Αυτό το ρεπορτάζ θα μπορούσε να γραφτεί με διαφορετικό τρόπο. Θα μπορούσε να περιγράφει τον Γολγοθά, την ταλαιπωρία και την αγωνία που πέρασε ένας νεφροπαθής οποίος βρισκόταν στην αναμονή για να υποβληθεί για δεύτερη φορά στη ζωή του σε μεταμόσχευση νεφρού. Στην προκειμένη περίπτωση όμως ένα τέτοιο ύφος θα ήταν εντελώς λάθος. Όχι επειδή η πορεία του κυρίου Βίκτωρα Χατζηαβραάμ μέχρι να φθάσει στο χειρουργείο για τη μεταμόσχευση νεφρού ήταν εύκολη και καθόλου βασανιστική αλλά επειδή, υπάρχουν άνθρωποι. Το κυριότερο, υπάρχουν άνθρωποι οι οποίοι συνεργάζονται κι όταν αυτό συμβαίνει, οι ανηφόρες εκμηδενίζονται και ο Γολγοθάς μετατρέπεται σε ένα μικρό λόφο. 

Την 1η Μαρτίου στον ουρανό μεταξύ Κύπρου και Ισραήλ, πηγαινοέρχονταν αεροσκάφη τα οποία δεν μετέφεραν τουρίστες από τη μια χώρα στην άλλη. Το φορτίο τους ήταν πολύ διαφορετικό. Στην κυριολεξία μετέφεραν πακέτα ζωής. 

Εκείνη την ημέρα, οι δύο χώρες έκαναν για πρώτη φορά την μεταξύ τους συμφωνία πράξη και στα νοσοκομεία, σε Κύπρο και Ισραήλ, οι γιατροί έπιασαν δουλειά για να σώσουν ζωές. Δύο χώρες, έξι άνθρωποι, τρεις λήπτες οργάνων και τρεις δότες. Ανάμεσα τους και ο κ. Χατζηαβραάμ, ο Δήμαρχος του κατεχόμενου Δήμου Μόρφου και η αδελφή του. Εκείνος στη θέση του λήπτη και η αδελφή του στη θέση του δότη. 

Χιαστί μεταμοσχεύσεις: Συμβαίνουν όταν ένας ασθενής που χρειάζεται μεταμόσχευση, διαθέτει δότη ο οποίος όμως για διάφορους λόγους δεν μπορεί να του προσφέρει μόσχευμα και ταυτόχρονα ένας άλλος ασθενής βρίσκεται στην ακριβώς ίδια κατάσταση και έτσι ο δότης του ενός προσφέρει στον άλλο και αντίστροφα. Ακόμα πιο μεγάλο το θαύμα, όταν μεταξύ των δοτών είναι και άνθρωποι που δεν έχουν να κερδίσουν τίποτα. Απλώς προσφέρουν τα όργανα τους σε αυτούς που τα έχουν ανάγκη. Κάπως έτσι, έγιναν πράξη και οι πρώτες χιαστί μεταμοσχεύσεις μεταξύ Κύπρου και Ισραήλ. 

«Το 1994 είχα μια ίωση η οποία δυστυχώς, εξαιτίας της λανθασμένης θεραπείας που μου χορηγήθηκε, οδήγησε σε νεφρική ανεπάρκεια. Η διάγνωση έγινε τον Απρίλιο του ίδιου χρόνου. Ήμουν 31 χρόνων τότε και όταν μου ανακοίνωσε ο γιατρός τη διάγνωση ένιωσα ότι χανόταν η γη κάτω από τα πόδια μου. Μου είπε ότι η μόνη λύση για να μην μπω στην διαδικασία της αιμοκάθαρσης ήταν η μεταμόσχευση νεφρού. Βεβαίως για να φθάσουμε στη μεταμόσχευση έπρεπε να περάσω από τη διαδικασία της νεφρεκτομής (αφαίρεση νεφρών) και μετά. Τον Οκτώβριο του 1994 έκανα νεφρεκτομή. Για εννέα μήνες έκανα αιμοκάθαρση. Ήταν εννέα πολύ τραυματικοί μήνες για εμένα. Τρείς φορές την εβδομάδα, τέσσερις ώρες την κάθε φορά. Στις 7 Φεβρουαρίου 1995 έκανα την πρώτη μεταμόσχευση νεφρού με δότη την μητέρα μου. Πρέπει να πω ένα μεγάλο ευχαριστώ στον γιατρό μου τότε, τον μεταμοσχευτή Γιώργο Κυριακίδη και σίγουρα ένα ακόμα πιο μεγάλο ευχαριστώ στη μητέρα μου που με γέννησε για δεύτερη φορά με αυτή της την πράξη».

