Η βακτηριακή μηνιγγίτιδα είναι ένα νόσημα με ιδιαίτερο ενδιαφέρον για το ευρύ κοινό και απασχολεί συχνά τη δημόσια υγεία. Πρόκειται για οξεία λοίμωξη του κεντρικού νευρικού συστήματος με συμμετοχή των μηνίγγων και στους υπεύθυνους λοιμογόνους παράγοντες περιλαμβάνεται μεταξύ άλλων ο μηνιγγιτιδόκοκκος.
Η μετάδοση του νοσήματος γίνεται με άμεση επαφή από άτομο σε άτομο με σταγονίδια. Πηγή εξάπλωσης αποτελούν οι ασυμπτωματικοί φορείς που υπολογίζονται στο 10% περίπου του γενικού πληθυσμού και φθάνουν ως το 25% των εφήβων και νεαρών ενηλίκων. Η μηνιγγιτιδοκοκκική νόσος μπορεί να εκδηλωθεί ως μηνιγγιτιδοκοκκική μηνιγγίτιδα, σηψαιμία, ή και τα δύο.
Οι αρχικές κλινικές εκδηλώσεις είναι παρόμοιες με αυτές μιας ιογενούς λοίμωξης και για το λόγο αυτό η διάγνωση είναι δύσκολη. Τα συμπτώματα της νόσου περιλαμβάνουν πυρετό, πονοκέφαλο, εμέτους, φωτοφοβία, διέγερση, αυχενική δυσκαμψία και μερικές φορές χαρακτηριστικό πετεχειώδες εξάνθημα. Εάν η νόσος δεν αντιμετωπισθεί έγκαιρα ο ασθενής εμφανίζει στη συνέχεια κώμα και σπασμούς.
Η χώρα μας επιτηρεί τη μηνιγγιτιδοκοκκική νόσο μέσω του συστήματος υποχρεωτικής δήλωσης. Κατά τη χρονική περίοδο 2004-2023 δηλώνονταν περίπου 80 κρούσματα της νόσου ανά έτος μέχρι το 2013, και στη συνέχεια με την εφαρμογή του συστηματικού εμβολιασμού μειώθηκαν σε 60 ανά έτος. Το νόσημα παρουσίασε έκτοτε σημαντική πτωτική πορεία και ιδιαίτερα την περίοδο της πανδημίας COVID-19 έφτασε στα χαμηλότερά του επίπεδα (4-5 κρούσματα/ ανά έτος) γεγονός που αποδόθηκε στην εφαρμογή περιοριστικών μέτρων (κοινωνική αποστασιοποίηση, χρήση μάσκας).
