Ο Α. Χατζηαντώνης γράφει για το πώς βλέπει ο άνθρωπος τη ζωή.
Σκεφτήκατε ποτέ, φίλοι μου, ποια είναι η αιτία, ο λόγος, που σπάνια βλέπουμε έναν πραγματικά ευτυχισμένο άνθρωπο, στις μέρες μας; Γιατί είμαστε βουτηγμένοι μέσα στο άγχος και την ανασφάλεια; Στο κυνήγι του χρήματος ή των σαρκικών ηδονών; Και πάντα ανικανοποίητοι;
Παρατηρώ συχνά τον Jerry, τον γάτο μου, την ώρα που κοιμάται. Και, ξέρετε, οι γάτοι χρειάζονται περί τις 10 με 12 ώρες ύπνο, ημερησίως. Νομίζω, το ίδιο και τα λιοντάρια, αφού ανήκουν κι αυτά στην οικογένεια των cats, των αιλουροειδών. Μένω και τον κοιτάζω αρκετή ώρα και αυτό με ηρεμεί κάπως. Έχω την αίσθηση ότι ευρίσκεται σε μια κατάσταση Νιρβάνα. Πιστεύω ότι σχεδόν όλοι, λίγο-πολύ, γνωρίζουμε ότι πρόκειται για μια πνευματική κατάσταση, που ισοδυναμεί με την εξάλειψη του πόνου που συνδέεται με την επίγεια ζωή των αισθητών αντιλήψεων, της επιθυμίας (κάμα) και της δίψας (τρίσνα), για υλικές εμπειρίες. Υιοθετήθηκε από τον Βουδισμό και είναι μια κατάσταση που επιτυγχάνεται με σκληρή πνευματική άσκηση. Είναι το τέλος του πόνου, του φόβου του θανάτου και σχετίζεται άμεσα με τον κύκλο των πολλαπλών αναγεννήσεων του ανθρώπου.
Ε, δεν νομίζω, ο Jerry μου να ερεύνησε το διαδίκτυο για να ανακαλύψει την έννοια της Νιρβάνα ή πώς αυτή μπορεί να επιτευχθεί. Φέρει εσωτερικά το ένστικτο που του επιτρέπει να πετύχει αυτή την υπέροχη ηρεμία. Αρκείται σε λίγη ξηρά τροφή, σε λίγο νεράκι, σε ανάπαυση και ύπνο, σε μια παλιά καρέκλα της γιαγιάς, φθαρμένη απ’ τον χρόνο, αλλά άνετη, αφού πρόσθεσα το πιο μαλακό μαξιλαράκι που βρήκα, όταν ήρθαμε να ζήσουμε εδώ στο νησί μας, εγκαταλείποντας την ελληνική πρωτεύουσα. Και, φυσικά, ο γατούλης μου ουδέποτε ασχολήθηκε με το επί μισό αιώνα άλυτο κυπριακό πρόβλημα. Ούτε νοιάζεται για την εφαρμογή του ΓεΣΥ, τα κόκκινα δάνεια των πολιτικά εκτεθειμένων προσώπων, την κατάρρευση του Συνεργατισμού, τις ευθύνες του κ. Χάρη ή την επιμονή του κ. Αναστασιάδη να τον καλύπτει. Δεν χρωστάει πουθενά για να ανησυχεί μήπως του εκποιήσουν οι τράπεζες το σπίτι ή άλλα περιουσιακά του στοιχεία. Δεν γνωρίζει για τη θλιβερή εξάπλωση των ουσιών, των εθιστικών ουσιών στα σχολεία μας, το υψηλό ποσοστό θανάτων από τροχαία, τον αλκοολισμό, τη μάστιγα της παιδικής πορνογραφίας, τις προσωπικές δυστυχίες μας, τους επώδυνους χωρισμούς, τα διαζύγια και τόσα άλλα που καταστρέφουν τη ζωή μας. Που δεν μας επιτρέπουν να χαρούμε την υπέροχη φύση, που δημιούργησε ο Μεγαλοδύναμος Θεός, για εμάς, τα φθαρτά και προσωρινά πλάσματά του.
Αυτή είναι η διαφορά μας με τα ζώα, αγαπητοί μου. Βλέπουν τη ζωή υπεραπλουστευμένα. Τους αρκεί λίγη τροφή, λίγο νεράκι, μα πάνω απ’ όλα η αγάπη, των ανθρώπων. Ένα χάδι, μια αγκαλίτσα, η επίσκεψη στον κτηνίατρο όταν ασθενήσουν.