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: 

Η ζωή του κ. Χατζηαβραάμ μετά την μεταμόσχευση, κύλησε ομαλά και φυσιολογικά για 28 χρόνια. Το 2021 όμως το νεφρό άρχισε, όπως εξήγησε, «να χάνει τη δράση και την δραστηριότητα του. Ένιωσα ότι κάτι δεν πήγαινε καλά και έπρεπε να μπω ξανά στη διαδικασία της αιμοκάθαρσης. Παρόλο που είχα δότη και αυτή τη φορά, ήταν η αδελφή μου, υπήρχε πρόβλημα. Επειδή είχα ήδη μεταμοσχευθεί με όργανο από συγγενικό μου πρόσωπο, ο οργανισμός μου είχε αναπτύξει αντισώματα που δεν μου επέτρεπαν την μεταμόσχευση από δεύτερο συγγενή μου. Το νεφρό παρουσίαζε όμως ακόμα δραστηριότητα και έτσι μπήκα στη λίστα της διασταυρωμένης, χιαστί μεταμόσχευσης της μεταμοσχευτικής κλινικής του γενικού νοσοκομείου Λευκωσίας και περίμενα. Πρέπει να πω ότι ήμουν τυχερός. Υπήρχαν κι άλλοι άνθρωποι στη λίστα αυτή όμως βρέθηκε κατάλληλος δότης που θα μπορούσε να προσφέρει νεφρό σε εμένα και έτσι άρχισε ο προγραμματισμός της μεταμόσχευσης. Δυστυχώς, λίγο πριν την προγραμματισμένη ημερομηνία προσβλήθηκα από γρίπη η οποία με ταλαιπώρησε. Ωστόσο την 1η Μαρτίου ήμουν έτοιμος για να υποβληθώ για δεύτερη φορά στη ζωή μου σε μεταμόσχευση νεφρού».

Σε εκείνη την αλυσίδα ζωής που στήθηκε από τις 5:00 το πρωί της 1ης Μαρτίου 2023, συμμετείχαν δύο Κύπριοι και τέσσερις Ισραηλινοί.  

  

 

 

«Πήρα το νεφρό μιας 50χρονης από το Ισραήλ»

Το νεφρό της αδελφής του κ. Χατζηαβραάμ, μεταφέρθηκε στο Ισραήλ και ο ίδιος δέχθηκε νεφρό από μια 50χρονη από το Ισραήλ. «Δεν ξέρω την κοπέλα. Ούτε το όνομα της. Ξέρω μόνο ότι μου έδωσε ζωή. Ξέρω επίσης ότι μεταξύ των έξι ανθρώπων που συμμετείχαμε, είτε ως δότες είτε ως λήπτες στην συγκεκριμένη προσπάθεια, μόνο εγώ και η αδελφή μου είχαμε μεταξύ μας συγγενική σχέση», είπε και πρόσθεσε: «Τα όσα εκτυλίχθηκαν εκείνη την ημέρα μεταξύ των δύο χωρών ήταν απίστευτα. Τόσοι άνθρωποι, τόσο καλός συντονισμός. Ταυτόχρονες επεμβάσεις σε Κύπρο και Ισραήλ, μεταφορά οργάνων από τη μια χώρα στην άλλη. Όλα πήγαν καλά».

