Η λαιμαργία, χείριστη συνήθεια στον άνθρωπο, καμιά φορά, μας αλλοιώνει και το πρόσωπο εκτός από το σώμα. Είναι και σπάνιο και δύσκολο να βρεις υπέρβαρους ή παραφουσκωμένους ανθρώπους της φύσης ή της γης.
Λάθος σας, κύριοι του Δημοσίου, να δέχεστε να σας οδηγούν και να σας κατευθύνουν, Ρεζιλεύεστε απέναντι στην κοινωνία, προκαλώντας το λαϊκό αίσθημα. Γνωρίζετε πολύ καλά, διότι το βλέπατε και εσείς, ομάδες ανθρώπων πεινασμένων, να τρέχουν στα ειδικά κέντρα, ίσως βρουν ή τους παραχωρήσουν λίγο γάλα ή ψωμί για τα παιδιά τους, τις οικογένειές τους.
Θέλω να πιστεύω ότι η τεράστια πλειονότητα των εργαζόμενων γενικά στο Δημόσιο αντιλαμβάνεται το άδικο της απόφασης του Διοικητικού Δικαστηρίου, για δικαίωσή τους, σχετικά με τις αποκοπές που τους επιβλήθηκαν, όταν αποκαλύφθηκε ότι το κράτος οδηγείτο στη χρεοκοπία.
Η εκρηκτική ύλη, για την καταστροφή της κυπριακής οικονομίας, τοποθετήθηκε από το 1980 – 81 με τις τεράστιες αυξήσεις που παραχώρησε το κράτος, στους εργαζόμενους του δημόσιου τομέα.
Το 2011 – 12, το κράτος, θυμάμαι, δεν είχε λεφτά να πληρώσει τους υπαλλήλους του, και δανείστηκε από τη Ρωσία 2,5 δισεκατομμύρια ευρώ.
Φανερώθηκε τότε και η καταστροφή των τραπεζών με τα κόκκινα δάνεια, αλλά περισσότερο με την αγορά ελληνικών ομολόγων, όπου γενικά η Κύπρος οδηγείτο στη χρεοκοπία.
Λάθος σας μεγάλο, κύριοι δικαστές του Διοικητικού Δικαστηρίου. Κατά την άποψή μου, η πραγματική και σωστή δικαιοσύνη απονέμεται με τη λογική και όχι με το γράμμα του νόμου.
Είναι οι πρόσφυγες της εισβολής, με τα γνωστά βάσανα και προβλήματά τους.
Υπάρχει όμως και μία μεγάλη μερίδα «παθόντων», κύριοι δικαστές του Διοικητικού Δικαστηρίου, που χάσαμε τα κτήματά μας, τα περιβόλια μας, τις δουλειές μας, αλλά μας έμεινε το σπίτι, χωρίς κανένα εισόδημα, και κανείς δεν μας κοίταξε.
Εμείς δεν έχουμε κεκτημένο δικαίωμα στην περιουσία μας, στα κτήματά μας; Μόνο χαρτιά;
Κύριε Πρόεδρε της Δημοκρατίας, κύριοι αρχηγοί των κομμάτων, έχετε υποχρέωση να κάνετε οτιδήποτε και να μην περάσει αυτή η υπόθεση του Διοικητικού Δικαστηρίου.
Είναι η χείριστη πρόκληση προς το λαϊκό αίσθημα, σε αυτούς που βίωσαν και ακόμα βιώνουν τις συνέπειες της οικονομικής καταστροφής.