Και με την ευκαιρία των εορτών που έρχονται, απευθύνω θερμή παράκληση προς όλους. Μην κάνετε δώρο στα παιδιά σας σκυλάκια, γατάκια, πασχαλινά κοτοπουλάκια κ.λπ., που μετά από λίγο καιρό θα εγκαταλειφθούν στον δρόμο και θα πεθάνουν από πείνα, δίψα ή θα τα χτυπήσει κάποιο αυτοκίνητο.
Παρατηρώ συχνά τον Jerry, τον γάτο μου, την ώρα που κοιμάται. Και, ξέρετε, οι γάτοι χρειάζονται περί τις 10 με 12 ώρες ύπνο, ημερησίως. Νομίζω, το ίδιο και τα λιοντάρια, αφού ανήκουν κι αυτά στην οικογένεια των cats, των αιλουροειδών. Μένω και τον κοιτάζω αρκετή ώρα και αυτό με ηρεμεί κάπως. Έχω την αίσθηση ότι ευρίσκεται σε μια κατάσταση Νιρβάνα. Πιστεύω ότι σχεδόν όλοι, λίγο-πολύ, γνωρίζουμε ότι πρόκειται για μια πνευματική κατάσταση, που ισοδυναμεί με την εξάλειψη του πόνου που συνδέεται με την επίγεια ζωή των αισθητών αντιλήψεων, της επιθυμίας (κάμα) και της δίψας (τρίσνα), για υλικές εμπειρίες. Υιοθετήθηκε από τον Βουδισμό και είναι μια κατάσταση που επιτυγχάνεται με σκληρή πνευματική άσκηση. Είναι το τέλος του πόνου, του φόβου του θανάτου και σχετίζεται άμεσα με τον κύκλο των πολλαπλών αναγεννήσεων του ανθρώπου.
Ε, δεν νομίζω, ο Jerry μου να ερεύνησε το διαδίκτυο για να ανακαλύψει την έννοια της Νιρβάνα ή πώς αυτή μπορεί να επιτευχθεί. Φέρει εσωτερικά το ένστικτο που του επιτρέπει να πετύχει αυτή την υπέροχη ηρεμία. Αρκείται σε λίγη ξηρά τροφή, σε λίγο νεράκι, σε ανάπαυση και ύπνο, σε μια παλιά καρέκλα της γιαγιάς, φθαρμένη απ’ τον χρόνο, αλλά άνετη, αφού πρόσθεσα το πιο μαλακό μαξιλαράκι που βρήκα, όταν ήρθαμε να ζήσουμε εδώ στο νησί μας, εγκαταλείποντας την ελληνική πρωτεύουσα. Και, φυσικά, ο γατούλης μου ουδέποτε ασχολήθηκε με το επί μισό αιώνα άλυτο κυπριακό πρόβλημα. Ούτε νοιάζεται για την εφαρμογή του ΓεΣΥ, τα κόκκινα δάνεια των πολιτικά εκτεθειμένων προσώπων, την κατάρρευση του Συνεργατισμού, τις ευθύνες του κ. Χάρη ή την επιμονή του κ. Αναστασιάδη να τον καλύπτει. Δεν χρωστάει πουθενά για να ανησυχεί μήπως του εκποιήσουν οι τράπεζες το σπίτι ή άλλα περιουσιακά του στοιχεία. Δεν γνωρίζει για τη θλιβερή εξάπλωση των ουσιών, των εθιστικών ουσιών στα σχολεία μας, το υψηλό ποσοστό θανάτων από τροχαία, τον αλκοολισμό, τη μάστιγα της παιδικής πορνογραφίας, τις προσωπικές δυστυχίες μας, τους επώδυνους χωρισμούς, τα διαζύγια και τόσα άλλα που καταστρέφουν τη ζωή μας. Που δεν μας επιτρέπουν να χαρούμε την υπέροχη φύση, που δημιούργησε ο Μεγαλοδύναμος Θεός, για εμάς, τα φθαρτά και προσωρινά πλάσματά του.
Αυτή είναι η διαφορά μας με τα ζώα, αγαπητοί μου. Βλέπουν τη ζωή υπεραπλουστευμένα. Τους αρκεί λίγη τροφή, λίγο νεράκι, μα πάνω απ’ όλα η αγάπη, των ανθρώπων. Ένα χάδι, μια αγκαλίτσα, η επίσκεψη στον κτηνίατρο όταν ασθενήσουν.
Και με την ευκαιρία των εορτών που έρχονται, απευθύνω θερμή παράκληση προς όλους. Μην κάνετε δώρο στα παιδιά σας σκυλάκια, γατάκια, πασχαλινά κοτοπουλάκια κ.λπ., που μετά από λίγο καιρό θα εγκαταλειφθούν στον δρόμο και θα πεθάνουν από πείνα, δίψα ή θα τα χτυπήσει κάποιο αυτοκίνητο.