«Αν με ρωτάτε αν σε αυτή όλη τη διαδρομή από το 1994 μέχρι σήμερα ένιωσα σε κάποιες στιγμές τις δυνάμεις μου να με εγκαταλείπουν, θα σας απαντήσω ναι. Όμως θα προσθέσω ότι βρήκα και τις δύο φορές δύναμη μέσα από την ανάγκη να παραμείνω όρθιος για την οικογένεια μου. Θα προσθέσω επίσης ότι με τις μεταμοσχεύσεις αυτές πήρα πίσω τη ζωή μου δύο φορές και να τονίσω εδώ, πως ένας άνθρωπος μετά τη μεταμόσχευση μπορεί να ζήσει κανονικά τη ζωή του, με την απαραίτητη ιατρική παρακολούθηση βεβαίως. Θα ήταν μεγάλη παράληψη μου αν δεν έλεγα και δημόσια ένα μεγάλο ευχαριστώ στην αδελφή μου. Μπορεί να μην πήρα το νεφρό της, όμως χάριν σε εκείνη, είχα την ευκαιρία να είμαι ένας από τους λήπτες της μεγάλης προσπάθειας». 

Στο Ισραήλ, είπε ο κ. Χατζηαβραάμ «είναι αναπτυγμένο το αίσθημα της προσφοράς και της δωρεάς οργάνων. Η μια κοπέλα που συμμετείχε στην ίδια διαδικασία έχει τρία παιδιά και προσφέρθηκε να δώσει μόσχευμα σε όποιον άνθρωπο το χρειαζόταν. Η δεύτερη κοπέλα έχει τέσσερα παιδιά και εκείνη προσφέρθηκε να δώσει το νεφρό της σε κάποιον που τον είχε ανάγκη για να ζήσει. Με τη διαδικασία των χιαστί μεταμοσχεύσεων, με τη συνεργασία μεταξύ ανθρώπων, σώζονται ζωές. Αυτό είναι το μήνυμα». 

Αυτή τη στιγμή ο κ. Χατζηαβραάμ βρίσκεται στο στάδιο της ανάρρωσης. «Προς το παρόν είμαι κλεισμένος στο σπίτι μου διότι είχαμε και τις διάφορες ιώσεις αυτό το διάστημα και θα ήταν επικίνδυνο για εμένα να προσβληθώ από τον οποιονδήποτε ιό. Μετά το Πάσχα όμως θα αρχίσω να βγαίνω έξω από το σπίτι». 

ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ

Συγκλονίζουν οι δότες από το Ισραήλ

Η συνέντευξη του κ. Χατζηαβαάμ, αποτελεί το πρώτο μέρος της προσπάθειας του «Φ» να συμβάλει στην ανάπτυξη της κουλτούρας της δωρεάς οργάνων, είτε από πτωματικούς είτε από ζώντες δότες. Στην αυριανή έκδοση της εφημερίδας, θα δημοσιευτούν συνεντεύξεις που παραχώρησαν άνθρωποι από το Ισραήλ οι οποίοι συμμετείχαν στις πρώτες χιαστί μεταμοσχεύσεις μεταξύ των δύο χωρών. Η μεταμόσχευση οργάνων μπορεί και σώζει ζωές. Για να γίνει όμως πραγματικότητα πρέπει να υπάρχουν άνθρωποι έτοιμοι είτε να προσφέρουν τα όργανα τους, όταν δεν συντρέχει κίνδυνος για τους ίδιους, είτε να προσφέρουν τα όργανα κάποιου αγαπημένου τους ανθρώπου όταν αυτός χάνει τη μάχη για ζωή. Είμαστε όλοι δυνητικοί λήπτες οργάνων. Ας μετατραπούμε και σε δυνητικούς δότες. Κανένας δεν ξέρει σε ποια από τις δύο θέσεις θα βρεθεί.