ακριβώς το αντίθετο. Ότι η κατοχή είναι μια διαρκής κατάσταση παρανομίας, το έγκλημα πολέμου του εποικισμού συνεχίζεται και σήμερα. Μπροστά στη σιωπή μας. Και πλέον το καταγγέλλουν Τουρκοκύπριοι. Αυτό και μόνο θα έπρεπε να μας θέσει σε εγρήγορση, να μας ξυπνήσει από το λήθαργο, να αρχίσουμε κι εμείς να αντιδρούμε.
Υπάρχουν άπειρα στοιχεία για τη συνέχιση του εγκλήματος στο κατεχόμενο ευρωπαϊκό έδαφος της Κύπρου. Έπρεπε να συγκεντρωθούν και να προβληθούν στην Ευρώπη. Και όχι μόνο στοιχεία για τον εποικισμό. Αλλά και για τη στρατιωτικοποίηση των κατεχομένων (με ναυτικές βάσεις, ντρόουν κ.λπ.), για την ισλαμοποίηση με τα τζαμιά που κτίζονται αβέρτα, με τις παρεμβάσεις στα σχολεία, για την καταστροφή εκκλησιών και παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς, για τις παρεμβάσεις της Άγκυρας στη λαϊκή βούληση των Τουρκοκυπρίων. Στοιχεία, που είναι δυνατό να αντιληφθούν οι Ευρωπαίοι. Διότι, όταν τους ενημερώνεις μόνο για την Αμμόχωστο, δύσκολα μπορούν να κατανοήσουν τι ακριβώς συμβαίνει εδώ.
Μέχρι τον Οκτώβρη-Νιόμβρη του 2016, ο Νίκος Αναστασιάδης και ο Μουσταφά Ακιντζί ήταν κοντά να συμφωνήσουν ακόμα και με αριθμούς το πρόβλημα των εποίκων. Συζητούσαν και πληθυσμούς και πόσοι έποικοι θα παραμείνουν κ.λπ. Όμως, από το 2017, που πάγωσαν όλα, γιατί περάσαμε πάλι σε χειμερία νάρκη; Γιατί, το μόνο που απασχόλησε την ηγεσία μας ήταν να προτείνει παραμύθια με Μέτρα Οικοδόμησης Εμπιστοσύνης; Κι αυτά, όχι για την απαλλαγή της Κύπρου από την κατοχή, αλλά με αντάλλαγμα την ανακοπή του εποικισμού της Αμμοχώστου…
Υ.Γ. Από το 2017 μέχρι το 2021, η οικονομική βοήθεια στους Τουρκοκύπριους από την Κυπριακή Δημοκρατία ανήλθε στα €199,4 εκατομμύρια (συντάξεις, συντήρηση τεμενών, παροχή πόσιμου νερού, Ελάχιστο Εγγυημένο Εισόδημα). Από το 2006 μέχρι το 2021, η Ευρωπαϊκή Ένωση έδωσε ως οικονομική βοήθεια στην τουρκοκυπριακή κοινότητα €600 εκατομμύρια. Δίνοντας αυτά τα εκατομμύρια, η Κυπριακή Δημοκρατία και η ΕΕ, ξεχρεώνουν από την υποχρέωση να αποτρέψουν την καταστροφή «της τουρκοκυπριακής ταυτότητας και ύπαρξης», όπως οι ίδιοι οι Τουρκοκύπριοι καταγγέλλουν;
